Τον Ύμνο τον Ακάθιστο, Θεοτόκε Υπεραγία,
στην εκκλησία ακάθιστοι μόνο όσοι δεν προλάβουν
να βρούνε κάποιο κάθισμα ακούνε από ανάγκη.
Οι άλλοι, πιο προνοητικοί, πιο γρήγορα πηγαίνουν,
αφού γνωρίζουνε καλά πως οι εκκλησιές γεμίζουν
τότε νωρίς. Γι’ αυτό σωστά έκανε ο Δέσποτάς μας
που φέτος τρεις οι εκκλησιές θα εκτελούν τα «Χαίρε»
κι αργότερα, για δεύτερη φορά· πολύς ο κόσμος.
Είναι τυχαίο άραγε που οι εκκλησιές γεμίζουν
για λίγες μέρες ή νυχτιές, όποτε οι ακολουθίες
έχουνε κι ύμνους όμορφους κι όχι τα ίδια κι ίδια;
Ας το σκεφτούνε οι υπεύθυνοι, γιατί σε αυτές μετέχουν
αδιακρίτως οι γενιές όλες, παππούδες, νέοι.
Στη λειτουργία τη δεύτερη της Κυριακής, η αλήθεια
είναι πως πάνε λιγοστοί και από αυτούς δεν έχουν
όλοι τους όντως πρόβλημα, μα πάνε από συνήθεια
ή για να πουν πως εκτελούν τα εκκλησιαστικά τους
καθήκοντα. Και έρχονται οι πιο πολλοί στο τέλος,
όπως έξάλλου γίνεται και πιο νωρίς, στην πρώτη
τη λειτουργία, που οι εκκλησιά κάπως γεμίζει, όταν
πλησιάζει το Ευαγγέλιο ή αργότερα, σαν λέει
ο ιερεύς το «Δι’ ευχών..» και τρέχουνε οι μανάδες
με τα μωρά στην αγκαλιά πα στα ψηλά τακούνια
κι οι πατεράδες πίσω τους, μπουφάν ή και λαμπάδες
κρατώντας τις βαφτιστικές – όχι με βιάση ετούτοι-,
για να προλάβουν τον παπά, αυτά να μεταλάβει.
Αυτό το βλέπεις και στις δυο τις λειτουργίες βέβαια.
Ποιος κοροϊδεύει από τους δυο τον άλλον, ποιος το ξέρει;
Ας κρίνει ο Παντοδύναμος ψηλάθε· ξέρει Εκείνος.
Όσο για τον Ακάθιστο τον Ύμνο σου, Παρθένε,
ακάθιστοι το συνηθούν πολλοί να τον ακούνε
ολημερίς καθημερνά, κυρίως νέοι, όσοι
παιρνούν στες καφετέριες το χρόνο – άεργοι είναι -,
χωρίς να κάθονται, όρθιοι, με τον φραπέ στο χέρι
ή δήθεν στα ψηλά σκαμπό να ακουμπούν λιγάκι,
με μουσική και σαματά, με νεολαία πλήθος,
που λες μελίσσι εργάζεται, μα πού το μέλι όμως;
Στα γήπεδα ωρύονται γυμνοί όρθιοι, επάνω κάτω
πηδούν σα αρκούδες, και πολλοί όρθιοι στις πορείες
σε πλάγια ήχο ψάλλουνε τς αρχόντους τα εξ αμάξης.
Και στα μπαράκια ολονυχτίς, με το ποτό στο χέρι,
στες μουσικές λικνίζονται, κι ανάβουν κάποια φώτα
στο μισοσκόταδο. Ες.εμ.ες διαβάζουνε ή στέλνουν
και έτσι αυτοί επικοινωνούν, κοινωνικοί θεωρούνται.
Μα και στα μπουζουξίδικα ακάθιστοι, τις ώρες
μικρές που λέμε, «υμνωδούς» ακούνε στα τραπέζια
επάνω η νεολαία μας, λυγίζεται και λιώνει
από τα αχ κι από τα βαχ των λαϊκών ασμάτων.
Αυτοί όλοι θεληματικά ακάθιστοι Σε υμνούνε,
μα υπάρχουν κι όσοι ακούσια Εσένα υμνούνε όρθιοι,
από ανάγκη, οι πλιότεροι γέροντες, σα αναμένουν
με υπομονή τη σύνταξη στην τράπεζα και μπαίνουν
σε ουρές, σε ουρές συσσίτιο κάποιοι άποροι να πάρουν,
σε λεωφορεία, τρόλλεϋ, σε ώρες αιχμής και τράμια,
που στριμωγμένοι αρπάζονται όρθιοι απ’ τις λαβές τους,
στον ΟΑΕΔ οι άνεργοι για επίδομα ή να βρουν
κάποια δουλειά, κι ας είναι αυτή για τρεις μονάχα μήνες.
Χαίρε, Παρθένε, οι ακάθιστοι Σε χαιρετούμε, διότι
την ευκαιρία έχουμε τα «Χαίρε» Σου να λέμε,
με πόνο άλλοι, με χαρά άλλοι μας, αναλόγως
με την κατηγορία μας, «Χαίρε» ορθοί Σού λέμε.
