Ανεβαίνουν τα ποσοστά της Ν.Δ. στις τελευταίες δημοσκοπήσεις – Όμως ο Αντώνης Σαμαράς κινδυνεύει να πάθει, ότι η Μέρκελ στις Γερμανικές εκλογές – Να αναδειχθεί μεν νικητής, αλλά να μην μπορεί να σχηματίσει Κυβέρνηση με αδελφά κόμματα
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις είναι καλές για την κυβέρνηση και για τον πρωθυπουργό: Προβάδισμα στην πρόθεση ψήφου άρνηση των πολιτών στο ενδεχόμενο προκήρυξης εκλογών, ζητούμενο η πολιτική σταθερότητα, αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, να πείσει ότι διαθέτει εναλλακτική πρόταση, αυξημένη δημοτικότητα Σαμαρά, όλα τα παραπάνω είναι ευρήματα που δικαιώνουν τη σκληρή δουλειά.
Είναι όμως ό,τι φαίνεται;
Μελετώντας τα ευρήματα τους από το φθινόπωρο και μετά διαπιστώνω ένα νέο ρεύμα που, αν σχηματοποιηθεί, θα φέρει σε εξαιρετικά δύσκολη θέση τον πρωθυπουργό:
Οι σύμμαχοι του στην κυβέρνηση, πρώην και νυν, αλλά και οι δυνητικοί που υπάρχουν στα δεξιά του καταγράφουν συνεχή απώλεια δυνάμεων.
Προϊόντος του χρόνου όλες οι αστικές δυνάμεις συσπειρώνονται γύρω από την ηγεσία Σαμαρά, ενώ οι Βενιζέλος και Κουβέλης βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση.
Δείτε τα ποσοστά τους: Υποχωρούν. Περί το 5% το ΠΑ-ΣΟΚ στην πρόθεση ψήφου, περί το 3% η ΔΗΜΑΡ.
Αν συνεχιστεί αυτή η τάση, τότε ο Σαμαράς κινδυνεύει να πάθει εκλογικά ό,τι η Μέρκελ στις γερμανικές εκλογές:
Να αναδειχθεί μεν ξεκάθαρος νικητής, αλλά να μην έχει στα δεξιά του και τα αριστερά του δυνάμεις που θα του επιτρέψουν να αποφύγει την περιπέτεια του μεγάλου συνασπισμού.
Γνωρίζω ότι με τα σημερινά δεδομένα το σενάριο αυτό μοιάζει επιστημονικής φαντασίας, αλλά και άλλα έμοιαζαν τέτοια (να πάρει η Ν.Δ. 19%, να συντριβεί το ΠΑΣΟΚ, να αποκτήσουμε ναζιστική Ακροδεξιά) και η ίδια η πραγματικότητα ξεπέρασε κατά πολύ τη φαντασία.
Τότε τι γίνεται; Αυτό είναι το χειρότερο μελλοντικό σενάριο για την Κεντροδεξιά με τα σημερινά δεδομένα -να έχει δηλαδή κερδίσει καθαρά αλλά να έχουν ηττηθεί οι σύμμαχοι της-, μπορεί κανείς όμως να το αποκλείσει;
Η απάντηση είναι «όχι».
Η μόνη περίπτωση αποκλεισμού αυτού του σεναρίου είναι να υπάρξουν σοβαρά δεξιά σχήματα πλησίον της Ν.Δ. που να επιτρέψουν την υπέρβαση του αδιεξόδου.
Αυτό που παρατηρώ για την ώρα όμως είναι κάμψη των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που θα μπορούσαν να γίνουν σύμμαχοι αν ο Σαμαράς διώξει την τρόικα, και ισχυρότατη αντοχή της Χρυσής Αυγής.
Αυτό που διαφεύγει από το πολιτικό σύστημα είναι ότι η ψήφος προς αυτή δεν συνδέεται με πρόσωπα αλλά με την ευρέως διαδεδομένη /πεποίθηση ότι «το πολιτικό σύστημα πρόδωσε τη χώρα».
Σε αυτήν αποδίδουν οι πολίτες την εκτόξευση της σε ποσοστό 38%, στην οικονομία σε ποσοστό 36%, και μόνο κατά 8% στους λαθρομετανάστες (GPO).
Συμπερασματικά,το μέλλον μπορεί να μας δώσει πολιτικές τερατογενέσεις:
Αδιαμφισβήτητο νικητή τον Σαμαρά με αδυναμία εξεύρεσης αξιόπιστων συμμάχων.
Μανώλης Κοττάκης
