Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Ο διάλογος διεξήχθη έξω από τον καφενέ “ΣΑΚΗΣ ΠΑΓΩΝΗΣ”, όταν έφευγα τελειώνοντας μιά παρτίδα τάβλι με τον φίλο Άκη τον δικηγόρο.
Η κυρία Ευκοιλία (όνομα να σου πετύχει κι αυτό) παλιά γειτόνισσα στο μαχαλά μας μνηματάκια και πολύ φίλη της σχωρεμένης μάνας μου, αγόρασε στην εγγονή της από ηλεκτρονικό μαγαζί της πόλης, ένα φορητό υπολογιστή, ένα LAPTOP που το λένε.
Παρά τις αντιρρήσεις, όπως μ’ είπε, της μάνας της μικρής η οποία θεωρούσε ότι το παιδί δεν βρισκότανε στην κατάλληλη ηλικία.
“Το αγόρασα, γείτονα, για εκπαιδευτικούς λόγους. Πολλά παιδιά, συμμαθήτριές της στο σχολείο έχουν τέτοιο μηχάνημα η κάθε μια τους.
Η κόρη δε του γνωστού, μακαρίτης τώρα, Μακαβαίου εκει στη γειτονιά μας, μου είπε ότι πολύ καλά έκανα γιατί η εκπαίδευση σήμερα προχώρησε”.
Εν τω μεταξύ, όση ώρα εξακολουθούσε έξω από τον καφενέ αυτή η εκμυστέρευση της γιαγιάς σε μένα, μέσα από το τζάμι του μαγαζιού ο καλός φίλος Άκης ο δικηγόρος που παίξαμε πριν λίγο τάβλι, χαμογελούσε και μας πρόσεχε μειδιόντας με πονηρή ματιά.
Ίσως γνώριζε πιο πολλά σε πιθανή επίσκεψη στο γραφείο του της γιαγιάς της μικρής για το θέμα.
Έτσι, λοιπόν, η 13χρονη Ερατώ, εδώ παρενέβει επαναστατικά η αγανακτήσασα γιαγιά, λέγοντας:
“Είναι όνομα αυτό που της έβγαλαν, αγαπητέ γείτονά μου; Πέσμου παρακαλώ”.
“Ερατώ, ξερατώ, ακούγεται σαν εμετός.
Δεν μπορούσαν να τη βγάλουν με το δικό μου όνομα που τύχουμε αναντάμ παπαντάμ από παλιές γενιές των γυναικών της οικογένειάς μας”.
Και συνέχισε απτόητη η καλή γιαγιά να με καθηλώνει στο όρθιο έξω από το καφενείο για ώρα, αφηγούμενη την ιστορία με την μικρή εγγονή της.
“Ρίχτησε, που λες, κύριε Γιώργο, η μικρή στο σερφάρισμα, τόθαμα και αυτόν τον διάλογο, γιατί το σερφάρισμα, τόμαθα και αυτόν τον διάολο, γιατί το άλλο, το ιντερνέτι, πως το λένε, είναι μια ολόκληρη βιβλιοθήκη με εγκυκλοπαίδειες. Μου το εξήγησε αυτό πολύ καλά και η άλλη καλή γειτόνισσα του σχωρεμένου δασκάλου Επαμεινώντα, που την ρώτησα σχετικά. Όταν έχει μια απορία, μπαίνει μέσα σ’ αυτό το μυστήριο και την λύνει.”
κιαι επαινούσε ξανά και ξανά τα ελέη του διαδικτύου, ευχαριστημένη στην αρχή για το παράθυρο της γνώσης που άνοιξε την εγγονή της, όταν βλέπει το παιδί να μελετάε όλη μέρα με πολύ ενθουσιασμό.
Ήταν ενθουσιασμένη πρώτα και συνέχιζε την αφήγησή της βλέποντας ότι εγώ άρχισα να την κοιτάζω με ενδιαφέρον, ως τη στιγμή που ανακάλυψε τυχαία ποιο ήταν το αντικείμενο μελέτης της μικρής αθώας φιλομαθούς Ερατώ.
