Ποιος από τους εταίρους μας διαμαρτυρήθηκε ποτέ για την Τουρκική κατοχή της Κύπρου και για την καταπάτηση αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ; – Η Ελλάδα πρέπει να διεκδικήσει τα δίκαιά της, αντί να υφίσταται ζημιά στις εξαγωγές της
Τον τελευταίο καιρό γίνεται πολύς λόγος για το εμπάργκο πού κήρυξαν κατά της Ρωσίας η ΕΕ και οι ΗΠΑ και τα αντίποινα πού εφαρμόζει η Ρωσία κατά των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα όποια πλήττουν κυρίως τις ελληνικές εξαγωγές φρούτων και λαχανικών προς τη Ρωσία.
Ενδεχομένως να πλήξουν και τον τουρισμό της Ελλάδος αλλά και την οικονομία της γενικά, εάν ανεβούν οι τιμές πωλήσεως του αερίου, οπότε η ελληνική οικονομία πού ήδη βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση, θα καταρρεύσει.
Οι Έλληνες εκπρόσωποι δεν αντέδρασαν στις εντολές της Γερμανίας κατά την σύσκεψη των Βρυξελλών, όταν απεφασίσθει το εμπάργκο ή αντέδρασαν χαλαρά, ενώ είχαν το ηθικό δικαίωμα να αντιδράσουν και να θέσουν ορούς απαράβατους πού εξυπηρετούσαν τα εθνικά μας συμφέροντα.
Κατ’ αρχήν ας δούμε τι έκανε η Ρωσία στην Κριμαία και σε ορισμένες πόλεις πού ανήκουν στην Ουκρανία, αλλά έχουν σε αρκετά μεγάλο ποσοστό κατοίκους ρωσικής καταγωγής και αν αυτό δεν το έκαναν σε άλλες χώρες οι ΗΠΑ, η Μ. Βρεταννία, η Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως η Τουρκία.
Η Ρωσία κατέλαβε τη χερσόνησο της Κριμαίας πού άνηκε αρχικά στη Σοβιετική Ένωση και μετά τη διάλυση της στην Ουκρανία. Κατοικείτο όμως, κατά πλειοψηφία από Ρώσους.
Επίσης βοηθάει τα διάφορα αποσχιστικά κινήματα Ρώσων κατοίκων σε περιοχές της Ουκρανίας.
Δεν είμαι βέβαια υπέρ της τακτικής αυτής, όπως ασφαλώς δεν είναι κάθε εχέφρων Δημοκρατικός, νομοταγής και φιλειρηνικός άνθρωπος.
Δηλαδή με το πρόσχημα της προστασίας ομοεθνών να εισβάλει μία χώρα σε άλλη και να καταλαμβάνει τμήμα του εδάφους της.
Ας δούμε όμως τι έκαναν κατά καιρούς οι ΗΠΑ, η Μ. Βρεταννία, η Τουρκία και η Ευρωπαϊκή Ένωση σε παρόμοιες περιπτώσεις.
Οι ΗΠΑ δεν έδωσαν λογαριασμό σε κανένα όταν επετέθησαν στο Αφγανιστάν. Επίσης όταν κατέστρεψαν το Ιράκ, όταν βοήθησαν τους Αγγλογάλλους στο Σουέζ, όταν διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία κ.λπ.
Η Τουρκία με τις ευλογίες και τη βοήθεια των ΗΠΑ και της Μ. Βρεταννίας, κατέλαβε και κατέχει το 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας και δεν λέει να αποχωρήσει, αλλά δημιουργεί και άλλα ζητήματα εις βάρος της Ελλάδος όσον άφορα την υφαλοκρηπίδα, την ΑΟΖ, την Αιγιαλίτιδα
ζώνη των 12 μιλίων, τη Θράκη κ.λπ.
Ποιος από τους πιο πάνω αναφερόμενους υπεστήριξε τα δίκαια της Ελλάδος;
Απεναντίας, συνεχίζουν να την εμπαίζουν συνεχώς όσον άφορα το Κυπριακό λανσάροντας το επαίσχυντο σχέδιο «Αννάν» πού παρέδιδε ολόκληρη την Κύπρο στους Τούρκους.
Γιατί ανέχονται το διαχωριστικό τοίχος στη Λευκωσία και μάλιστα στον 21 ο αιώνα!
Τι έκανε η Ευρωπαϊκή Ένωση για τις συνεχείς παραβιάσεις του Ελληνικού εναερίου χώρου από την Τουρκία και για το casus belli, εάν η Ελλάδα ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της επεκτάσεως της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 13 μίλια ή εάν εκμεταλλευθεί τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων πού βρίσκονται στην Ελληνική ΑΟΖ;
Κλείνουν τα αυτιά τους ακόμη και στις κουταμάρες των Τούρκων ότι το Καστελλόριζο δεν βρίσκεται στη Μεσόγειο.
