Επικρατεί μια συγκρατημένη αισιοδοξία για την πορεία της Ελληνικής οικονομίας – Όμως συνδικαλιστές και συντεχνίες αντιδρούν λυσσωδώς στην μεταρρυθμιστική προσπάθεια της χώρας
Προ δεκαημέρου ολοκληρώθηκε η πιο δύσκολη και μεγάλης χρονικής διάρκειας διαπραγμάτευση, μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων των δανειστών μας, της τρόικας, για σειρά θεμάτων, ανάμεσα στα όποια και οι μεταρρυθμίσεις πού πρότεινε ο ΟΟΣΑ.
Οι αλλαγές, οι μεταρρυθμίσεις και τα νομοθετικά μέτρα, μαζί με τη διανομή μέρους του πρωτογενούς πλεονάσματος, πυροδότησαν τις αντιδράσεις των συντεχνιών, π.χ. φαρμακοποιών, άλλα και των κομμάτων της αντιπολίτευσης, πού ποτέ δεν συμφωνούν με καμμία κυβερνητική ενέργεια.
Η κυβέρνηση έσπευσε να κηρύξει το τέλος των μνημονίων και ανήγγειλε την έξοδο της χώρας στις διεθνείς αγορές, για τη σύναψη των απαραιτήτων δανείων, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση προφήτευσε την υπογραφή νέου πιο σκληρού μνημονίου μετά τις ευρωεκλογές.
Εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται, ότι δεν υπάρχει περίπτωση κυβέρνηση και αντιπολίτευση να συμφωνήσουν σε κάτι, για το καλό του τόπου.
Ο καταραμένος διχασμός ενεδρεύει παντού και πάντοτε και δεν επιτρέπει καμμία μορφή συνεννόησης. Και το κακό και διαιρετικό κλίμα, θα επιδεινώνεται όσο θα πλησιάζουμε στις αυτοδιοικητικές και στις ευρωεκλογές.
Σήμερα επικρατεί μία συγκρατημένη αισιοδοξία για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και στη χώρα μας και στους ηγετικούς κύκλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στους όποιους συζητούνται διάφορα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους μας, τα όποια θα βοηθήσουν αποφασιστικά στην έξοδο στις διεθνείς αγορές: αυτά είναι ή μακρά επιμήκυνση του χρόνου λήξης των δανείων -μέχρι 50 έτη-και η μείωση του επιτοκίου κατά 0,50%.
Έτσι μπορεί να υλοποιηθεί η πρόθεση της κυβέρνησης για οριστικό τέλος των μνημονίων και η ανάκτηση της εθνικής κυριαρχίας που είχε εκχωρηθεί στους δανειστές.
Μεγάλη αισιοδοξία προσφέρει ο καλπάζων τουρισμός, πού αφού ξεπέρασε κάθε προσδοκία το 2013, ετοιμάζεται, με βάση τις πραγματοποιούμενες κρατήσεις, για νέα ρεκόρ από άποψη αριθμού τουριστών και συνολικών εσόδων, ενώ παράλληλα σχεδόν καθημερινώς ανακοινώνονται νέες τουριστικές επενδύσεις στη χώρα μας από μεγάλους διεθνείς ομίλους.
Εξάλλου, ο τουρισμός δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας, δεδομένου ότι δεν επηρεάζεται από την τεχνολογία και είναι τομέας σαφώς έντασης εργασίας, όπως όλες οι υπηρεσίες.
Προφανώς οι νέες επενδύσεις, τις οποίες κυριολεκτικά κυνηγά ή κυβέρνηση, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Όμως το τελευταίο χρονικό διάστημα υπάρχουν πολλές ενδείξεις και αποδείξεις για ενδιαφέρον από αλλοδαπούς, στον τομέα νέων επενδύσεων, πολλές εκ των όποιων συνδυάζονται με τις προωθούμενες αποκρατικοποιήσεις, για τις όποιες ενδιαφέρονται ξένοι επενδυτικοί όμιλοι, άλλα και μεγάλα κράτη, όπως η Κίνα.
Εξάλλου θετική ήταν η παρέμβαση τής κυβέρνησης υπέρ των ενεργοβόρων βιομηχανιών, πού πλήττονταν από το υψηλό κόστος της ηλεκτρικής ενέργειας.
