Ο παράλογος ντόρος για το Εθνικό πλεόνασμα – Θα ήταν υπόλογος ο Α. Σαμαράς, ενώπιον της Ιστορίας, αν δεν έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να εμφανίσει, το πλεόνασμα, που οδηγεί στο κούρεμα του χρέους της Ελλάδος
Λύθηκε άραγε το οικονομικό πρόβλημα της χώρας με το πρωτογενές πλεόνασμα για την επιβεβαίωση του οποίου επαίρεται η κυβέρνηση; Ασφαλώς όχι.
Όσο μεταναστεύουν νέοι στο εξωτερικό και όσο μένουν χωρίς δουλειά ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι στο εσωτερικό, αυτά για τους πολλούς είναι «ψιλά γράμματα». Λύνεται το πρόβλημα βιοπορισμού χιλιάδων νέων Ελλήνων από την προεκλογική διανομή του κοινωνικού μερίσματος; Και πάλι όχι.
Όσο εργάζονται ως δουλοπάροικοι πτυχιούχοι με μισθούς 300 ευρώ και χρειάζονται ενέσεις αξιοπρέπειας, που είναι όμως one off, μια κι έξω (όπως το πεντακοσάρικο), ασφαλώς και δεν λύεται.
Η αναγνώριση της οδυνηρής πραγματικότητας όμως δεν πρέπει να μας οδηγεί στο άλλο άκρο: τον λαϊκισμό της Αριστεράς, που δεν βρίσκει μισό καλό λόγο να πει για τις προσπάθειες που καταβάλλονται να σταματήσει η κατρακύλα.
Η πιο συνηθισμένη έκφανση της νεοαρίστερης μιζέριας είναι η προσέγγιση του ζητήματος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Οι άνθρωποι δεν παίζονται. Δεν τους πιάνεις.
Το πρωτογενές πλεόνασμα χαρακτηρίζεται από αυτούς «πρωτογενής απάτη», με το επιχείρημα ότι δεν έχουν υπολογιστεί δαπάνες των ασφαλιστικών ταμείων.
Ξέρετε κάτι; Αν και θεωρώ ότι το επιχείρημα αυτό προσβάλλει τη νοημοσύνη του μέσου Έλληνα – (λαϊκό και εθνικό είναι το πλεόνασμα, χάρη στις θυσίες του κατακτήθηκε, ο λαός βγήκε στις αγορές, όχι η κυβέρνηση)- εντούτοις θα αποδεχθώ τη βάση του για να δείξω πόσο κοντόθωρη, μυωπική και ελάχιστα εθνική είναι η στάση της Αριστεράς.
Έστω λοιπόν ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι απάτη.
Ερώτημα: Με δεδομένο ότι αυτή τη στιγμή συντελείται στο εσωτερικό της Ένωσης μια τεράστια απάτη που κάνει την υποτιθέμενη δική μας να μοιάζει με πταίσμα παιδιού της πρώτης δημοτικού -(αναφέρομαι στην προκλητική κάλυψη που δίνει η Κομισιόν στη Γαλλία να κρύβει τους δημοσιονομικούς σκελετούς της στην ντουλάπα και στο εξοργιστικό κουκούλωμα της τρύπας των γερμανικών τραπεζών)-, είναι δυνατόν να εγκαλείται η ελληνική κυβέρνηση για απάτη από ημέτερες πολιτικές δυνάμεις;
Και, αν τη διέπραξε ποιο το πρόβλημα;
Από τη στιγμή που το πρωτογενές πλεόνασμα είναι όρος για τη συμφωνία ελάφρυνσης του χρέους, θα ήταν υπόλογος ενώπιον της Ιστορίας ο Σαμαράς αν δεν έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το εμφανίσει και να κερδίσει το «κούρεμα», είτε υπάρχει το πρωτογενές είτε δεν υπάρχει.
Το γεγονός μάλιστα ότι η ύπαρξη του επικυρώθηκε από τους δανειστές κάτι θα έπρεπε να λέει στην Αριστερά.
Σε τελική ανάλυση: Δεν ξεσηκώθηκε κανείς όταν έγινε το φούσκωμα του ελλείμματος του 2009 -αυτή ήταν απάτη- για να αρπάξουν από τους Έλληνες το υστέρημα τους.
Και ξεσηκώνεται σήμερα, που καταγράφεται πλεόνασμα για να πάρουν κάτι, έναντι, οι Έλληνες; Είστε με τα καλά σας;
Μανώλης Κοττάκης
