Το 2016 ανακηρύχθηκε έτος φιλίας των λαών της Ελλάδας και της Ρωσίας, με πλήθος εκδηλώσεων για την περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων, σε Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Αθήνα και Θεσσαλονίκη – Το αντίστοιχο διάταγμα, δεν υπογράφηκε στην Ελλάδα !!!
Είχαμε λησμονήσει ότι συναποφασίσαμε με τους Ρώσους την ανακήρυξη του έτους 2016 ως έτους φιλίας των δύο λαών, με πλήθος εκδηλώσεων για την περαιτέρω σύσφιγξη των σχέσεων, σε Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Ήρθε να μας το θυμίσει ο κ. Πούτιν, ο οποίος υπέγραψε το σχετικό Διάταγμα (2016: «Έτος Ελλάδας στη Ρωσία») στις 25 Οκτωβρίου για να επιβεβαιώσει την θέληση της Μόσχας στην υλοποίηση της συμφωνίας.
Το αντίστοιχο Διάταγμα για «Έτος Ρωσίας» δεν υπογράφηκε από την Ελλάδα.
Και είναι δύσκολο να ζητήσουμε πάλι αναβολή, επειδή η αρχική συμφωνία προέβλεπε την υλοποίηση της για το 2014, αλλά ζητήσαμε αναβολή λόγω οικονομικών δυσχερειών.
Ποια δικαιολογία άραγε θα βρούμε για να αναβάλουμε ή να ματαιώσουμε τις εκδηλώσεις, κατά τη στιγμή που ο κ. Πούτιν βιάστηκε να μας εκθέσει, υπογράφοντας το Διάταγμα αρκετά ενωρίς;
Δεν χρειάζεται να ξαναγράψω πως δεν αντισταθήκαμε στις πιέσεις να περιορίσουμε τις επαφές και αφίξεις πλουσίων Ρώσων, ώστε να μη δημιουργείται θετική εικόνα για τη Ρωσία, βάζοντας εμπόδια στις χορηγήσεις βίζας.
Δεν είναι ανόητοι βέβαια οι Ρώσοι να μη αντιληφθούν την αιτία αυτής της συμπεριφοράς μας, ρώτησαν μάλιστα αρμόδιο του τουρισμού της Χαλκιδικής πόσο τους ζημίωσε εφέτος η παρουσία κυρίως Ρώσων χαμηλών εισοδημάτων (με τις εκδρομές τουριστικών γραφείων).
Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Russia Today, μας ενημερώνει ότι η πρόθεση της ρωσικής κυβέρνησης είναι να μη περιοριστούν οι όποιες ποικίλες εκδηλώσεις, μόνο στις τέσσερις μεγάλες πόλεις που προανέφερα, αλλά να επεκταθούν και στην περιφέρεια όπως η Αλεξανδρούπολη, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα για γνωριμία και συνεργασία σε σημαντικά κέντρα βιομηχανίας, εμπορίου, πολιτισμού, θρησκευτικών μνημείων, κ.ο.κ.
Από ελληνικής πλευράς, καλό είναι να ληφθεί υπόψη ότι στη Ρωσία υπάρχουν περί τις 15 πόλεις με πληθυσμό ενός εκατομμυρίου και πάνω.
Καλό είναι όμως να μεταφέρω τα σχετικά με την συμφωνία του «ελληνορωσικού έτους», που υπεγράφη πριν από ένα χρόνο στην Αθήνα, από τους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και Ρωσίας, κ.κ. Ε. Βενιζέλο και Σ. Λαβρόφ.
Η ιδέα ξεκίνησε το 2007, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του τότε πρωθυπουργού, κ. Κώστα Καραμανλή, στη Μόσχα.
Ο κ. Βλαντίμιρ Πούτιν βρισκόταν υπό την ευφορία της απόφασης της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) να ψηφίσει υπέρ τού να δοθεί η χειμερινή Ολυμπιάδα του 2014 στη ρωσική πόλη Σότσι.
Ο Ρώσος πρόεδρος ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπείας των πόλεων-υποψηφίων στη συγκεκριμένη Σύνοδο της ΔΟΕ, και στην ομιλία του, ένα από τα επιχειρήματα που έφερε, ήταν πως το Σότσι -περιοχή που κατοικήθηκε από Έλληνες- συνδέεται ευθέως με την πατρίδα του Ολυμπισμού, την Ελλάδα, αφού εκεί, κατά την παράδοση, κρατούταν αλυσοδεμένος ο Προμηθέας Δεσμώτης.
Η πρόταση Πούτιν λοιπόν, και η αποδοχή της από τον Καραμανλή, για κήρυξη του Ολυμπιακού Έτους 2014 (!) ως έτους της Ελλάδας στη Ρωσία και αντίστοιχα της Ρωσίας στην Ελλάδα, αποτελούσε υψίστη τιμή για τη χώρα μας αλλά και κορυφαία προβολή της σε μια χρονική περίοδο που όλα τα μάτια στον πλανήτη θα ήταν στραμμένα στο Σότσι.
Από το 2008 και ύστερα, τα ανοίγματα Καραμανλή προς τη Ρωσία, κυρίως στον ενεργειακό τομέα, δέχτηκαν ανελέητη επίθεση από τους «συμμάχους» μας.
Το 2009, η κυβέρνηση άλλαξε και την άνοιξη του 2011 η μόνη πρωτοβουλία που πήρε η νέα ελληνική κυβέρνηση για το «Έτος 2014», ήταν να ζητήσει την αναβολή του.
Ως αιτία, όπως έγραψα ανωτέρω, προβλήθηκε η έλλειψη χρημάτων λόγω της κρίσης. Έτσι, προτάθηκε το 2016.
Οι Ρώσοι ετοιμάζονται.
Με το Διάταγμα Πούτιν ορίσθηκε και ο επικεφαλής των εκδηλώσεων από τη ρωσική πλευρά, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, κ. Σεργκέι Πριχόντκο, αλλά προβλέπεται και ειδικό κονδύλι στον ρωσικό προϋπολογισμό του 2016 για την κάλυψη των εξόδων των εκδηλώσεων.
Η Αθήνα τι θα κάνει επ’ αυτού; Θα ακολουθήσει τη λογική του «μπορεί να μη είμαστε εμείς τότε στην κυβέρνηση, ας βγάλουν οι άλλοι τα κάστανα από τη φωτιά»;
Επειδή το θέμα είναι πάρα πολύ σοβαρό και δεν έχει να κάνει μόνο με τον πολιτισμό και τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά με όλο το πλέγμα των διμερών σχέσεων, ας αντιμετωπιστεί επί τέλους κάποιο θέμα, με κύριο κίνητρο το όφελος του ελληνισμού.
Ο Μακεδών
