Δεν υπάρχει ελπίδα αυτός ο τόπος να πάει μπροστά, όταν κάθε λίγο Δικαστικές Αποφάσεις ναρκοθετούν το επενδυτικό κλίμα στην Πατρίδα μας
Αποφεύγω πάντα να σχολιάζω δικαστικές αποφάσεις, για έναν και μόνο λόγο:
Αν δεν έχεις πρόσβαση στο σύνολο μιας δικογραφίας και σχηματίζεις γνώμη με βάση την κοινή πεποίθηση, είναι λίαν πιθανόν να καταλήξεις σε λάθος συμπέρασμα.
Ο δικαστής ποτέ δεν αποφασίζει μόνος.
Οι αποφάσεις του επηρεάζονται από το νομικό πλαίσιο στο οποίο καλείται να κινηθεί, από τα επιχειρήματα που του παρουσιάζουν οι διάδικοι και, φυσικά, από τη συνείδησή του.
Αυτό που μπορεί να κάνει κανείς σήμερα είναι να παρατηρεί τις συνέπειες που παράγουν οι δικαστικές αποφάσεις.
Μια πρόσφατη συνέπεια, με την έκδοση των αποφάσεων για τους στρατιωτικούς και την ιδιωτικοποίηση των υδάτων, είναι ότι το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε να υπερασπίσει τη δικαιική μας τάξη καινά εκδώσει τις πρώτες αποφάσεις ευθείας αμφισβήτησης της συνταγματικότητας του Μνημονίου.
Διεκδίκησε για λογαριασμό της Πολιτείας αρμοδιότητες που ανάγονται στον σκληρό πυρήνα της κρατικής κυριαρχίας.
Υπό αυτή την έννοια, οι αποφάσεις αυτές, με βάση το αποτέλεσμα που παρήγαγαν, αξιολογούνται ως θετικές.
Υπάρχουν όμως και άλλες αποφάσεις του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου μας που γεννούν προβληματισμό.
Η απαγόρευση της λειτουργίας των καταστημάτων τις Κυριακές είναι η πρώτη.
Υποτίθεται ότι εξεδόθη στο όνομα της ποοστασίας των εμπόρων και, αν άκουσα καλά, στο αιτιολογικό της αναφέρεται ότι, αν συνέχιζαν τα καταστήματα να λειτουργούν Κυριακές, θα υφίσταντο ανεπανόρθωτη βλάβη.
Θα πρότεινα στους κυρίους δικαστές να κάνουν μια βόλτα στις μεγάλες αγορές αυτή την εποχή.
Θα αιφνιδιαστούν αν ενημερωθούν από τους ίδιους τους υπαλλήλους ότι ορισμένοι εξ αυτών κάνουν εντατικά μαθήματα κινεζικών (στη Βόρεια Ελλάδα, ρωσικών), προκειμένου να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αυξημένης πελατείας τους.
Υπό αυτή την έννοια, με μέτρο αξιολόγησης το παραγόμενο αποτέλεσμα της απόφασης στην οικονομία, η κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας αξιολογείται αρνητικά.
Το ίδιο συμπέρασμα ισχύει και στην περίπτωση της απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου για το Ελληνικό.
Μου είναι αδιάφορο ποιος κέρδισε τον διαγωνισμό.
Αυτό που γνωρίζω όμως είναι ότι φρενάρει μια επένδυση που θα δώσει δουλειά σε χιλιάδες Έλληνες και αξία σε μια εγκαταλελειμμένη γη.
Σε μια εποχή που ο λαϊκισμός χαλάει τον κόσμο ότι η Ελλάδα γίνεται αποικία των δανειστών,το Δικαστήριο μοιάζει να ενοχλείται από την ελληνική εθνικότητα του επενδυτή και από τον αποκλεισμό των «ξένων».
Πιθανόν, βεβαίως, και στις δύο υποθέσεις η Πολιτεία να μη θωράκισε νομικά τις αποφάσεις της, γι’ αυτό και η Δικαιοσύνη οδηγήθηκε αναγκαστικά σε αυτές τις κρίσεις.
Υποθέτω όμως βασίμως ότι δεν υπάρχει ελπίδα να πάει ο τόπος μπροστά αν κάθε τρεις και λίγο δικαστικές αποφάσεις ναρκοθετούν το επενδυτικό κλίμα στην πατρίδα μας.
Μανώλης Κοττάκης
