Η Κυβέρνηση Παπανδρέου μας παρέδωσε “άνευ όρων” στους δανειστές μας – Μετά ταύτα το εγχείρημα διασώσεως της Ελλάδος δεν μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη, από την σημερινή
Νεφελώδεις οι καιροί. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι στην κατάσταση που είχε φθάσει η χώρα δεν υπήρχε άλλη λύση πέραν της αποδοχής των επαχθών όρων του Μνημονίου.
Αλλά η αποδοχή τους έπρεπε να συνδυασθεί με την ταυτόχρονη αναδιάρθρωση του χρέους και μιας αναπτυξιακής πολιτικής.
Και βεβαίως με την προϋπόθεση ότι έπρεπε να υπάρξει προσαρμογή της μεσαίας τάξεως που ήταν απολύτως αναγκαία, άλλα που όφειλε να γίνει σταδιακά.
Η βιαιότητα του εγχειρήματος αποδεικνύει πόσο αποκομμένη από την ελληνική οικονομική πραγματικότητα ήσαν οι αποδέκτες του Μνημονίου. Και γι’ αυτό τα έκαναν «θάλασσα» προς συμφοράν του ελληνικού λαού.
Ίσως διότι δεν ήσαν μόνο αποκομμένοι, εστερούντο και πολιτικής εμπειρίας.
Ήσαν επιπλέον – και παραμένουν – άκριτοι παρά τις υποδείξεις των ειδικών ότι εφαρμόζουν άκρως εσφαλμένη φορολογική πολιτική.
Κατ’ αρχήν η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου μας παρέδωσε με ένα Μνημόνιο θηριώδους αγριότητος στους δανειστές μας. Και δή «άνευ όρων»!
Μετά ταύτα, το εγχείρημα της διασώσεως της Ελλάδος δεν μπορούσε να έχει διαφορετική κατάληξη από αυτήν στην όποια βρίσκεται σήμερα.
Οι κυβερνώντες κυρίως οι «σύμβουλοι» τους, επέδειξαν πλήρη διαπραγματευτική ανεπάρκεια, αποδεχθέντες «λύσεις» των τεχνοκρατών της τρόικας πού είχαν ως συνέπεια την συντριβή της μεσαίας τάξεως.
Η ασκούμενη φορολογική πολιτική πλήττει πρωτίστως και κυρίως την δημοσιοϋπαλληλική τάξη και τους συνταξιούχους, τους οποίους κατέστησε κυριολεκτικώς αξιολύπητα όντα.
Πλήττει ακόμη τους μικροεπιχειρηματίες που αποτελούν το δυναμικότερο τμήμα της Κοινωνίας των Ελλήνων.
Και τέλος εξοντώνει τους ιδιοκτήτες ακινήτων φθάνοντας μέχρι του αισχίστου μέτρου που επενόησε η βάναυσος νοοτροπία των τροϊκανών, της δημεύσεως των ιδιοκτησιών τους.
Έτσι η Ελλάς πορεύεται σύμφωνα με τις υπάρχουσες ενδείξεις, παραπαίουσα και επί ξύλου κρεμάμενη, χωρίς να επιτύχει τις επείγουσες διαρθρωτικές αλλαγές και χωρίς να πατάξει προκλητική φοροδιαφυγή των εχόντων και κατεχόντων.
Όλα αυτά όμως δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε ότι θεμελιώνουν αποτυχία πολιτικής.
Υπήρξαν, απλούστατα οι δυνατές αντιδράσεις μίας χώρας μικρής που αναγκάζεται να παραδέρνει ατή δίνη μίας παγκόσμιας και συγκλονιστικής οικονομικής κρίσεως. Με λάθη;
Με χειρισμούς άμαθων σε πλείστα όσα προβλήματα κοινωνικά, οικονομικά και πολιτικά.
Ναι, και με χειρισμούς παιδαριώδεις σε πολλά από αυτά.
Αλλά ο αγώνας για την επιβίωση ενός λάου, δεν είναι «παίξε-γέλασε». Είναι μάχη σκληρή, αδυσώπητη, συνεχής, ώσπου να κερδίσεις.
Και ο Σαμαράς «ψημένος» σε δύσκολους αγώνες, με καίρια υπουργεία στα χέρια του, από τα 38 του χρόνια φαίνεται ότι κρατάει το τιμόνι γερά παρά τις εσωτερικές και εξωτερικές αντιξοότητες που συναντά καθημερινώς στο δρόμο του. Άλλα παλεύει.
Και μη υπάρχοντος άλλου ηγέτη στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας, ωθεί την πλειονότητα του συντηρητικού κόσμου στην απόφαση να τον στηρίζει και να τον ακολουθεί παρά τις πικρίες του.
Περνάμε αναμφισβητήτως και ως χώρα και ως λαός ήμερες ζοφερές.
Αλλά λύσεις για το σημερινό αδιέξοδο δεν υπάρχουν πολλές, παρά μόνο μία. Να ακολουθήσουμε τον δραματικώς δύσκολο δρόμο της υπομονής ώσπου να βγούμε στο «ξέφωτο».
Η απίστευτης επιπολαιότητος άλλα θανατηφόρος πολιτική που ασκεί η υπό τον κ. Τσίπρα Αξιωματική Αντιπολίτευση, μόνον δεινά επιφυλάσσει για τον τόπο. Και πάντως είναι καταστροφική και δη χωρίς επιστροφή.
Ως προς την «γραμμή» Σαμαρά πού διανύουμε, ορθότερη τακτική από αυτήν πού ακολουθεί δεν υπάρχει για να διασφαλισθεί η ομαλή πορεία της Ελλάδος προς την έξοδο από την περιπέτεια.
Εν αναμονή λοιπόν κάποιας άλλης αποτελεσματικότερης πολιτικής, κανείς δεν μπορεί να προβλέψει με βεβαιότητα ποια θα είναι η εξέλιξη των εσωτερικών μας πραγμάτων.
Οι ψυχραιμότεροι αναλυταί ομιλούν για το ήδη διαφαινόμενο φως εις το βάθος του τούνελ. Άλλα ας μην είμαστε απαισιόδοξοι.
Το παρελθόν και η πρόσφατη Ιστορία μας, διδάσκει ότι η χώρα επέζησε και υπό δυσμενέστερες συνθήκες. Θα επιβιώσει και τώρα.
Και κάτι ακόμη: ούτε η Μικρασιατική Καταστροφή, ούτε ο Εμφύλιος, ούτε το Πραξικόπημα των συνταγματαρχών απέσπασαν την Ελλάδα από την ανοδική της πορεία.
Και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το όραμα τής πολιτικής και οικονομικής ενσωματώσεως της στην καρδιά τής Δυτικής Ευρώπης ήταν το μεγαλύτερο ιστορικό επίτευγμα πού είχε ο τόπος τον αιώνα πού διανύουμε.
Και η προοπτική πού υπάρχει παρά τον νεφελώδη ορίζοντα που έχει το Έθνος μπροστά του είναι ότι θα επιβιώσει και θα κερδίσει, όπως πολλοί πιστεύουν και αυτή τη μάχη όσο δύσκολη κι αν είναι.
Β. Ι. Κοραχάης
Διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ, μέλος του Δ.Σ. της ΕΡΤ, βουλευτής Επικρατείας και βουλευτής Α’ Αθηνών.
