Είναι καιρός να φωνάξουμε “ξυπνήστε” πριν βυθιστούμε ολότελα στα τάρταρα – Και είναι καιρός να ξεχωρίσουμε τους Πατριώτες από τους Διεθνιστές Απάτριδες, που τροφοδοτούν τον λαό με φρούδες ελπίδες
Κάποτε, ο ανθρώπινα σκεπτόμενος πνευματικός κόσμος, αισθανόμενος ότι η ανθρωπιά ήταν σε ανεπάρκεια, φώναξε το περίφημο: «Άνθρωποι!! Άνθρωποι!! Που είναι οι Άνθρωποι»;
Σήμερα, η αλόγιστη και ενίοτε αντεθνική συμπεριφορά πολλών Ελλήνων, πού νομίζουν πώς είναι Έλληνες απλώς και μόνο επειδή είναι αυτό γραμμένο στην ταυτότητα τους, μας αναγκάζει να φωνάξουμε, μήπως και ακουστούμε: «Έλληνες!! Έλληνες!! Πού είναι οι Έλληνες»; Που είναι δηλαδή οι Έλληνες πού ξέραμε;
Πού είναι οι Έλληνες πού μας περιγράφανε οι δάσκαλοι μας; Πού είναι οι Έλληνες πού με τις πράξεις τους κράτησαν επί χιλιάδες χρόνια τούτο το Έθνος ζωντανό;
Είναι καιρός να διαχωρίσουμε την ήρα από το σιτάρι. Μακάρι να βοηθήσει ο θεός ώστε, το σιτάρι να είναι ακόμη αρκετό.
Είναι καιρός πάντως να φωνάξουμε: «ξυπνήστε, πριν βυθιστούμε ολότελα στα τάρταρα». Πριν έλθει ο χάρος να μας βρει, να μας «διαγουμίσει», όπως λένε στην Κρήτη.
Μα, πριν έλθει ο χάρος, καλύτερα εμείς να «διαγουμίσουμε» διαγωγές και να διαχωρίσουμε «Πατριώτες» από «Απάτριδες».
Να τιμήσουμε αυτούς πού πρέπει και να περιφρονήσουμε τους άλλους φανερά και ανελέητα, με την ελπίδα να συνετισθούν. Να αισθανθούν το καθήκον τους προς την Πατρίδα.
Καθήκον, πού δεν επιτέλεσαν και δεν επιτελούν, γιατί δεν εμφορούνται από αισθήματα άδολου πατριωτισμού, όπως εμφορούντο αυτοί πού άνηκαν στις γενιές εκείνες, πού με το αίμα τους έκτισαν τη νεώτερη Ελλάδα…
Αυτές οι γενιές των πατριωτών του χθες, πού με ιδρώτα και αίμα διαμόρφωσαν τη σημερινή Ελλάδα, δεν είχαν καταθέσεις στις τράπεζες.
Ούτε ένας απ’ αυτούς δε θα μπορούσε να βαστάξει την ντροπή να περιληφθεί το όνομα του σε μια αντίστοιχη «Λίστα Λαγκάρντ» της εποχής του.
Δεν ήσαν αυτές οι γενιές, γενιές χορτάτων. Ρακένδυτη ήταν η γενιά του 1821 πού ανάστησε τη νεώτερη Ελλάδα.
Πάμπτωχη ήταν η γενιά των Μακεδονομάχων πού έσωσε τη Μακεδονία από τη βουλιμία των Βουλγάρων.
Φτωχότατη ήταν η γενιά του 1912-1913, πού διπλασίασε την Ελλάδα.
Φτωχή ήταν και η γενιά του 1940 πού δόξασε την Ελλάδα και της χάρισε τα Δωδεκάνησα.
Αλλά, αυτές οι γενιές, παλλόμενες από έντονη διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς των πάντων προς την Πατρίδα, ήσαν Έλληνες αγνοί. Ήσαν πατριώτες Πραγματικοί.
Ενωμένοι, τόλμησαν, εξόρμησαν, αγωνίστηκαν, μάτωσαν και νίκησαν.
Αυτές οι φτωχές, οι ρακένδυτες γενιές, είχαν να προσφέρουν προς την Πατρίδα μόνον αίμα και το έδωσαν άφθονο.
Ο Τούρκος ηγέτης Κεμάλ Ατατούρκ είχε πει κάποτε: «Να φοβάστε τους Έλληνες, μόνο όταν είναι ενωμένοι»…
Σήμερα τι γίνεται; Μέσα σε τούτη την πρωτοφανή κρίση, σε ειρηνική περίοδο, η Πατρίδα ζήτα άδολους πατριώτες και δε ζητά από τους πατριώτες αίμα.
Ζητά εθνική ομοψυχία, ζητά σεβασμό στους Νόμους, ζητά κοινωνική αλληλεγγύη, ζητά υπευθυνότητα, ζητά καρτερία, ζητά υπομονή.