Πρέπει όμως να ληφθούν και άλλα μέτρα υπέρ της ελληνικής βιομηχανίας και βιοτεχνίας, ώστε να σταματήσει η αποβιομηχάνιση της χώρας, πού είχε ξεκινήσει από την πρώτη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Ενθαρρυντική είναι η σημειούμενη επιστροφή στη γη, γεωργία και κτηνοτροφία, νέων μορφωμένων ατόμων, η δραστική μείωση των εισαγωγών, η αύξηση των εξαγωγών και η ισορροπία πού επιτεύχθηκε στο ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών, ως αποτέλεσμα του περιορισμού της ιδιωτικής σπατάλης και της στροφής προς την αγορά ελληνικών προϊόντων και υπηρεσιών.
Η κυβέρνηση οφείλει να προχωρήσει στη νομοθετική αποδυνάμωση συνδικαλιστών και συντεχνιών, πού αδιαφορώντας για το κοινωνικό σύνολο, ενδιαφέρονται μόνο για τη διατήρηση εξωπραγματικών προνομίων και γι’ αυτό αντιδρούν λυσσωδώς σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια.
Οι αλλαγές πού ζητούν ο ΟΟΣΑ, άλλα και οι τεχνικοί σύμβουλοι της κυβέρνησης από τις χώρες της ΕΕ, πρέπει να προωθηθούν αγνοώντας το προσωρινό ελάχιστο πολιτικό κόστος, γιατί θα δώσουν ισχυρή ώθηση στην ελληνική οικονομία και θα απομακρύνουν από αυτή τα ποικίλα βαρίδια.
Σοβαρό πρόβλημα έχουν δημιουργήσει στα δημοσιονομικά του κράτους, ορισμένοι φορείς πού το τελευταίο χρονικό διάστημα επιμένουν να παρεμβαίνουν με αποφάσεις τους και να καθορίζουν τη δημοσιονομική πολιτική της κυβέρνησης.
Αναφερόμαστε προφανώς, στο Μισθοδικείο πού έκρινε άκυρες τις περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις των δικαστικών, καθώς και στο Συμβούλιο της Επικρατείας πού έκρινε αντισυνταγματικές τις περικοπές μισθών και συντάξεων των ένστολων, αλλά και άλλων κατηγοριών από τα ειδικά μισθολόγια.
Ως γνωστόν, οι παραπάνω περικοπές, έχουν επιβληθεί πολλές φορές σε μισθούς και συντάξεις όλων των εργαζομένων του δημοσίου και του ιδιωτικού τομέα και δεν είναι δυνατόν να εξαιρούνται κάποιοι με το αστείο επιχείρημα ότι αποτελούν τον “σκληρό πυρήνα” του κράτους, πολύ περισσότερο ο καθένας να χαράσσει τη δημοσιονομική πολιτική που του αρέσει.
Και εδώ οι συντεχνίες κάνουν το δικό τους, αδιαφορώντας για το σύνολο.
Η κυβέρνηση οφείλει να αντιμετωπίσει το θέμα νομοθετικά.
Πρέπει να τελειώνουμε με το μνημόνιο και με την τρόικα.
Να μη νομίσουν όμως, κυβέρνηση, κόμματα, συνδικαλιστές, συντεχνίες, ότι είναι δυνατή η επιστροφή στις παλιές κακές συνήθειες του άκρατου δανεισμού, της σπατάλης, της ικανοποιήσεως απάντων των πελατειακών αιτημάτων, της διανομής χρημάτων, συντάξεων και προνοιακών επιδομάτων μαϊμού, της χαλάρωσης της λιτότητας, της τεράστιας φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίου, της διάλυσης της δημόσιας διοίκησης και του φοροεισπρακτικού μηχανισμού, της νομικής ασυδοσίας των ημετέρων.
Επιστροφή στο φαύλο παρελθόν αποκλείεται, απλούστατα γιατί δεν θα το επιτρέψουν οι διεθνείς αγορές, που με το πρώτο σημάδι κακοδιαχείρισης, θα παύσουν να μας δανείζουν.
Πρέπει να ανακτήσουμε την εθνική κυριαρχία, την υπευθυνότητα και τη σοβαρότητά μας.
Παναγιώτης Μποκοβός
