Γιά τόν Φίλο πούφυγε

Να έχεις και να μην έχειςανθρώπους κοντά σου.Τα παιδιά να είναι στην ξενιτιάκαι συ να ζεις στην μοναξιά.Ένα τηλέφωνο δίνει λίγη χαράαλλά κρατά λίγα λεπτά.Μετά βυθίζεσαι πάλι στο σκοτάδικαι είσαι σε ένα μόνιμο βράδυ.Είναι η ηλικία προχωρημένηκαι τίποτα πια δε σου μένει.Η μόνη αχτίδα φωτόςνα τηλεφωνήσει η κόρη ή ο γιος.Ένα γιατί έρχεται στην ψυχή και στο νουΈνα γιατί που σε πάει αλλούσε ένα ευτυχισμένο σκηνικό  με τα παιδιά και τα εγγόνια στο σπιτικό.Η ανάγκη οδήγησε στα ξένακαι συ μένεις με τα χέρια ανοιγμένατο Θεό να παρακαλάςκαι για αυτούς να πονάς.Άδικη και πικρή ζωήπως αφήνεις να ΄ρθει τέτοια στιγμήπου η μάνα θα πει αντίο στα παιδιάκαι θα ζει μόνο με τις αναμνήσεις από αυτά.Τάνια Στεφάνου ΤσαβδάρηΑλεξανδρούπολη

Γαλάζιο και πράσινο.Ηλιος ολόλαμπρος με άπλετο φως.Βουνά που ακουμπάνε στο Θεό.Ποτάμια και πηγέςμε δροσερά κρυστάλλινα νεράπου δροσίζουνε το διαβάτη.Πεύκα και ελιέςαμπέλια και εσπεριδοειδήπλουτίζουνε τη φύση σου.Ακτές δαντελωτέςδένουν τη στεριά με τη θάλασσα.Ομορφα νησάκια στολίδια, διαμαντάκια.Καράβια και βαρκούλεςπου αρμενίζουν στα γαλανά νερά σου.Καπεταναίοι και ψαράδες    που χαίρονταιτο Αιγαίο, το Ιόνιο, το Κρητικό πέλαγος.Επισκέπτες που θαμπώνονταιαπό τον αρχαίο σου πλούτο,την ένδοξη ιστορία σουκαι τους σοφούς προγόνους σου.Εικόνες μοναδικές, θαυμαστέςπου ζήλεψαν πολλοί εχθροίκαι σε καταπάτησαν.Και πάλι εξακολουθούν  να σε επιβουλεύοννται.Αλλά ο Ελληνας γενναίοςπάλεψε για την ελευθερία τουκαι την ανάσταση τουκαι εξακολουθεί να μάχεται.Απίθανη Ελλάδα.Κόσμημα της γης.Ελλάδα ζηλευτή.Ελλάδα μοναδική.Μάνα του πολιτισμού.Του  Θεού  αγαπημένη.Αθάνατη!Αλεξανδρούπολη

Παρέα ας τσουγκρίσουμε τα ωραία μας ποτηράκια έξω τα ντέρτια και οι καημοί έξω και τα φαρμάκια Φέρε μας μάστορα κρασί να πιούμε λίγο ακόμα...

Θέλω, θέλω, θέλω.Μια ζωή όλο θέλω.Να αγοράσω καινούρια ρούχαπου να είναι στη μόδατην ανάλογη τσάντα  και σπίτι με βεράντα.Κυλάει η ζωήκι εγώ ακόμη θέλω.Να αλλάξω το σαλόνιγιατί αυτό το έχω χρόνιααλλά και την τραπεζαρίαδε θα την έχω αιώνια.Κυλάει η ζωήτα χρόνια περνούνκαι τα θέλω δεν αδρανούνσυνεχίζονται κανονικάγιατί πρέπει σαν καταναλωτικό οννα πάρω κι αυτό κι εκείνο το προϊόν.Μα ήρθε πλέον η στιγμήκαι το μόνο που θέλω είναι η ζωήαυτή που άφησα να περάσειχωρίς να την έχω χορτάσει.Θέλω να ανοίξω τα μάτια στο φωςλες και ήμουν μέχρι τώρα τυφλός.Να ρωτήσω την ψυχή μουτι στερήθηκε στο διάβα της,να αλλάξω το κάρμα της,να ξεκλειδώσω  ότι είχα κλειστό στο παρελθόνκαι να ζήσω το παρόν.Τάνια Στεφάνου-ΤσαβδάρηΑλεξανδρούπολη