Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις του Δημοσίου τομέα, πραγματοποίησαν τα τελευταία 30 χρόνια 5.270 απεργίες – ρεκόρ παγκόσμιο – υπολογιζόμενου κόστους στα 190 δισεκατομμύρια ευρώ !!!
Στο παρόν σημείωμα θα επιχειρήσουμε μία ποσοτική αποτίμηση του κόστους πού οι «δολοφόνοι της οικονομίας» αντιπροσωπεύουν για την χώρα, για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι, αν αυτό το κόστος δεν εκλείψει εδώ και τώρα η υπόθεση «Ελλάδα του 21ου αιώνα» θα χαθεί υπό δραματικές, πιθανότατα, συνθήκες.
Ξεκινώντας αυτή την ποσοτικοποίηση επισημαίνουμε ευθύς εξ αρχής άτι οι δανειστές μας, για να κρατήσουν την Ελλάδα με το κεφάλι έξω από το νερό, έχουν διαθέσει την τελευταία τριετία περί τα 300 δισεκατ. ευρώ, ήτοι περί τα δύο σχεδόν ετήσια Ακαθάριστα Εγχώρια Προϊόντα!
Πρόκειται για τον μεγαλύτερο δανεισμό χώρας πού έχει καταγράψει η παγκόσμια οικονομική ιστορία -την οποία, βεβαίως, οι διάφοροι «αναλυτές» της οικονομίας και της πολιτικής απαξιούν ακόμα και να ψηλαφηθούν.
Οι δε τηλεοπτικοί σχολιαστές προφανώς δεν υπέστησαν ποτέ την βάσανο της αναγνώσεως και του ξεφυλλίσματος βιβλίων για να γνωρίζουν ιστορία.
Τούτων λεχθέντων, είναι ενδιαφέρον να δούμε ποιος ο κρατισμός στην Ελλάδα και σε τι ύψος ανέρχεται το κόστος του.
Κατ’ αρχήν, πρέπει να επισημανθεί ότι μία προσεκτική ανάγνωση του ελληνικού Συντάγματος του 1974 οδηγεί στην βάσιμη διαπίστωση ότι το δικαίωμα της ατομικής ιδιοκτησίας στην χώρα μας τέλει υπό αίρεσιν, γεγονός που έχει αποτρέψει και κάποιες χιλιάδες ξένες άμεσες επενδύσεις.
Δεύτερον, στην περίοδο της μεταπολιτεύσεως το κράτος ανέβασε την συμμετοχή του, από 42% το 1973, σε 66% το 2010.
Την ίδια περίοδο, οι δημόσιοι υπάλληλοι, από 210.000 άτομα, εκτινάχθηκαν στα 1010.000-και του ευρύτερου δημόσιου τομέα συμπεριλαμβανομένου.
Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των υπαλλήλων αυτών πραγματοποίησαν τα 30 τελευταία έτη 5.270 απεργίες -ρεκόρ παγκόσμιο και ακατάρριπτο για κάποιους αιώνες- υπολογιζόμενου κόστους 190 δισεκατ. Ευρώ!!!
Αν στο ποσόν αυτό προσθέσουμε και το κόστος των δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών από την εργασία, τότε φθάνουμε αισίως στο ύψος του συνολικού μας δημοσίου χρέους.
Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι οι απουσίες από την εργασία είναι οι υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ποσοστό τους ξεπερνά το 25%, όταν ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 6,26%! Σύμφωνα με εκτιμήσεις ευρωπαϊκών οργανισμών (Securex, ΟΟΣΑ), το ετήσιο κόστος των απουσιών φθάνει τα 9 δισεκατ. ευρώ στην Ελλάδα, πού σημαίνει ότι στο επίπεδο τής 30ετίας έχουμε ένα ποσόν πού εγγίζει τα 150 δισεκατ. ευρώ.
Στο ποσόν των περίπου 33 δισεκατ. ευρώ πού είναι το κόστος των απεργιών και των απουσιών, πρέπει να προστεθεί και το κόστος της γραφειοκρατίας, το οποίο, κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αντικατοπτρίζει το 7% του ΑΕΠ και είναι υπερδιπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου.
Συνεπώς, τα τριάντα τελευταία χρόνια σωρευτικά έχουμε γραφειοκρατικό κόστος άλλα 120 δισεκατ. ευρώ επιπλέον -ποσό-ρεκόρ ακόμα και για τις πρώην κομμουνιστικές χώρες.
Αισίως, λοιπόν, ο κρατισμός κόστισε στην χώρα μισό τρισεκατομμύριο ευρώ, ήτοι μία και μισή φορά το συνολικό της χρέος!
Ασφαλώς δε στα ποσά αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι υπεξαιρέσεις, οι σπατάλες και οι κλοπές δημοσίου χρήματος, πού εκτιμώνται στο 2% του ΑΕΠ.
Για παράδειγμα, μετατρέποντας σε ευρώ μία από τις τελευταίες εκθέσεις του κ. Λ. Ρακιντζή, Επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, φθάνουμε σε αστρονομικά ποσά, μπροστά στα οποία οι όποιες λέξεις για υποβρύχια και άλλους εξοπλισμούς είναι σταγόνες στον ωκεανό.
Εξάλλου, αφετηρία και πηγή όλων αυτών των κυκλωμάτων μίζας και διαπλοκής είναι ο κρατισμός και το πελατειακό σύστημα πού τον δημιούργησε.
Όσο για τον λαϊκισμό, η σύνδεση του με τον κρατισμό είναι άμεση και εντυπωσιακή.
Το κράτος, μέχρι του κλεισίματος των κρατικών ράδιο-τηλεοπτικών μέσων, είχε υπό τον άμεσο έλεγχο του περίπου 2.000 δημοσιογράφους, κομματικά τοποθετημένους σε δημόσιες υπηρεσίες, ΔΕΚΟ και κρατικά ελεγχόμενες τράπεζες.
Διέθετε, κατά συνέπεια, έναν απίστευτο μηχανισμό διαπλοκής και λαϊκισμού, ο οποίος απέκτησε τερατώδεις διαστάσεις την περίοδο της “σοσιαλιστικής” διακυβερνήσεως.
Επίσης, μέσω των φόρων υπέρ τρίτων (αγγελιόσημο, κλπ.) και της κρατικής διαφημίσεως, το κράτος είχε ασφυκτικό έλεγχο και στο σύνολο των μέσων μαζικής επικοινωνίας, τα οποία σε μεγάλο βαθμό ήσαν και οι πραιτωριανοί του.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η δολοφονία της οικονομίας ήταν αναπόφευκτη.
Ας ελπίσουμε δε να αποφευχθεί και αυτή της χώρας…
Αθαν. Χ. Παπαδρόπουλος
