Τα εγκλήματα που διαπράττουν αποτελούν καθημερινό φαινόμενο, εδώ και πολλά χρόνια – Αποκεφαλισμοί, σταυρώσεις, βιασμοί γυναικών και σκλαβοπάζαρα από το 2012, χωρίς να έχει προβληθεί η παραμικρή αντίδραση από την Δύση
Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο καθένας μας θα αναρωτιέται, τι είναι αυτό που αιφνιδίως μετέτρεψε την υποστήριξη των τζιχαντιστών από τις δυτικές χώρες -μηδέ της Ελλάδας εξαιρουμένης- σε ίδρυση «συμμαχίας» για την αντιμετώπισή τους με βομβαρδισμούς, αλλά και με αποστολή στρατιωτών στην εμπόλεμη ζώνη.
Τα εγκλήματα που διαπράττουν αποτελούν καθημερινό φαινόμενο εδώ και πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχει κάτι το καινούργιο στους δημόσιους αποκεφαλισμούς και σταυρώσεις, ούτε στους βιασμούς γυναικών και στα σκλαβοπάζαρα.
Ο κ. Τιερί Μεϊσάν, από το «Δίκτυο Βολταίρος», μας θυμίζει αρκετές περιπτώσεις, όπου η βαρβαρότητα των τζιχαντιστών θα έπρεπε να εξεγείρει την Δύση, αλλ’ αυτή σιώπησε.
Όπως για παράδειγμα, όταν το Ισλαμικό Εμιράτο του Baba Amr, τον Φεβρουάριο 2012, είχε συστήσει ένα «θρησκευτικό δικαστήριο», που καταδίκασε σε θάνατο σε δημόσιες σφαγές πάνω από 150 άτομα, χωρίς να προβληθεί οποιαδήποτε δυτική αντίδραση, ούτε από τα Ηνωμένα Έθνη.
Τον Μάιο 2013, ο διοικητής της ταξιαρχίας Αλ-Φαρούκ του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (οι περίφημοι «μετριοπαθείς», όπως θέλουν να μας τους παρουσιάσουν) πρόβαλε ένα βίντεο στο οποίο έχει τεμαχίσει ένα Σύρο στρατιώτη και έφαγε την καρδιά του.
Εκείνη την εποχή, η Δύση επέμενε να παρουσιάζει τους τζιχαντιστές ως «μετριοπαθή αντιπολίτευση», αλλά απελπισμένη, που αγωνιζόταν για την «δημοκρατία».
Το BBC έφτασε στο σημείο να δώσει το λόγο στον κανίβαλο, προκειμένου ο τελευταίος να δικαιολογηθεί!
Οφείλω δε να θυμίσω την περίπτωση του αρχηγού των τζιχαντιστών, του Χαλίφη Ιμπραχίμ όπου τον Μάιο του 2013, κατά την επίσκεψη του κ. Τζον Μακέιν στον «Ελεύθερο Συριακό Στρατό», ήταν ταυτοχρόνως μέλος του «μετριοπαθούς» επιτελείου, και ηγέτης της «εξτρεμιστικής» φράξιας.
Οι φωτογραφίες που ο ίδιος ο κ. Τζον Μακέιν είχε δημοσιεύσει τότε στον προσωπικό του λογαριασμό στο διαδίκτυο, τους εμφανίζουν μαζί σε σύσκεψη.
Και βεβαίως, υπάρχει η επιστολή του Στρατηγού των «μετριοπαθών» Salim Idriss, τον Ιανουάριο 2014, ο οποίος πιστοποιεί ότι η Γαλλία και η Τουρκία παρέδιδαν πυρομαχικά σ’ αυτόν κατά ένα τρίτο, και κατά δύο τρίτα στην Αλ Κάϊντα.
Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω, με τις δημοσιευμένες πληροφορίες, είναι ότι εντός του «Ισλαμικού Κράτους» υπάρχουν φράξιες που αυτονομούνται και εκφεύγουν των ορίων που η Δύση έθεσε στους τζιχαντιστές.
