Έχει κάνει πολλά λάθη ο Σαμαράς – του τα λένε και οι φίλοι του – Αλλά είναι μικροψυχία, να μην του πιστώνεται, ότι επί των ημερών του, η Ελλάδα έπαψε να είναι περίγελος του Διεθνούς Τύπου και των ξένων ηγετών
Οι Έλληνες έχουμε ένα διπλό ελάττωμα:
Ξεχνάμε εύκολα και δίνουμε πάντα χώρο στο κακό.
Δεν με εντυπωσιάζει, κατά συνέπεια, το φεστιβάλ μιζέριας που οργανώνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και οι κλαδικές του στα μίντια, με αφορμή την έξοδο στις αγορές.
Αδύνατον να εκτιμήσεις τι επιτυγχάνεις σήμερα, αν ξεχνάς αμέσως που βρισκόσουν χθες!
Θέλω να θυμίσω απλώς μερικά γεγονότα. Ίσως έτσι συνειδητοποιήσουμε τι διαδρομή μέσα στην έρημο διήνυσε ο Σαμαράς από τότε που ανέλαβε την πρωθυπουργία.
Να θυμίσω ότι η καγκελάριος Μέρκελ δήλωνε χλευαστικά (στις 11 Φεβρουαρίου 2010) ότι «η Ελλάδα χρειάζεται πολιτική και ψυχολογική υποστήριξη»;
Να θυμίσω -ιδού η σημασία του πλεονάσματος- ότι ο Σόιμπλε δήλωνε (στις 12 Μαρτίου 2010 στους «Financial Times») ότι «υπάρχει ανάγκη εξόδου από το ευρώ χωρών που δεν μπορούν να ελέγξουν τους προϋπολογισμούς τους»;
Να ανακαλέσω στη μνήμη μας την ταπεινωτική δήλωση του Αυστριακού υπουργού Εξωτερικών Πρελ στις 16/11/2010 (μία ημέρα μετά το προδοτικό φούσκωμα του ελλείμματος από την ΕΛ.ΣΤΑΤ.), ότι η χώρα του «σκέφτεται να μην καταβάλει το μερίδιο της στην επόμενη δόση, γιατί η Ελλάδα δεν έχει τηρήσει τις δεσμεύσεις της για την ανόρθωση των δημόσιων οικονομικών της»;
Να επαναφέρω στη μνήμη την εκδικητική πρωτοβουλία της Μέρκελ (που αποτέλεσε θέμα συζήτησης Συνόδου Κορυφής!) να μας αφαιρεθεί το δικαίωμα ψήφου στα κοινοτικά όργανα;
Τις ταπεινωτικές επίσης απαιτήσεις της Γερμανίδας υπουργού Εργασίας να τους δώσουμε εγγυήσεις σε χρυσό ή σε μετοχές επιχειρήσεων για να μας δανείζουν;
Ή μήπως να σταθώ στους απίστευτους προσωπικούς χαρακτηρισμούς που εξαπέλυσε εναντίον του πρωθυπουργού των Ελλήνων ο Σαρκοζί κατά τη διάρκεια της Συνόδου του G20 στις Κάννες, χωρίς να του επιστραφεί μισό μπινελίκι από τον Παπανδρέου; Φάγαμε τα χαστούκια του αιώνα.
Όσο για το εσωτερικό, θα θυμίσω μόνο ένα γεγονός, που αργά ή γρήγορα θα το βρει μπροστά του ο Τσίπρας:
Εκείνος δεν ζητούσε να κυρωθεί το πρώτο Μνημόνιο με 180 ψήφους από την τότε αντιπολίτευση;
Όταν, λοιπόν, οι λέξεις φεύγουν με ευκολία από το στόμα και χαρακτηρίζεται η Μέρκελ «προϊσταμένη», ο Σαμαράς «υπάλληλος» και η έξοδος στις αγορές «στημένη», καλό είναι αυτοί που τα λένε αυτά να θυμούνται πότε η καγκελάριος το έπαιζε «προϊσταμένη», ποιος ήταν ο «υπάλληλος» και τι σημαίνει να μην τείνεις πλέον τον δίσκο για δανεικά ως διακονιάρης στο Βερολίνο.
Έχει κάνει πολλά λάθη ο Σαμαράς, του τα λένε και οι φίλοι του, αλλά είναι μικροψυχία να μην του πιστώνεται ότι επί των ημερών του η Ελλάδα έπαψε να είναι περίγελος του διεθνούς Τύπου και των ξένων ηγετών.
Τελεία, παράγραφος.
Μανώλης Κοττάκης
