Το 2014 η Ελλάδα θα κληθεί να αποφασίσει εάν θέλει να παραμείνει στην Ευρωπαϊκή οικογένεια – Στα 33 χρόνια της Ευρωπαϊκής της πορείας, η χώρα μας δέχθηκε μέχρι σήμερα, πάνω από χίλια (1.000) δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να τηρήσει καμμία υποχρέωσή της
Η χρονιά πού ξεκίνησε με την εξάμηνη προεδρία μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ίσως αποδειχθεί ο πιο κρίσιμος σταθμός τής χώρας στην ιστορική πορεία της στην διάρκεια του 21ου αιώνα.
Όσο και αν ακούγεται υπερβολικό αυτός ο τελευταίος ίσως κάποτε καταγραφεί στην ευρωπαϊκή ιστορία ως μία νέα Αναγέννηση.
Στην βάση λοιπόν αυτής της θεωρήσεως, το ερώτημα για κάθε σκεπτόμενο και προβληματιζόμενο Έλληνα θα έπρεπε να είναι ποιο το μέλλον της χώρας σε αυτή την νέα εποχή και, κυρίως, κατά πόσον θα παραμείνει μέλος της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας -αυτής της δημοκρατίας, της ελευθερίας, του πολιτισμού και της δημιουργίας.
Στην Ευρώπη αυτή έχουν ήδη ενσωματωθεί οι πρώην σοβιετικές αποικίες, ένα μέρος της τιτοϊκής πρώην Γιουγκοσλαβίας και απομένει η περίπτωση της Αλβανίας, η οποία σε κάποια φάση θα ζητήσει και αυτή να ενταχθεί στην σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση.
Όσον άφορα στην Τουρκία, το ευρωπαϊκό της μέλλον παραμένει αβέβαιο, καθ’ όσον στην χώρα αυτή δεν πρέπει να αποκλείεται μία βίαιη σύγκρουση του ισλαμισμού με δυτικόφιλες δυνάμεις της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Ανοικτό για την Ευρώπη θα παραμείνει και το θέμα της Ουκρανίας, στην οποία οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις δεν έχουν πει ακόμα την τελευταία τους λέξη στην αντιπαράθεση τους με το ρωσικό κατεστημένο.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, η Ελλάδα -η οποία επί 33 έτη έγραφε στα παλαιότερα των υποδημάτων της τις ευρωπαϊκές συμβατικές της υποχρεώσεις και στην ουσία λειτουργούσε είτε ως απατεών. είτε ως επαίτης κοινοτικών πόρων και λοιπών δανείων- το 2014 θα κληθεί να αποφασίσει τι ακριβώς θέλει .
Αν επιθυμεί να παραμείνει στην ευρωπαϊκή οικογένεια, δεν μπορεί πλέον να το κάνει
παρά μόνον σεβόμενη την υπογραφή της και ανταποκρινόμενη στις συμβατικές της υποχρεώσεις.
Στα 33 έτη της ευρωπαϊκής της πορείας, η χώρα δέχθηκε περί τα 400 δισεκατ. επιδοτήσεις σε σημερινής άξιας ευρώ, 380 δισεκατ. ευρώ δάνεια και 26 δισεκατ. ευρώ επενδυτική βοήθεια.
Αν στα ποσά αυτά προσθέσουμε «κούρεμα» χρεών και τραπεζικές ανακεφαλαιοποιήσεις, τότε μαζί με τον υπόλοιπο εξωτερικό δανεισμό, ή χώρα απορρόφησε πάνω από 1.000 δισεκατ. ευρώ χρήμα -ήτοι. πέντε έτη Ακαθάριστου Εγχωρίου Προϊόντος.
Από τα προαναφερθέντα ποσά, τα μισά και πλέον χρησιμοποιήθηκαν για να εκτραφεί μία απίθανη φούσκα ακινήτων και για να δημιουργηθούν στην αγροτική Ελλάδα άθλιες υποδομές παράνομης τουριστικής δραστηριότητος, ή οποία σήμερα απειλεί και την επίσημη τουριστική βιομηχανία τής χώρας.
Όλα αυτά τελείωσαν. Η χώρα χρεοκόπησε γιατί πέταξε στα σκουπίδια την παραγωγική της μηχανή, ανέδειξε σε ύπατο άρχοντα την διεφθαρμένη γραφειοκρατία και πλήρωσε ολόχρυσους αυτούς πού κάθε μέρα εξευτελίζουν και γελοιοποιούν την δημοσιογραφία και την δημοκρατική ενημέρωση.
