Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Μας ψεκάζουν σίγουρα με βιοχημικά, έλεγε τις προάλλες κατηγορηματικά ο φίλος ηλεκτρονικός Φώντας στο καφενείο, για τις τελευταίες διαπιστώσεις περί ψεκασμού πληθυσμών από αγνώστους επιβολείς που ισχυριζότανε μερικά τηλεοπτικά κανάλια με την ειδησιογραφία τους.
Ο εν λόγω φίλος, επέμενε ότι το έχει μελετήσει το πρόβλημα ενδελεχώς αφού είχε ασχοληθεί με το θέμα επί βάσεων βιοχημικής ηλεκτρονικής επιστήμης, όταν επί δεκαετίες έμενε στον Καναδά.
Τα αεροσκάφη που περνούν πιο ψηλά από τα άλλα του δρομολογίου και που μόλις διακρίνονται, αφήνουν – αν το παρατηρήσει κανείς – ένα άσπρο νεφέλωμα πίσω από την διαδρομή τους.
Αυτό το ασπρουλό σύννεφο, έλεγε ο εκ Καναδά διατετραμμένος παρ’ ολίγον επίκουρος σε επιστήμονες ψεκασμών φίλος Φώντας, είναι φορέας βιοχημικών εκχυλισμάτων και σίγουρα ψεκάζει την Αλεξ/πολη όταν ίπταται από επάνω μας.
Ο βιοχημικός πόλεμος έχει ήδη αρχίσει, συνέχιζε, να λέει ο φίλος στο μικρό ακροατήριο από θαμώνες του καφενείου, οι οποίοι χασκογελούσαν ειρωνικά γι’ αυτά που έλεγε, θεωρώντας τα ως μπαρμπούτσαλα.
Εγώ όμως επειδή αυτό το υποπτευόμουν εδώ και καιρό, τώρα άρχισα να είμαι σχεδόν σίγουρος για κάτι τέτοιο γιατί νομίζω ότι είμαι ένα από τα πρώτα θύματα.
Το έχω διαπιστώσει καθημερινά, σας λέω.
Έχω όλα τα συμπτώματα. Κατ’ αρχάς, σέρνομαι.
Ξεκινώ την ημέρα μου κουρασμένος, για να καταλήξω το βράδυ να είμαι πολύ πιο κουρασμένος και από τον πιο καταπονημένο άνθρωπο που έχω γνωρίζει. Έχω δε μια φοβερή υπνηλία.
Ξυπνώ με το ζόρι και θέλω αμέσως να κοιμηθώ ξανά. Βλέπω τα παγκάκια στον δρόμο της 14ης Μαΐου και της Ιωακείμ Καβύρη και θέλω να ξαπλώσω.
Τις προάλλες παρατήρησα τα κρεβάτια στη βιτρίνα της έκθεσης των οικιακών ειδών του μαγαζιού εκεί κοντά προς το ΚΑΠΗ της 14ης Μαΐου και ήμουν έτοιμος να μπω μέσα και να προτείνω τον καταστηματάρχη να κάνει ζωντανή διαφήμιση των προϊόντων του με πρωταγωνιστή την αφεντιά μου.
Ολημερίς με πιάνει ένα ανεξήγητο χασμουρητό στο σπίτι με εκκωφαντικά ντεσιμπέλ θορύβου που ξεβιδώνει τους μεντεσέδες των κουφωμάτων.
Το μόνο που δεν βλέπω είναι τηλεόραση γιατί την ανοίγω και κοιμάμαι μπροστά της.
Όπως επίσης δεν βλέπω τα γράμματα στο βιβλίο που διαβάζω προτού κοιμηθώ.
Δεν προφταίνω να το ανοίξω και έχω ήδη κοιμηθεί.
Έχω ακόμα και φούσκωμα στο στομάχι.
Αν κάποτε κατέβαζα πέντε σοκολάτες ΙΟΝ αμυγδάλου για ορεκτικό, σήμερα τρώω μια και παθαίνω τέτοιον τυμπανισμό που θα δικαιολογούνταν μόνο αν είχα καταβροχθίσει όλη την σοκολατοποιία Παυλίδη μαζί με τον Παυλίδη.
Μου συμβαίνουν και άλλα φρικτά. Ξεχνάω συνεχώς.
Προχθές αγόρασε κατ’ εντολή της γυναίκας μου, ένα μπουκαλάκι βενζίνη για τον καθαρισμό ρούχων, την επομένη περνώντας από τον μπακάλη Θόδωρο της γειτονιάς μου, θυμήθηκα ότι είχε τελειώσει η βενζίνη και αγόρασα οσονούπω άλλα δύο μπουκαλάκια.
