Ίσως είναι καιρός η Κυβέρνηση να αποφασίσει να συγκρουσθεί μετωπικά με συνδικαλιστές παλαιάς κοπής, με φοροφυγάδες, ρουσφετολόγους και τσεπολόγους – Είναι η τελευταία ευκαιρία
Όλες οι κυβερνήσεις πού διαχειρίστηκαν μέχρι σήμερα τη χρεωκοπία της χώρας, κινήθηκαν στην επιφάνεια και καμμία δεν συγκρούστηκε με το βαθύ κράτος και το πολλαπλώς εδραιωμένο οικονομικό και συνδικαλιστικό κατεστημένο.
Όλοι οι φορολογικοί νόμοι, θίγουν και ξεζουμίζουν τη μεσαία τάξη, τη ραχοκοκκαλιά της κοινωνίας και του έθνους και αφήνουν αλώβητο τον μεγάλο πλούτο, τη φοροδιαφυγή και τα εμβάσματα του εξωτερικού.
Το κράτος δεν μειώθηκε ούτε κατά ένα εκατοστό, ουδείς απολύθηκε από το δημόσιο, χθες ακόμη αποκαλύφθηκε ή διανομή παράνομων υπερωριών ακόμη και σε αδειούχους, καθώς και η χορήγηση εφ’ άπαξ πολλαπλασίων των νομίμων.
Ο νόμος για τον συνδικαλισμό δεν άλλαξε, όπως πρέπει, για να απαλλαγούμε πολίτες, κράτος και επιχειρήσεις, από την Πέμπτη εξουσία πού εγκαθίδρυσε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ.
Η αγορά εργασίας δεν απελευθερώθηκε, ο άγρια φορολογούμενος πολίτης δεν δικαιώθηκε για τις αιματηρές θυσίες του, με την πάταξη της φοροδιαφυγής.
Αντίθετα, σαδιστικοί νόμοι και υπουργικές αποφάσεις απειλούν τους μικρομεσαίους φορολογούμενους με ποινικές κυρώσεις, κατασχέσεις μισθών, συντάξεων, καταθέσεων, οικιών, με προσαυξήσεις και πρόστιμα και τελικά με πλήρη εκμηδένιση, ενώ με βάση τον τελευταίο φορολογικό νόμο, κανείς στο λεγόμενο υπουργείο Οικονομικών δεν γνωρίζει, πώς υπολογίζεται ο φόρος υπεραξίας επί των πωλουμένων ακινήτων, η πως φορολογούνται οι αγρότες, γιατί ο νόμος γράφτηκε στα αγγλικά και μεταφράστηκε στα αλαμπουρνέζικα.
Το καταραμένο ρουσφέτι, ακόμη δεν εξοβελίστηκε από την πολιτική και οικονομική ζωή: η κυβέρνηση περιφέρει επί μήνες σε δίσκο το πρωτογενές πλεόνασμα και υπόσχεται τη διανομή του σε ευπαθείς ομάδες πολιτών, οι δικαστικοί τακτοποιούν τις αμοιβές τους δια του Μισθοδικείου και το Συμβούλιο της Επικρατείας αποδέχεται τις προσφυγές των ένστολων, κηρύσσει αντισυνταγματικές τις περικοπές επί μισθών και συντάξεων τους, τους ανακηρύσσει «σκληρό πυρήνα» του κράτους, μαζί με τους δικαστικούς, προφανώς για να μην είναι μόνοι οι λειτουργοί τής δικαστικής εξουσίας στην απόλαυση του μεγάλου ρουσφετιού και ετοιμάζεται, κατά τις ηθελημένες διαρροές, να «δικαιώσει» και τους λοιπούς εργαζόμενους πού υπάγονται στα λεγόμενα ειδικά μισθολόγια.
(Λυπάμαι, φίλοι αναγνώστες, αλλά δεν γνωρίζω τι θα πει «σκληρός πυρήνας» του κράτους ούτε τι σχέση έχει με το διαρκώς ταλαίπωρου με το Σύνταγμα μας).
Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά τη χρεωκοπία του κράτους, δεν έχει επιτευχθεί τίποτα το αξιόλογο προς την κατεύθυνση της μεταρρύθμισης και του εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης και της οικονομίας.
Δεν έχει αλλάξει ή νοοτροπία του πολιτικού συστήματος, ούτε μιας μερίδας των πολιτών, αλλά ούτε και των συνδικαλιστών, ενώ το ρουσφέτι ζει και βασιλεύει σε όλες τις εκφάνσεις τής πολιτικής και κοινωνικής ζωής.
Και ενώ η κυβέρνηση δεν μεταρρυθμίζει και δεν αλλάζει το ευτελισμένο και διαλυμένο κράτος, κόμματα τής αντιπολίτευσης υπόσχονται ολική επιστροφή στο αμαρτωλό και φαύλο παρελθόν της σπατάλης και των συνδικαλιστικών προνομίων, χωρίς βεβαίως να εξηγούν που θα βρουν τα λεφτά.
Καθώς φαίνεται, χάνεται η ευκαιρία, η πτώχευση της πατρίδας να γίνει η απαρχή μιας ριζικής αλλαγής στο κράτος, στα κόμματα, στα μυαλά όλων των πολιτών.
Ίσως υπάρχει ακόμη καιρός για να καταρτίσει η κυβέρνηση ένα εθνικό σχέδιο για την έξοδο από την οικονομική κρίση, ένα πρόγραμμα για την ουσιαστική και σε βάθος μεταρρύθμιση του κράτους, για την ανάπτυξη και τη διενέργεια μεγάλων παραγωγικών επενδύσεων, για την αλλαγή τής νοοτροπίας όλων μας.
Παράλληλα θα πρέπει να αποφασίσει να συγκρουστεί μετωπικά και να συντρίψει μια για πάντα, οικονομικά συμφέροντα, ομάδες πού ελέγχουν τομείς τής οικονομίας, συνδικαλιστές παλαιάς κοπής, φοροφυγάδες, λαθρέμπορους, εμβασματούχους του εξωτερικού, ρουσφετολόγους και τσεπολόγους, φαύλους οπαδούς παρωχημένων νοοτροπιών και κυρίως τον κακό εαυτό μας.
Είναι η τελευταία ευκαιρία για κάθαρση και ριζική αλλαγή, για σωτηρία τής πατρίδας και του ελληνικού λαού.
Είναι σίγουρο, ότι ο πάσχων και σκληρά δοκιμαζόμενος λαός, θα στηρίξει μια τέτοια γενναία προσπάθεια.
Άλλωστε οι καλοί και συνετοί πολίτες, είναι πάντοτε περισσότεροι από τους φαύλους.
