(Μια φανταστική αλλά επίκαιρη ιστορία)
Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα.
Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια
που θα του πήγαιναν, έναντι 1000 ευρώ και μάλιστα μετρητά.
Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.
Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 1500 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους.
Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 2000 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.
Όταν συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος, ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι… 5000 ευρώ !! Και αποχώρησε.
Την επόμενη μέρα έδωσε στον συνέταιρο του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον
έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στη τιμή των 4000 ευρώ το ένα.
Οι κάτοικοι βλέποντας τη δυνατότητα να κερδίσουν 1000 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα με την εγγύηση του Δήμου και υψηλό επιτόκια
Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτε.
Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει.
Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια, που τα αποτίμησε σε 500 € το καθένα, και στη συνέχεια τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.
Επειδή όμως οι χωρικοί έμειναν χρεώστες στην Τράπεζα σημαντικών ποσών ο τραπεζίτης πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης
που είχε με τον δήμο και την πληρωμή των υπολοίπων δανείων που είχαν μείνει
ανεξόφλητα και τα οποία είχε εγγυηθεί ο Δήμος.
Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως… ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου που είχε μεσολαβήσει στην «επωφελή» για τους χωρικούς αγοραπωλησία των γαϊδάρων.
Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιο του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, που εξακολουθούσαν να οφείλουν υψηλά υπόλοιπα από τόκους και ούτε το χρέος του δήμου, που βρέθηκε φυσικά ένα βήμα πριν την πτώχευση.
Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τ επιτόκια, που ανέβαιναν συνέχεια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους.
Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί, όπως του είπαν, είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαϊδάρους!!…
Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή να μειώσει τα έξοδα του δήμου:
λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για τη δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, και της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούργια έργα υποδομών κ.λ.π.
Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του
δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.
Ήταν έλεγε αναπόφευκτο.
Αλλά υποσχόταν ότι με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «θα βάλει τάξη στη λειτουργία του δήμου, θα βάλει τέλος στις σπατάλες» και θα … ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.
Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια, ονομάζονται Δινοτά, Κομισιόνεν και Φραγκφούρτεμπεργκ και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν… με τον ιδρώτα τους.
Ανήκουν στην οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την μελλοντική εκλογική εκστρατεία των δημάρχων της περιοχής.
Ηθικόν δίδαγμα: Τα αβέβαια και χωρίς κόπο αναμενόμενα μεγάλα κέρδη φέρνουν με βεβαιότητα μεγάλες ζημίες.
Για την διασκευή
Νίκος Δήμου
Οικονομολόγος – Ιστορικός