Ωστόσο, παρά την χρεωκοπία, οι εταίροι μας στηρίζουν ακόμα την χώρα και η τρόικα επιβλέπει αν τηρούνται συμφωνίες τις όποιες ή Ελλάδα έχει υπογράψει και, σε μεγάλο βαθμό, η ίδια έχει προτείνει στους εταίρους μας.
Ειρήσθω εν παρόδω τα περισσότερα από τα μέτρα των μνημονίων είναι μεταρρυθμίσεις που έπρεπε να είχαν γίνει στην Ελλάδα από το 1982 -τότε πού ο ελληνικός λαός επέλεξε να φέρει στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Με την επιλογή αυτή, η θέση της χώρας μας στην Ευρώπη αποδυναμώθηκε σοβαρά και αντί η Ελλάδα να επωφεληθεί από την ισχυρή κοινοτική τεχνική και υλική βοήθεια, τελικά βρέθηκε ουραγός και υποσκελίσθηκε από χώρες όπως η Ιρλανδία και η Πορτογαλία, οι όποιες το 1982 ήσαν φτωχότερες από την δική μας.
Αντί τα πολύτιμα εκείνα χρόνια να ενισχύσουμε την Παιδεία μας και την τεχνική εκπαίδευση, μετατρέψαμε τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα σε σουπερμάρκετ πολιτικο-μορφωτικής αθλιότητας.
Οι παραπάνω εξελίξεις -πού τελικά οδήγησαν στην καταστροφή και για τις όποιες, πέρα από τις ευθύνες του ΠΑΣΟΚ, τεράστιες είναι και αυτές της Αριστεράς και της Νέας Δημοκρατίας- δεν επιβλήθηκαν από κανέναν. Κάθε άλλο.
Υπήρξαν συνειδητές επιλογές εκατομμυρίων Ελλήνων οι οποίοι αποφάσιζαν για το μέλλον τους κάθε φορά πού εκαλούντο στις κάλπες. Ιδού, λοιπόν, σήμερα πού βρίσκεται ένα μείζον πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας και του μέλλοντος της: στις προσεχείς ευρωεκλογές, η ελληνική κοινωνία θα κληθεί να κάνει αποφασιστικές επιλογές, παρά τα όσα παραπλανητικά διοχετεύονται προς αυτήν από τους πραγματικούς εχθρούς της.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι πλέον κορυφαίο θεσμικό όργανο της ΕΕ, χωρίς την συναπόφαση του οποίου πολλές, οικονομικές κυρίως, αποφάσεις δεν μπορούν να προχωρήσουν. Κατά συνέπεια, είναι σημαντικό για την Ελλάδα να εκπροσωπείται επαξίως σε αυτό,
Από της εισόδου μας στην ΕΕ. τα πολιτικά κόμματα,
για λόγους εσωτερικούς, υποβάθμιζαν συστηματικά τις ευρωεκλογές και, κυρίως, δεν έλεγαν ποτέ την αλήθεια γύρω από το περιεχόμενο τους.
Παρόλα αυτά, πρέπει να ομολογήσουμε ότι μέχρι σήμερα h ελληνική εκπροσώπηση στην Ευρωβουλή υπήρξε υψηλού επιπέδου και έγκυρη από πολλές πλευρές. Έλληνες ευρωβουλευτές έχουν αφήσει πολύ καλό όνομα στο Ευρωκοινοβούλιο και χαίρουν υψηλής εκτιμήσεως.
Κάποιοι εξ αυτών έχουν χρηματίσει αντιπρόεδροι του θεσμού και άλλοι έχουν διακριθεί ως επικεφαλής κοινοβουλευτικών ομάδων εργασίας και σημαντικών επιτροπών.
Δυστυχώς, αυτή ή εικόνα και το κύρος πού εμπνέει, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος στις προσεχείς ευρωεκλογές να υποστεί πολύ σοβαρή ζημιά.
Αν το εκλογικό σώμα αποφασίσει να στείλει στην Ευρώπη φθηνούς θεατρίνους της πολιτικής, το πλήγμα θα είναι πολύ σοβαρό.
Η χώρα, εξευτελιζόμενη, θα αυτοπεριθωριοποιείται -με ότι αυτό συνεπάγεται για το ευρωπαϊκό της μέλλον.
Και επειδή θεωρούν δεδομένη την κατάσταση αυτή, τους πληροφορούμε εγκύρως ότι δεν είναι
Ιδιαίτερα δε στην σημερινή φάση του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, όπου μπροστά στις παγκόσμιες εξελίξεις ή γηραιά ήπειρος έχει και αυτή σοβαρό πρόβλημα με το μέλλον της.
Γι’ αυτό, πέρα από τις διευρύνσεις, κάποιοι στους κόλπους της μελετούν και περικοπές μελών, αν αυτό χρειαστεί».