Όλα τούτα, όσο κι αν μας φαίνονται δύσκολα, όταν σκεπτόμαστε Ελληνικά, μπορούμε να τα επιτύχουμε πολύ πιο ανώδυνα, απ’ ό,τι αν μας ζητούσε η πατρίδα αίμα, όπως ζήτησε από τις πριν από μας γενεές Ελλήνων.
Ζήτα η πατρίδα απ’ όλους μας καρτερία και υπομονή. Γιατί άραγε; Μα γιατί όλοι ξέρουμε, πώς μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων, κυβερνόντων και κυβερνωμένων, από τη μεταπολίτευση μέχρι πρόσφατα, λεηλάτησε, ισοπέδωσε, χρεωκόπησε, καταχρέωσε τη Χώρα και διέφθειρε μέχρι μυελού οστέων μεγάλο μέρος της κοινωνίας.
Αφού μια ολόκληρη γενιά γκρέμιζε και ζούσε με δανεικά, θα χρειασθεί η επόμενη γενιά να πληρώσει, καρτερικά, χωρίς να φταίει, το αντίτιμο της απερισκεψίας των γονιών της;
Αυτό, δεν επιτυγχάνεται σε 2-3 χρόνια, γιατί πάντα τα γκρέμισμα είναι εύκολο αλλά η ανοικοδόμηση είναι δύσκολη, επώδυνη και χρονοβόρα.
Όσοι τροφοδοτούν το Λαό με φρούδες ελπίδες γρήγορης επιστροφής στην ευημερία, ψεύδονται ασυστόλως. Ψεύδονται, γιατί η αλήθεια εμπεριέχει υψηλό .πολιτικό κόστος.
Οι δε απερίσκεπτοι μπουρδολόγοι του συνονθυλεύματος της αντιπολίτευσης, πού σε όλες τις Κυβερνητικές ενέργειες λένε όχι και υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, όχι μόνο ψεύδονται, αλλά εγκληματούν κατά του Λαού και υπονομεύουν συνειδητά τα συμφέροντα τής Χώρας.
Αν ο Λαός στις επόμενες εκλογές δεν ψηφίσει με βάση τη λογική και τα διδάγματα τής ιστορίας, αλλά ψηφίσει με βάση το συναίσθημα και δώσει την εξουσία σ’ αυτό το συνονθύλευμα, όπως έπραξε στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου του 1920, με αποτέλεσμα τη Μικρασιατική καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου, ή Ελλάδα θα υποστεί Εθνική συμφορά, πού τα αποτελέσματα της θα διαρκέσουν μισόν αιώνα, όπως μισόν αιώνα κράτησε το μαρτύριο των Λαών πού βρέθηκαν υπό κομμουνιστικό καθεστώς μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Διότι, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους, ότι, είναι τελείως διαφορετική η συμπεριφορά του Έλληνα κομμουνιστή, από τη συμπεριφορά του Ιταλού, το Γάλλου, του Ισπανού, του Κυπρίου κομμουνιστή.
Ο Ιταλός, ο Γάλλος, ο Ισπανός, ο Κύπριος, βάζουν σε πρώτη προτεραιότητα τα συμφέροντα της πατρίδας και μετά του κόμματος.
Γι αυτό και συνεργάζονται με τα λοιπά κόμματα για το καλό της Χώρας τους.
Αντιθέτως, ο Έλληνας κομμουνιστής με την προπαγάνδα του κόμματος, έχει υποστεί τέτοιας έκτασης ανικανότητα ορθής σκέψης, ώστε βάζει πάντοτε σε πρώτη προτεραιότητα το κόμμα και μετά την Πατρίδα.
Η πατρίδα σήμερα έχει άμεση ανάγκη να βρει, μεταξύ των νέων, σκεπτόμενους αγνούς συνειδητούς Ελληνες.
Να βρει Έλληνες που θα εργασθούν με πάθος για να καθαρίσουν την κοινωνία από τα μιάσματα των διεφθαρμένων φακελάκιδων, φοροφυγάδων, εισφοροφυγάδων, λαθρεμπόρων, κερδοσκόπων και λοιπών τρωκτικών, πού εξέθρεψε το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα από τη μεταπολίτευση και μετά.
Σταματήστε επί τέλους να μιλάτε για προοδευτικές παρατάξεις και αηδίες.
Μην ευτελίζεται την έννοια τής λέξης «Πρόοδος».
Δηλαδή, το ΠΑΣΟΚ πού διατείνεται ότι είναι προοδευτική παράταξη και κυβέρνησε επί πέντε σχεδόν τετραετίες, έφερε την πρόοδο, ή την οικονομική καταστροφή:
Μία ολόκληρη γενιά Ελλήνων θα αναλωθεί για την εξάλειψη των ιχνών πού άφησε στη Χώρα η λαίλαπα της διακυβερνήσεώς του.
«Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουν, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί». (Κωστής Παλαμάς).
Στέλιος Δημητρουλάκης
Αντιστράτηγος ε.α.
