Πως είναι δυνατόν να αγαπήσεις τον συμπατριώτη σου, ιδίως όταν έχει ιδέες αντίθετες προς τις δικές σου; – Φασισμός είναι όταν κλείνουμε τα αυτιά μας στην οδύνη του άλλου
Φασισμός και Ναζισμός δεν είναι κάποια ιδεολογία που παραπέμπει στην Αριστοφανική «Νεφελοκοκκυγία» είναι νοωτίστως πράξη, συμπεριφορά.
Φασισμός είναι το να σκοτώνεις με κάθε λογής αισχρογραφήματα την ομορφιά των κτηρίων και των μνημείων.
Φασισμός είναι το να «πλασάρεις» ιδέες θανάτου σε νέους ανθρώπους, φασισμός είναι και όταν κλείνουμε τ’ αυτιά μας στην οδύνη του άλλου.
Φασισμός ακόμη είναι όταν μέσω μιας επίσημης παιδείας δεν καλλιεργείται ή αγάπη προς τους προγόνους, προς την ιερή γλώσσα μας, προς την πατρίδα.
Όταν δεν αγαπάς την πατρίδα σου, πώς θ’ αγαπήσεις τον συμπατριώτη σου, ιδίως όταν έχει ιδέες αντίθετες προς τις δικές σου;
Ας θυμηθούμε τα πράσινα και τα γαλάζια καφενεία και το σφοδρό μίσος ανάμεσα στους οπαδούς
του ΚΚΕ και τους οπαδούς του λεγόμενου ΚΚΕ Εσωτερικού.
Ήσαν έτοιμοι οι δεύτεροι να σπαραχθούν, όπως σπαράχθηκαν στην Τασκένδη.
Ας προσέξουμε ακόμη πόσο χαμηλά έχει κατέλθει ο πολιτικός λόγος. Συχνά παραπέμπει
στους ανθρώπους της άλλοτε Τρούμπας.
Ας μην το ξεχνάμε ότι και η λεκτική βία είναι φασισμός.
Και δυστυχώς έχουμε γίνει ο πιο βλάσφημος λαός.
Η οικονομική κρίση μας έχει αποδιοργανώσει και αποκαρδιώσει. Τώρα ενσκήπτει και ο φανατισμός που εκδηλώνεται με πράξεις φονικές.
Ξέρω ότι σε δύσκολες καταστάσεις, όπως η σημερινή, το μίσος για τον Έλληνα γίνεται θρησκεία. Λειτουργοί – ιεράρχες της θρησκείας τού μίσους δεν είναι μόνον οι πολιτικοί (και δεν εννοώ μόνο τους ζώντες), είναι και τα χυδαϊστί λεγόμενα «μήντια».
Είναι και η σάπια διανόηση, πού καλλιεργεί την αντίθεση σε όλα τα επίπεδα της ελληνικής ζωής και πού αντί να υπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, υπηρετεί-πιθανώς παχυλώς αμειβόμενη- ανθελληνικά συμφέροντα.
Η Ελλάς σήμερα είναι ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί. Είμαστε ατό χείλος της αβύσσου.
Ο Νίτσε συμβουλευτικά είχε πει: «Μην κοιτάς την άβυσσο, διότι κι εκείνη σε κοιτάζει».
Καμί ή νεολαία μας ας πάψει να νυστάζει και να χάφτει ό,τι της πετούν οι κομματικοί βαστάζοι. Καιρός να υπευθυνοποιηθεί, διότι αν μένει αδιάφορη ή αν φανατισθεί θα μακελλευτεί.
Με αυτούς τους νέους πού χάθηκαν στο Κερατσίνι και στο Ν. Ηράκλειο, κατάλληλα διαπαιδαγωγημένους, θα είχαμε μία μικρή όαση ελπίδας.
Αλλά κι αυτοί πού σκοτώνουν, στο βάθος της ψυχής τους δημιουργούν ένα κενό πού δεν πρόκειται να γεμίσει ποτέ. Θα ζουν με τη φρίκη συντροφιά.
Και, τέλος, αν δεν λυπούνται τον εαυτό τους, ας λυπηθούν την Ελλάδα.
Οι προγονοί τους την έκτισαν με το αίμα τους.
Αυτοί ας μην την γκρεμίσουν με το δικό τους και των «άλλων» το αίμα.
Είμαστε λίγοι. “Δεν έχουμε την πολυτέλεια προσφοράς παιδιών στον Μολώχ.
Σαράντος Καραγάκος