Δύο ημέρες μετά αγόρασα σε μια πολύ συμφέρουσα τιμή προσφοράς, τέσσερα μπουκαλάκια βενζίνης στην τιμή των δύο, γιατί θυμήθηκα ξανά ότι μου είχε τελειώσει.
Σήμερα, όποιο ντουλάπι και αν ανοίξω έχει μέσα πλήθος από μπουκαλάκια βενζίνης που το απόθεμα υπολογίζω με πρόχειρο υπολογισμό θα με φτάσει μέχρι το 2020.
Μπορεί έτσι και να μην χρειαστώ προμήθεια από βενζινάδικο και το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου μου.
Αμ, το άλλο. Στο καφενείο με το παιχνίδι της ξερής είχα τέσσερα φύλλα τέταρτα, ακλόνητα και έδωσα απανωτά δύο ξερές από τα πρώτα άβγαλτα, το ένα δε, ήταν και η πατινή μου.
Στο τάβλι πάλι με αντίπαλο τον μάστορα και σταμπιόνι του παιχνιδιού του Δημοτικό Σύμβουλο και φίλο Άκη, αρχίσαμε με τις καθιερωμένες “πόρτες” εκείνος δηλαδή κανονικά κι εγώ ξεκίνησα με “φεύγα” συνεχίζοντας με “πλακωτό” μπουρδοκλώνοντας το παιχνίδι στο αδιέξοδο.
Δεν κρατάω δόλο στον συμπαίχτη μου γιατί ξέρω ότι μ’ άφησε σ’ αυτό το τομπορλούκι για πλάκα, επειδή είναι γνωστός χωρατατζής.
Αυτά είναι μερικά από τα κυριότερα συμπτώματα.
Γιατί υπάρχουν και άλλα, μικρά, διόλου αμελητέα όμως.
Δεν τα αποκαλύπτω δημοσίως, έχω και μια αξιοπρέπεια στην κοινωνία της Αλεξ/πολης.
Τα συμπτώματα αυτά, τα συζητούσα όμως με τον πιο πάνω αναφερόμενο επιστήμονα Φώντα, εκθέτωντάς του τη θεωρία περί του ύπουλου ψεκασμού που έλεγε.
“Ρε ηλεκτρομαγνητοχημικέ Φώντα” του είπα, “λες να έχω ψεκαστεί τελευταία και παρουσιάζω τέτοια κατάσταση;”
“Μήπως μου έστειλαν στην Ε.Θ. ψήγματα ψεκασμού από αυτήν την ουσία, τίποτε αγανακτισμένοι αναγνώστες με επιστολή ποτισμένη με το μικρόβιο;” τον ρώτησα.
Ο φίλος τη στιγμή που του αποκάλυψα τα συμπτώματά μου και τους φόβους που είχα, μου εξομολογήθηκε ότι έχει τα ίδια ακριβώς, αλλά και ότι η κατάστασή μας είναι απολύτως αναμενόμενη.
“Δεν έχεις καταλάβει ρε Γιώργο, ότι τα τελευταία 10 χρόνια μας ψεκάζει με αεροπλάνα μια ομάδα ολικής επαναφοράς αγνώστων εισβολέων για να μας αποδεκατίσουν όλους τους Έλληνες με ψυχασθένειες, απολειτουργία μνήμης και άλλες ανεξήγητες αρρώστιες”.
“Πρόκειται φίλε, για ηλεκτρο-χημικοφασματικό ψέκασμα AIR7F Sparrow, που να τα ξέρεις εσύ”.
Τέτοια αχταρματζίδικα επιστημονικά, προσπαθούσε να με εξηγήσει ο φίλος, όμως εγώ που δεν γνωρίζω για τη βροχή των ψεκασμών, θα παίρνω εφεξής τα μέτρα μου.
Θα προμηθευτώ με τα τελευταία τεχνολογίας προστασίας προϊόντα, δηλαδή ματογυάλια με ενσωματωμένη υπέρυθρη διόπτρα, σκούφο με λέπια πτεροδεινοσαύρου, μπουφάν με μόνωση γυψομολύβδου και θα τρώω μόνο εσπεριδοειδή, μπανάνες, μάνγκο και αβοκάντο που δεν τα πιάνει ο ψεκασμός αφού βρίσκονται σε ψυγείο που έρχεται από τροπικά δάση προστατευμένα από τα ευμεγέθη φυλλώματα επικαλύψεως των προϊόντων αυτών.
Ο ψεκαστικός πόλεμος όμως έχει αρχίσει στην Αλεξ/πολη εδώ και πολλά χρόνια.
Και μη χειρότερα!
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