“Καλέ μου γείτονα, δύο ηρεμιστικά χάπια πήρα και ακόμα τρέμω. Ανάθεμα την ώρα που αγόρασα το παλιομηχάνημα στο βρωμοθήλυκο.
Ναι γιατί, ενώ εγώ και η μάνα της νομίζαμε ότι ξημεροβραδιαζότανε στα ηλεκτρονικά μαθήματα, εκείνη εξερευνούσε τις κρυφές χάρες μιας ταινίας που λεγότανε, το παλαμάρι του βαρκάρη με ηθοποιό κάποιον φαλακρό πρόστυχο. Ακολουθώντας ήταν καρφωμένη μέχρι πρωί στο πορνό τούμπ, τόμαθα κι αυτό από τον έξαλλο μπαμπά της, που μπαίνεις και βλέπεις τα Σόδομα και τα Γόμορρα. Με κάτι αραπάδες με κάτι, μην πω τι, μετά συγχωρήσεως, άνδρες, γυναίκες, τοιούτους, ότι φαντασθείς, μασκαραλίκια πράγματα.
Επιτρέπεται να τα βλέπουν αυτά τα παιδιά;”
Και συνέχισε, αφού το θέμα έφτασε στην κορύφωση του ενδιαφέροντος. Απορούσε και η ίδια με ότι ανακάλυψε στην ηλεκτρονική εκπαίδευση.
Εκείνη τη στιγμή, αφού είχε καταλαγιάσει το αρχικό σοκ της διήγησης, αναγκάσθηκα να την καλμάρω ακόμα πιο πολύ. Και μ’ όλο το θάρρος που είχα μαζί της από την γνωριμία μας σαν παλιά γειτόνισσα, της είπα:
“Κυρία Ευκοιλία, δεν πρόκειται να καταστραφεί το παιδί επειδή είδε το πουλί του κασιδιάρη ηθοποιού και του αράπη. Αυτά τα πράγματα τα έχουν ξεπεράσει τα παιδιά σήμερα”.
Αχ και βαχ πάλι η γιαγιά, σχεδόν χωρίς να ακούει τι της λέω.
“Πάει, χαλάστηκε το κορίτσι μας. Και εμείς κορίτσια ήμασταν στην εποχή μας, αλλά τέτοια πράγματα ούτε που τα ξέραμε”.
Να φανταστείς γείτονα ότι ακούγαμε για το μαγαζί κάποιου Καραμάτσου εκεί στο πασάζω των σιδηροδρομικών γραμμών και ντρπόμασταν.
Με τις φιλενάδες μου, εκείνη την εποχή, δεν τολμούσαμε ποτέ να περάσουμε από την οδό Άβαντος, ξέρεις το γιατί. Άστα χαλάστηκε τώρα το κοριτσάκι μας. Αν ήταν τουλάχιστον αγόρι”.
“Δηλαδή κυρία Ευκοιλία, θα ήσουν ικανοποιημένη αν ήταν αγόρι και θα ενδιαφερότανε και αυτό για το πουλί του μαύρου”.
Την διέκοψα εγώ μέσα στο παράπονο και στην απελπισία της.
“Εννοώ, κυρ Γιώργο, ότι το κορίτσι είναι αλλιώς”.
“Άσε τα σημερινά κοριτσάκια, ανταπάντησα πάλι εγώ, να ανοίξουν το μάτι τους”.
“Να ανοίξουν, γείτονα, όχι πεταχθούν έξω”.
Παρενέβη η συμπαθής γιαγιά.
Επειδή λοιπόν εκρίθει ότι δεν ήταν καιρός της μικρής για τέτοιου είδους σπορ, η οικογένειά της, συνεπικουρούμενη και με την εμβρόντητη γιαγιά, αποφασίζουν για την μικρή Ερατώ, να επιστρέψει στην προ κομπιούτερ εποχή και ετέθη πλέον υπό αυστηρά επιτήρηση.
Πάντως το κοριτσάκι απεδείχθη φιλομαθής νέα.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
