ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΔΙΔ/ΧΟ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ

Και τιμά την αποφράδα ημέρα της 29ης Μαΐου 1453, της πτώσης της Βασιλεύουσας, με τις εκδηλώσεις των “Παλαιολογείων” – Συμπληρώνονται σήμερα είκοσι (20) χρόνια από τα εγκαίνια του μεγαλοπρεπούς Ι. Ν. της Παναγιάς Ελευθερώτριας Διδυμοτείχου 29η Μαΐου 1453, Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ. 29η Μαΐου κατ’ έτος, ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΑ. 29η Μαΐου, η ημέρα μνήμης της άλωσης της Βασιλεύουσας Πόλης, της Πόλης της Οικουμένης, της Πόλης των ονείρων μας. 29η Μαΐου, η επέτειος της αποφράδας εκείνης ημέρας και ο όπου γης ελληνισμός θυμάται και τιμά τους αγωνιστές και τους πεσόντες ήρωες της Πόλης, του κάλλιστου μέρους της Θράκης και όλου του Ελληνισμού και αυτής της Οικουμένης. 29η Μαΐου, η πιο θλιβερή ημέρα της ρωμιοσύνης, η πιο οδυνηρή ημέρα του γένους. 29η Μαΐου, η ημέρα που συμβολίζει τη σταύρωση το ελληνισμού, τον ενταφιασμό του έθνους μας και τα 400 χρόνια της υποδούλωσης του. Σαν σήμερα ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, σβήνει ηρωικά στου Ρωμανού την πύλη. Σαν σήμερα οι υπερασπιστές της φυλής μας, έδωσαν τον υπέρ πάντων αγώνα και έπεσαν άχρις ενός, χωρίς να παραδώσουν την Πόλη τους μηδέ να αλλαξοπιστήσουν. Σαν σήμερα τα ιερά και τα όσια στις εκκλησιές μαγαρίστηκαν, λεηλατήθηκαν, γκρεμίστηκαν, κάηκαν και οι καμπάνες τους βουβάθηκαν πια. Σαν σήμερα ο γογγυσμός και ο θρήνος έγιναν η λαλιά των Ρωμιών, το δάκρυ τους έγινε ποτάμι κι ο καημός τους καθημερινό βίωμα. Σαν σήμερα στις επάλξεις της Πόλης ξαναζωντάνεψε και πάλι το πνεύμα των Θερμοπυλών και της Σαλαμίνας. Σαν σήμερα ο τελευταίος Βυζαντινός Αυτοκράτορας έγινε θρήνος αλλά συνάμα και θρύλος. Σαν σήμερα η Παναγιά εδάκρυσε για το κούρσεμα της Πόλης, για το μαγάρισμα της Αγιάς Σοφιάς. Όμως σαν σήμερα εμείς οι Νεοέλληνες οφείλουμε να θυμόμαστε και να τιμούμε. Γιατί η μνημοσύνη είναι το κατεξοχήν γνώρισμα του Ελληνισμού. Γιατί όποιοι περιφρονούν και ασεβούν στη μνημοσύνη είναι εχθροί της φυλής και προδότες της πατρίδας. Χάρη στην ευλάβεια προς τη μνημοσύνη της Ιστορίας, της Παράδοσης και της Ορθοδοξίας στηρίχθηκε και έμεινε όρθιος ο Ελληνισμός και το Έθνος. Ότι μέχρι σήμερα κατάφερε να γίνει έγινε χάρη στη μνήμη της παράδοσης που σαν χρέος ιερό μεταγγίζεται ανόθευτη από γενιά σε γενιά. Όλοι μας οφείλουμε να αποδεικνύουμε ότι δεν ξεχνούμε, ότι δεν απαρνούμαστε την ιστορική μας μνήμη. Γιατί εκείνοι που ξεχνούν το χθες τους, την παράδοση και την ιστορία τους όχι μόνο στρουθοκαμηλίζουν αλλά ταυτόχρονα γίνονται αχάριστοι επιλήσμονες των αγώνων και των θυσιών των προγόνων τους, πάνω στα οποία είναι πυργωμένος ο ελληνισμός. Γίνονται αγνώμονες και ανάξιοι του εαυτού τους και προδότες της πατρίδας τους. Σήμερα όμως η μέρα δεν είναι ταφόπετρα, ούτε μνημείο άδειο. Σήμερα η μέρα γίνεται φλάμπουρο, βουκέντρα στην ψυχή μας. Σήμερα οι προδομένοι και οι νεκροί δικαίωση ζητάνε. Σήμερα ο νόστος και ο πόνος μας γίνεται σαράκι που μας κατακαίει. Σήμερα η λαχτάρα ξαναφουντώνει. Κι όρκους και τάματα ζητά και υποσχέσεις. Για την πατρίδα την παλιά, αυτή της Ανατολίας. Για τη Θράκη τη μυριόπαθη, τη χιλιοκουρσεμένη. Για την Παναγιά την Σουμελά, τα κάστρα της Καππαδοκίας και για τα παράλια της Ιωνίας. Μα πάνω απ’ όλα για την Πόλη του Βοσπόρου, για την Πόλη της Αγιάς Σοφιάς, την χιλιοξακουσμένη και την χιλιομυρωμένη. Όλες μας περιμένουν, όλες μας καρτερούνε. Άραγε θα εξαφανιστούν, θα σβήσουνε για πάντα; Μήπως ήταν ένα όνειρο γλυκό που τώρα το ξεχνάμε; Σήμερα τι άραγε θα πούμε στην Παναγιά την Βλαχερνήτισσα: «Έχε γεια Παναγιά, τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε αλλά τα λησμονήσαμε»; Τότε κρίμα σ’ αυτούς που επέσανε εκεί για εμάς, που δώσανε το αίμα και τη ζωή τους για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία, αλλοί και τρισαλλοί σ’ αυτούς που