Οι βομβαρδισμοί κατ’ αυτών άρχισαν μόλις μια ομάδα τους κατέλαβε το φράγμα και πετρελαιοπηγές που ανήκαν στους Κούρδους. Όποια άλλη εξήγηση υπάρχει, δεκτή.
Επειδή αναφέρθηκα όμως στο «Δίκτυο Βολταίρος», θα κάνω χρήση αποσπασμάτων ενός άρθρου του, σχετικό με το «δόγμα Μπρεζίσνκι» για το τζιχαντισμό, για να κατανοηθεί αφενός η υποκρισία των δήθεν αντιθέτων στην βαρβαρότητα, αφετέρου δε πώς παραπλανούν το παγκόσμιο κοινό.
Από το 1979, η Ουάσιγκτον, με την προτροπή του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας Μπρεζίσνκι (Zbigniew Brzezinski), αποφάσισε να στηρίξει το πολιτικό Ισλάμ εναντίον της σοβιετικής επιρροής, αναβιώνοντας την πολιτική τής υποστήριξης των «Αδελφών Μουσουλμάνων» που υιοθετήθηκε από τους Βρετανούς στην Αίγυπτο εναντίον του Γκαμάλ Αμπντέλ Νάσερ.
Ο Μπρεζίνσκι αποφάσισε να ξεκινήσει μια μεγάλη «ισλαμική επανάσταση» από το Αφγανιστάν (που τότε κυβερνιόταν από το κομμουνιστικό καθεστώς του Μωάμεθ Ταρακί και το Ιράν (όπου ο ίδιος οργάνωσε την επιστροφή του ιμάμη Ρουντολάχ Χομεϊνί).
Στη συνέχεια, αυτή η ισλαμική επανάσταση έπρεπε θα εξαπλωθεί σε όλο τον αραβικό κόσμο και να παρασύρει μαζί της τα εθνικιστικά κινήματα που σχετίζονταν με την ΕΣΣΔ.
Όμως, είτε διότι με τους φανατικούς δεν μπορείς να βρεις άκρη, είτε διότι τους χρειάζεσαι για να έχεις «έναν εχθρό», οι τζιχαντιστές φορτώθηκαν με όλα τα κακά χτυπήματα εναντίον των Σοβιετικών (και έπειτα Ρώσων) και εναντίον των εθνικιστικών ή απείθαρχων αραβικών καθεστώτων.
Η περίοδος που ξεκινά από την κατηγορία εναντίον των τζιχαντιστών ότι σχεδίασαν και πραγματοποίησαν τις επιθέσεις της 11ης Σεπτέμβριου μέχρι την ανακοίνωση του υποτιθέμενου θανάτου του Οσάμα Μπιν Λάντεν στο Πακιστάν (2001-11) περιέπλεξε τα πράγματα.
Η Δύση πρέπει ταυτοχρόνως να αρνηθεί οποιαδήποτε σχέση με τους τζιχαντιστές, αλλά και να τους χρησιμοποιεί ως πρόσχημα για διάφορες επεμβάσεις.
Τα πράγματα ξαναέγιναν καθαρά το 2011 με την επίσημη συνεργασία μεταξύ των τζιχαντιστών και του ΝΑΤΟ στη Λιβύη και τη Συρία.
Αμφισβητώ δε, το διαδιδόμενο ότι η Δύση ενοχλείται που η Τουρκία εξοπλίζει και προστατεύει τους τζιχαντιστές.
Αν συνέβαινε έτσι, η Δύση έχει πολλούς τρόπους για να συνετίσει την Τουρκία.
Είναι τυχαίο άραγε, ότι το παράνομο πετρέλαιο του Κουρδιστάν το παραλαμβάνει η Τουρκία στέλνοντάς το στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ;
Ο Μακεδών
