Δύσκολα λέμε μια καλή κουβέντα, γιατί όταν κάτι γίνεται σωστά, το θεωρούμε αυτονόητο, ενώ πρόθυμα κριτικάρουμε ό,τι στραβό συμβαίνει
Έχουμε συνηθίζει να τονίζουμε ότι στραβό βλέπουμε γύρω μας και να κριτικάρουμε ότι δεν λειτουργεί καλά κυρίως στο σύστημα υγείας, ένας τομέας που μας “καίει” όλους.
Ωστόσο δύσκολα λέμε μια καλή κουβέντα όταν κάτι γίνεται πολύ καλά, πρώτον γιατί θεωρούμε αυτονόητο ότι έτσι πρέπει να γίνεται καλά και δεύτερον γιατί το θετικό δεν έχει και πολύ ενδιαφέρον και δεν προσφέρεται για…γκρίνιες που μας αρέσουν ως λαό.
Ωστόσο θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφερθώ δημόσια και να ευχαριστήσω όλους όσους “ασχολήθηκαν” μαζί μου κατά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας μου και την αποκατάσταση του προβλήματός μου, πρώτον γιατί με ξάφνιασαν ευχάριστα (με τα τόσα που ακούμε καθημερινά για το νοσοκομείο και τους γιατρούς) και δεύτερον για να εκφράσω την αισιοδοξία μου ότι όλα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο, όταν υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται και δεν κάνουν απλά τη δουλειά τους αλλά σέβονται τον άρρωστο και την αγωνία του και θεωρούν ιερό το καθήκον τους.
Θα σας περιγράψω το χρονικό του προβλήματός μου και της λύσης του μέσα σε 12 ώρες για να καταλάβετε τι εννοώ:
Το μεσημέρι της Τρίτης κάλεσα στα γνωστά νούμερα για ραντεβού στον ΕΟΠΥΥ σε γυναικολόγο. Στις 6:30 το απόγευμα της ίδιας ημέρας, επισκέφθηκα τη γιατρό που επέλεξα και αυτή με παρέπεμψε στα επείγοντα του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης, όπου έφτασα στις 7:45.
Στο γκισέ υποδοχής ασθενών, δήλωσα το πρόβλημα μου και με κατεύθυναν αμέσως στον 1ο όροφο του νοσοκομείου όπου βρίσκονται οι γυναικολόγοι.
Όταν έφθασα εκεί, οι γιατροί της Πανεπιστημιακής Κλινικής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης με περίμεναν ήδη.
Αφού τους εξήγησα το πρόβλημα μου και μου έκαναν τον απαραίτητο υπέρηχο μου εξήγησαν λεπτομερέστατα τι πρέπει να γίνει και μου πρότειναν να με χειρουργήσουν στις 11.30 το βράδυ, δηλαδή σε 3 ώρες!!!
Αμέσως μετά με οδήγησε με καροτσάκι μια νοσοκόμα, σε καρδιολόγο για καρδιογράφημα, μου κάνανε αιματολογικές εξετάσεις και με πήγανε στο ακτινολογικό για ακτινογραφίες θώρακος.
Στις 9:30 ήμουν ήδη έτοιμη για το χειρουργείο αφού μου κάνανε κι όλες τις άλλες απαραίτητες προετοιμασίες και βρισκόμουν σε ένα θάλαμο της Γυναικολογικής Κλινικής του Δ.Π.Θ.
Σε λίγα λεπτά με επισκέφθηκε αναισθησιολόγος όπου μου εξήγησε με κάθε λεπτομέρεια τη διαδικασία της νάρκωσης και τυχόν παρενέργειες που πιθανόν να είχα.
Όπως ακριβώς μου είπε ο γιατρός από την πρώτη στιγμή, τις 11.30 ακριβώς ήρθε νοσηλεύτρια και με οδήγησε στα χειρουργεία.