είναι να’ ρθουν. Σήμερα λοιπόν ας κλείνουμε τα γόνατα της ψυχής και του σώματος και ας παρακαλέσουμε τον Ύψιστο με όλο μας το είναι. Ανάπαψε Κύριε τις ψυχές εκείνων που αυτοπροαίρετα για ελευθερία και τιμή, πατρίδα και θρησκεία, έπεσαν στα πεδία των μαχών «μηδέ από του χρέους κινούντες». Όλων δηλαδή εκείνων που ανέδειξαν ως αιώνιο σύμβολο γεναιόφρονης καρτερίας και παράδειγμα αρετής, ανδρείας και αυτοπροαίρετης θυσίας υπέρ των ιδεωδών της χριστιανικής πίστεως και της εθνικής ελευθερίας εκείνο το μεγαλειώδες: «Το την Πόλιν σοι δούναι ουτ’ εμόν ούτε άλλων των κατοικούντων εν ταύτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα των ψυχών ημών». Λόγια σεμνά και γενναία που συνιστούν το τελειότερον επίγραμμα φιλοπατρίας και ηθικής και που αναβιώνουν την εξίσου γενναία απάντηση «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα προς τον Ξέρξη στις Θερμοπύλες. Σήμερα σ’ αυτούς δεν πρέπουν δάκρυα παρά ευγνωμοσύνη κι όρκος βαρύς απ’ όλους μας ότι στα χνάρια τους θα ζούμε. Καντήλι ακοίμητο η μνήμη μας και ασίγαστη φλόγα η θέλησή μας, να μη σβήσουνε ποτέ από τη μνήμη της Ιστορίας, οι αθάνατοι υπερασπιστές της Βασιλεύουσας Πόλης, γιατί τότε και μόνο τότε: «Η Ρωμιοσύνη είναι απέθαντη, ανθεί και φέρει κι άλλο». Όμως εδώ και 4 χρόνια στο Διδυμότειχο, τη Βυζαντινή Καστροπολιτεία, που ίσαμε σήμερα ακτινοβολεί τον πολιτισμό και αποπνέει την αύρα και το μεγαλείο του Βυζαντίου, με πρωτοβουλία και ενέργειες του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού, καθιερώθηκαν θρησκευτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις υπό την επωνυμία «ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ», με επίκεντρο εορτασμού τον Ιερό Καθεδρικό Ναό Παναγίας Ελευθερώτριας Διδυμοτείχου και τον έμπροσθεν αυτού περίτεχνο ορειχάλκινο ανδριάντα του τελευταίου Βυζαντινού Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, έργα και τα δυο του μακαριστού κτήτορος Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κυρού Νικηφόρου. Εξάλλου οι φετινές εκδηλώσεις «ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ 2014» προσλαμβάνουν ένα ιδιαίτερο χαρακτήρα μνήμης και τιμής αφού στις 29 Μαΐου 2014 συμπληρώνονται τα πρώτα είκοσι (20) χρόνια από των εγκαινίων στις 29 Μαΐου 1994, του περίλαμπρου και μεγαλοπρεπούς Ιερού Καθεδρικού Ναού Παναγίας Ελευθερώτριας Διδυμοτείχου, τότε που ο κτήτορας, μακαριστός Μητροπολίτης Διδυμοτείχου κυρός Νικηφόρος, με περίσσιο καμάρι, ανεφώνησε στα εγκαίνιά του εκείνο το ανεπανάληπτο «Νενίκηκά σε Βαγιαζήτ». Σ’ αυτήν λοιπόν την συμπλήρωση της 20ετίας από των εγκαινίων του Καθεδρικού Ναού Παναγίας Ελευθερώτριας, πολύ εύστοχα με πρωτοβουλία και μέριμνα του Μητροπολίτου Διδυμοτείχου κ. Δαμασκηνού, είναι αφιερωμένες οι φετινές εκδόσεις τόσο του Επιτοίχιου όσο και του Εγκόλπιου Ημερολόγιου της Μητροπόλεως όπου είναι εικονογραφημένος ο Καθεδρικός Ναός. Στο δε Εγκόλπιο αναγράφεται επίσης το ιστορικό ανέγερσης και ολοκλήρωσής του, προβάλλοντας με τον καλύτερο τρόπο, αυτό το θρησκευτικό σέμνωμα και σύμβολο αναφοράς ολοκλήρου της Ιεράς Μητροπόλεως. Εκδηλώσεις λατρευτικές και πολιτιστικές λοιπόν «ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΕΙΑ 2014» στη Βυζαντινή Καστροπολιτεία του Διδυμοτείχου, με την τέλεση το πρωί ανήμερα της επετείου, Όρθρου και Θείας Λειτουργίας στον Καθεδρικό Ναό, τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στον ανδριάντα του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου καθώς και ομιλία και προβολή ντοκιμαντέρ με θέμα την Κωνσταντινούπολη στο Πνευματικό Κέντρο του Ναού. Επιπλέον, σχετική ομιλία το απόγευμα στο Δημοτικό Αμφιθέατρο, πλαισιούμενη από τη Χορωδία Παραδοσιακής Μουσικής της Μητροπόλεως και όλα αυτά καθόσον το Βυζαντινό Διδυμότειχο, θυμάται κατ’ έτος την Άλωση της Πόλης και απονέμει τιμή και δόξα στους γενναίους και αθάνατους υπερασπιστές της Πόλης των Πόλεων. Αιωνία τους η μνήμη. ΔιδυμοΚαστροΠολίτης