Ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα προκαλεί απορία – Σε τι μας έβλαψαν οι Εβραίοι; – Εκτός κι αν θεωρείται “ανθελληνική” ενέργεια, η προδοσία του Ιούδα, που καίγαμε την Μεγάλη Παρασκευή
Κάποτε ο Γκάιμπελς, χαριτολογώντας, είπε στην Ζάρα Λεάντερ να προσέχει, γιατί το όνομα της ήταν Εβραϊκό. (Σάρα).
Εκείνη του απήντησε: «Ναι. Όπως και το Γιόζεφ…»
Αυτό μου θύμισε ή ένσταση στο προτεινόμενο, δήθεν, εβραϊκό όνομα τής κρατικής τηλεοράσεως. Όταν πιθανότατα οι ενοχλούμενοι από τα εβραϊκά ονόματα έχουν συγγενείς και φίλους με ιουδαϊκά ονόματα, στο σπίτι την Παλαιά Διαθήκη (μετάφραση τής εβραϊκής «Τάρα»), ενώ, κατά την εξόδιο ακολουθία τους, εάν μπορούσαν, θα άκουγαν τον ιερέα να παρακαλεί τον Θεό να τους αναπαύσει: «εις κόλπους Αβραάμ…»
Πιο σοβαρά, ο αντισημιτισμός στην Ελλάδα προκαλεί απορία όταν μου είναι αδύνατον να ανακαλύψω σε τι μας έβλαψαν, ποτέ, οι Εβραίοι.
Έκτος αν θεωρείται ανθελληνική ενέργεια η προδοσία του Ιούδα, (τον όποιον καίγαμε) την Μ. Παρασκευή.
Πράξις προδοτική μεν, αλλά «προνοιακή», και βεβαίως προδιαγεγραμμένη για την εξέλιξη του Θείου Δράματος.
Από την άλλη πλευρά δεν νομίζω ότι διδάσκεται, εδώ, επαρκώς, ο διωγμός των Εβραίων από τους Έλληνες επιγόνους του Μ. Αλεξάνδρου, ιδίως του Αντιόχου Δ’ του «Επιφανούς» και μερικών Πτολεμαίων. (Ιστορία της Χανουκκά που εορτάζεται, πάντοτε, περίπου μαζί με τα Χριστούγεννα και αναφέρθηκε από τον προταθέντα περιφερειάρχη). Η μανία και η σκληρότης αυτών των διώξεων ήταν εφάμιλλη οιουδήποτε «πογκρόμ» και υστερούσε του Ναζιστικού μόνο σε κλίμακα, αλλά όχι σε αγριότητα.
Η απειλή όμως που αισθάνθηκε ο εβραϊκός λαός από τους Έλληνες ήταν σοβαρότατη. Οι Ιουδαίοι κατάλαβαν αμέσως ότι η Ελληνική κατοχή δεν απειλούσε την φυσική εξόντωση Εβραίων -ή την μετατροπή τους σε δούλους- αλλά την ίδια την ιστορική ύπαρξη του Ιουδαϊσμού.
Ως θρησκείας, πολιτισμού και τρόπου ζωής, Ή (μερικώς εθελοντική) αποστασία μέρους του πληθυσμού προς τον Ελληνικό «τρόπο», θρησκεία-«εντολές», αξίες, και φιλοσοφία, ήταν τόση, ώστε ενώπιον του «κινδύνου» πλήρους εξελληνισμού, έγινε η εξέγερσις των Μακκαβαίων. Όχι μόνον ως απελευθερωτικός άγων άλλα και εμφύλιος εναντίον των εξελληνισμένων Εβραίων.
Ματαίως αναφέρω γεγονότα και επιχειρήματα, βεβαίως. Ο αντισημιτισμός βρίσκεται στην σφαίρα των συναισθημάτων και της ιδεολογίας, οπού δεν υπάρχει λογική. Η λογική είναι αποτέλεσμα αναγνωρίσεως ατελειών και διαδικασίας ερεύνης και εξετάσεως. Ή ιδεολογία, όπως και το συναίσθημα είναι απρόσβλητα από την αμφιβολία. Αυτός είναι ο λόγος που στην Ελλάδα γεννήθηκε η φιλοσοφία. Ότι στην Ελληνική θρησκεία δεν υπάρχει δόγμα, «Εντολές» και Βίβλος. Αυτά, μεταξύ άλλων, έχουν ερευνηθεί στην νευρο-φυσική του εγκεφάλου από την μεγάλη Rita Levi-Montalrini 1909-2012 (Nobel 1986). (Παρεμπιπτόντως βραβεία Νόμπελ Εβραίων σε επιστήμες περίπου 200. Μουσουλμάνων 2).
Ο λόγος όμως που τα σημειώνω, έστω ματαίως, είναι ότι στον υπαρκτό κόσμο, σήμερα, η Ελλάδα έχει μία ιδιαίτερο προνομιακή θέση και ευκαιρία. Θέση που σε άλλο κείμενο 6χω ονομάσει «λαχείο». Αυτή είναι η γεωγραφική μας θέση σε σχέση με την στρατηγική άμυνα του Ισραήλ. Δεδομένου του ενδιαφέροντος της Δύσεως αλλά κυρίως των Η.Π.Α. για την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ, μία ματιά στον χάρτη και στην ειδησεογραφία δείχνει ότι, ιδίως με την βαθμιαία διολίσθηση της Τουρκίας προς το Ισλάμ και την αναδυόμενη νοσταλγία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του (ονειρικού) Καλιφάτου, το Ισραήλ βρίσκεται περικυκλωμένο από μουσουλμανικά κράτη που ορκίζονται στην εξαφάνιση του.
Εξαφάνιση που έχουν κατ’ επανάληψιν προσπαθήσει και οραματισθεί, (Εφιαλτική ήταν η αγόρευση του Αχμαντινετζάντ σε Γενική Συνέλευση του Ο,Η.Ε. ενώ κατασκεύαζε πυρηνικές βόμβες με αυτό το «όραμα»).
Η Αμερική, και ίσως η Ε.Ε., έχουν μεγάλη ανάγκη βάσεων στην Ν.Α. Μεσόγειο, έστω και για λόγους εντυπώσεων. Βάσεων με αξιόπιστο πολιτικό υπόβαθρο. Σε κάποιο βαθμό αυτό το προσφέρουν σήμερα η Αλβανία και η Π.Γ.Δ.Μ. Εν μέρει και η Κύπρος, σε εξαιρετική θέση, άλλα με ύποπτο παρελθόν. Η πλεονεκτική θέσις της Ελλάδος είναι απαράμιλλη.
Ο αντισημιτισμός είναι, δυστυχώς, υπαρκτός στην Ελλάδα και αρκετά εκτεταμένος, πέραν κομματικών γραμμών προς όλες τις κατευθύνσεις. Σε διαφορετικό βαθμό φυσικά και ευτυχώς. Είναι, πάντως, όπως είπαμε, στην σφαίρα του συναισθήματος, της ιδεολογίας και του παραλόγου, θα ήτανε δυστύχημα εάν δηλητηριάσει την κοινή γνώμη. Εάν δημιουργήσει αμφιβολίες στην Δύση, τις Η.ΠΑ και το Ισραήλ, για τον γεωπολιτικό προσανατολισμό της Ελλάδος στον υπαρκτό κόσμο που ζούμε και στα πραγματικά εθνικά συμφέροντα.
Τηλέμαχος Μαράτος