Επαγγελματική και συνάμα φιλική και καθησυχαστική η υποδοχή που μου έγινε απ’ όλους όσους βρισκόταν εκεί και θα λάμβαναν μέρος στην επέμβαση γι’ αυτούς ρουτίνας, αλλά για μένα πρέπει να ομολογήσω λίγο τρομακτική μια και ήταν η πρώτη φορά που έμπαινα στη ζωή μου σε χειρουργείο.
Στις 12.15 οι δικοί μου άνθρωποι που αγωνιούσαν έξω από τα χειρουργεία είχαν ενημερωθεί για την πορεία και την έκβαση της επέμβασης και λίγο αργότερα είχα ξυπνήσει από τη νάρκωση και στις 1 ακριβώς βρισκόμουν στο κρεββάτι της κλινικής.
Οι νοσοκόμες του θαλάμου με περιποιήθηκαν άριστα και πέρασα ένα πολύ ήσυχο βράδυ.
Από τις πρώτες ώρες του πρωινού της Τετάρτης ήμουν ήδη πολύ καλά. Οι γιατροί με επισκέφθηκαν, μου εξήγησαν τα πάντα για την επέμβαση όπως και πριν αυτή γίνει, και αφού έδωσαν τις οδηγίες που έπρεπε να ακολουθήσω πήρα εξιτήριο ακριβώς στις 12 το μεσημέρι.
Όπως καταλαβαίνετε, μέσα σε δώδεκα ώρες είχα απαλλαγεί από ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, χωρίς καμία ταλαιπωρία, χωρίς να χρειαστεί να παρακαλέσω ή να ζητήσω την παρέμβαση κανενός, χωρίς να έχω δώσει ούτε ένα ευρώ και για τους δύσπιστους χωρίς καν να έχω πει το όνομά μου ή την ιδιότητά μου, σε κανέναν πριν από τον προγραμματισμό της επέμβασης.
Όλα έγιναν γρήγορα, ανώδυνα χωρίς ταλαιπωρία ψυχική ή σωματική, από τους εφημερεύοντες ειδικευόμενους γιατρούς, που για να πω την αλήθεια, δεν έμαθα ούτε καν τα ονόματά τους, παρά μόνο όταν είδα τις υπογραφές τους στα έγγραφα της νοσηλείας μου.
Όλα τα παραπάνω δεν τα γράφω για να γίνει γνωστή η προσωπική μου ιστορία, αλλά για να πω σε όλους σας, πως οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ αποτελούν το σύστημα υγείας της χώρας μας και όχι οι πολιτικές αποφάσεις, ούτε τα διοικητικά μέτρα.
Αν ο κάθε γιατρός εργάζεται με τον τρόπο που εργάστηκαν στην περίπτωσή μου οι γιατροί και οι νοσηλευτές, κανένας μας δεν θα είχε ποτέ παράπονο και δεν θα αντιμετώπιζε πρόβλημα εξυπηρέτησης.
Δυστυχώς υπάρχουν μεγάλα και γνωστά προβλήματα στον τομέα της υγείας, (ελλείψεις σε υποδομές, υλικά και προσωπικό) που πρώτα τα αντιμετωπίζουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι σ’ αυτόν κι έπειτα εμείς οι ασθενείς που ερχόμαστε αντιμέτωποι και με τις συνέπειες.
Ένα μεγάλο δημόσιο ευχαριστώ αν και είναι λίγο, στους ειδικευόμενους πρώτα γιατρούς που εφημέρευαν το βράδυ της Τρίτης 9/9/2014 και με υποδέχθηκαν στην Πανεπιστημιακή Μαιευτική – Γυναικολογική και τον Επίκουρο Καθηγητή Μαιευτικής Γυναικολογίας Δ.Π.Θ. κ. Ε.Ν. Κοντομανώλη καθώς και σε όλο το νοσηλευτικό προσωπικό που είχε επαφή μαζί μου.
Τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια για τον τρόπο της εργασίας τους.
Λεμονιά Σακαλάκη