Η στάση που τηρεί η ΕΕ σε όλα τα θέματα που αφορούν την ασφάλεια της Ελλάδος έναντι των φανερών απειλών της Τουρκίας, δεν είναι συμπεριφορά συνεταίρου ή συμπολιτείας όπως τείνει να γίνει και πρέπει να γίνει η Ευρώπη κατά το πρότυπο των ΗΠΑ.
Γιατί έπρεπε η ΕΕ να αποφασίσει εμπάργκο κατά της Ρωσίας, αφού την ίδια μέθοδο εφαρμόζουν, όπου μπορούν οι Αμερικάνοι, οι Τούρκοι πού έδιωξαν τους Έλληνες κατοίκους από τις πόλεις των και τα σπίτια και τις έχουν άδειες, πόλεις φαντάσματα (ιδέ Αμμόχωστος, Μορφού κ.λπ).
Ποιος από αυτούς που επέβαλαν το εμπάργκο κατά της Ρωσίας διαμαρτυρήθηκε ποτέ ή επέβαλε εμπάργκο στην Τουρκία για την καταπάτηση των αποφάσεων και ψηφισμάτων του ΟΗΕ στο θέμα της Κύπρου;
Είχαν επομένως υποχρέωση οι Έλληνες εκπρόσωποι στη διάσκεψη των Βρυξελλών να αντιδράσουν στο εμπάργκο κατά της Ρωσίας, θέτοντας ως όρο να αποχωρήσουν πρώτα τα Τουρκικά Στρατεύματα από την Κύπρο και να πάψουν οι Τούρκοι να απειλούν την Ελλάδα εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση πού διέρχεται.
Αλλά και διότι κινδυνεύει εντελώς η Ελληνική οικονομία από τα ρωσικά αντίμετρα.
Ακόμη θα πρέπει να αποκλείσει την Τουρκία από υποψήφιο προς ένταξη μέλος της, διότι εκμεταλλευόμενη το εμπάργκο της ΕΕ κερδοσκοπεί απαραδέκτως εις βάρος των άλλων ευρωπαϊκών κρατών στέλνοντας τα δικά της προϊόντα στη Ρωσία.
Υποστηρίζεται ότι η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ δεν μπορεί να μη συμμορφωθεί στις αποφάσεις της ΕΕ. Έχω αντίθετη γνώμη.
Είναι γνωστό ότι τα κράτη πού αποτελούν την ΕΕ επιδιώκουν μονομερώς να διατηρήσουν ανοιχτές τις πόρτες επικοινωνίας με τη Μόσχα.
Η Γαλλία π.χ. είναι έτοιμη να παραδώσει δύο πολέμια πλοία στη Ρωσία, κερδίζοντας 1,2 δις (βλέπε εφημερία «Δημοκρατία» 14-8-2014).
Είναι ευκαιρία η Ελλάδα να πιέσει την Ευρώπη να λάβει σαφή θέση υπέρ της Ελλάδος στις διεκδικήσεις της Τουρκίας και είναι περίεργο τουλάχιστον γιατί το κάνει τώρα πού η Ρωσία
κάνει το ίδιο που έκανε η Τουρκία στην Κύπρο.
Μια τέτοια στάση της Ελλάδος στις διασκέψεις της ΕΕ θα αναγκάσει την ΕΕ να λάβει σαφή θέση υπέρ της Ελλάδος στις άδικες διεκδικήσεις της Τουρκίας.
Και αν δεν το κάνει αυτό η ΕΕ, τότε να μην εφαρμόσει και η Ελλάδα το αποφασισθέν εμπάργκο κατά της Ρωσίας, οπότε θα γλίτωνε τη ζημία πού θα υποστεί από τα αντίμετρα της Ρωσίας πού άρχισαν ήδη και ουδείς γνωρίζει πότε και πώς θα λήξουν.
Δεν είναι δυνατό η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των Αμερικανών να πείσει οποιονδήποτε για τις ενέργειες της Ρωσίας, εφόσον δεν διατάζουν την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο και την αποχώρηση των εποίκων πού κουβάλησε η Τουρκία στην Κύπρο καταλαμβάνοντας τα σπίτια των εκδιωχθέντων Ελλήνων!!!
Αν θεωρηθούν ορθές οι μέχρι τώρα ενέργειες των Αμερικανών, Τούρκων και Ευρωπαϊκής Ένωσης, τότε καλά κάνει και ο Πούτιν πού γράφει στα παλιά του υποδήματα το εμπάργκο των ΗΠΑ και της ΕΕ.
Αλλά εκείνο που συγχέει τα πράγματα και είναι ανεξήγητο είναι η δουλική στάση της Ελλάδος, η οποία και θα υποστεί όπως όλα δείχνουν τη μεγαλύτερη οικονομική ζημία.
Τώρα λοιπόν είναι ευκαιρία για την Ελλάδα να απεμπλακεί και να διεκδικήσει τα δίκαια της, διότι δεν είναι δυνατόν να αποδέχεται όμοιες καταστάσεις, να κρίνονται με διαφορετικά μέτρα και σταθμά.
