Γράφει ο ΣΧΟΛ-ιαστής
Πρωί, πρωί 11 περίπου στα γραφεία της Ε.Θ. για να παραδώσω το καθιερωμένο βδομαδιάτικο κομμάτι της Πέμπτης.
Παρούσα η διευθύντρια κ. Μαρίνα Κονδύλη και η δημοσιογράφος κ. Λεμονιά Σακαλάκη,
Η πρώτη παρατήρηση από την κυρία Μαρίνα ήταν:
– Άκου, κύριε ΣΧΟΛ-ιαστή, να κάνεις αυτές τις μέρες που έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων, ένα ρεπορτάζ για τα καταναλωτικά προϊόντα που απαιτούνται τώρα στις γιορτές και που είναι απαραίτητα για κάθε Αλεξ/πολίτικο τραπέζι.
– Πρέπει όμως να παραθέσετε και αριθμούς, συμπλήρωσε και η δημοσιογράφος κυρία Λεμονιά.
– Καλά τα λένε οι κυρίες πετάχθηκε ο διερχόμενος εκείνη τη στιγμή από το γραφείο, ο γιος του εκδότη Γιώργος Κονδύλης.
– Όλο μπαρμπούτσαλα μας γράφεις πολύ καιρό τώρα, για τα μαθητικά σου χρόνια, για τα αλάνια της πόλης, τις κασκαρίκες της νεότητάς σου, για τους γραφικούς τύπους και πάει λέγοντας.
Γράψε και κάτι για την κρίση, την αφραγκιά, τα δύσκολα της μάσας και την ανέχεια της οικονομίας.
Ομολογώ ότι τέτοιες μπαταριές παγοκολόνας δεν τις περίμενα από τον Οργανισμό Α.Ε. Κονδύλη.
Οσονούπω όμως, πήρα χαρτί και μολύβι, καθισμένος στο ισόγειο γραφείο της Ε.Θ. και παραθέτω το αιτούμενο θέμα.
Όχι τίποτε άλλο, γιατί είχαν δίκιο οι αυστηρές κυρίες της σύνταξης.
Υπάρχουν σήμερα (η επίσημη Στατιστική το λέει, όχι εγώ) στην Αλεξ/πολη 75.000 – 80.000 στόματα και κάτι ψιλά, χωρίς να υπολογισθούν η Χηλή, Μαΐστρος, Παλαγία, Απαλός και οι ταξιδιώτες.
Τώρα περίπου οι 10.000 από αυτά τα στόματα είναι ασθενή, της δίαιτας και της λιτοφαγίας και οπωσδήποτε τρώνε ελάχιστα.
Άλλες 10.000 είναι μωρά και μικρότατης ηλικίας που δεν καταλαβαίνουν τη σημασία του φωτισμένου ελάτου, τα φαγιά τα γιορτινά και περιορίζονται σε γεύματα της κρέμας και του γάλακτος.
Μένουν λοιπόν άλλοι 50.000 λιμασμένοι για το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι, Αλεξ/πολίτες. Χριστουγεννιάτικη υπερτροφία λόγω εθίμου σημαίνει ενάμισι κιλό κατά μέσο όρο για κάθε μια από τις δύο πρώτες μέρες των γιορτών.
Πολλαπλασιάζουμε.
Τριάντα επί πενήντα χιλιάδες, σημαίνει εκατόν πενήντα χιλιάδες κιλά φαγώσιμα.
Πάμε τώρα στην πλάκα, για να μην ξεχνάμε το σατιρικό της στήλης.
Λένε οι γαλοπούλες, οι κότες και τα άλλα πετεινά του ουρανού και κάθε οικόσιτο βρώσιμο.
Γιατί μας καταστρέφουν οι άνθρωποι;
Γιατί είμαστε πουλερικά και άλλα σφάγεια της κατανάλωσης κύριοι της Αλεξ/πολης, απαντούν αυτοί.
Ανταπάντηση.
Όλοι εμείς οι Αλεξ/πολίτες, τώρα στις γιορτές τρώμε γαλοπούλες, κότες και άλλα κρεατικά.
Τα πουλερικά πάραυτα αναστατώθηκαν, κακάρισαν και πήγανε άμωμα στο ταψί.
Αντί λουλουδιών και στεφάνων γαρνιρίστηκαν με πατάτες και λοιπές λιχουδιές με προορισμό τον καταπιόνα του Αλεξ/πολιτη.
Υπολογισμών συνέχεια, πέραν της πλάκας.
Πόσα πουλερικά θυσιάστηκαν στη φάτνη;
Ένα δια τρία.
Διαιρούμε. Πενήντα χιλιάδες δια τρία, ίσος δέκα επτά χιλιάδες περίπου.
Σκέτη δηλαδή επιδημία.
Άλλη καλαμπουρτζίδικη στατιστική.
Ο ντόπιος νοικοκύρης, τρώει το πόδι του πουλερικού, το άλλο το τρώει η πεθερά του (ας κάνει κι αλλιώς), η νοικοκυρά τρώει το σκαρί, οι γεροντότεροι τα πλατάρια και για το ξεγέλασμα πολύ λίγο, ελάχιστο άσπρο του στήθους.
Τα παιδιά τρώνε το καλό. Και ο καλεσμένος ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω τρώει κρυφά βρισιές και κατάρες (αε στο διάβολο που μας ήρθε τέτοιες μέρες), σερβίρεται με σούπα, ρύζι, αυγοκομμένη τραβέρσα κρεατοζουμιά και άλλα συμπληρώματα.
Χρόνια τώρα που γράφω στην Ε.Θ. Ο εκδότης – φίλος μου κύριος Σταύρος την ίδια ατάκα μου λέει τις γιορτές των Χριστουγέννων.
“Το σκασμό θα φάμε αυτές τις μέρες αφού και τα αρνάκια του γάλακτος τα βάζουμε στο γιορτινό μενού”.
Δεν υπάρχει βέβαια τίποτε πιο βλαβερό και πιο νόστιμο από το βρεφικό αρνάκι.
Η αλήθεια είναι, ότι όλα τα νόστιμα είναι κατά κανόνα βλαβερά.
Νόστιμο είναι το κοκορέτσι, αλλά βλαβερό λόγω χολιστερίνης, νόστιμο το αρνάκι το τεκνό αλλά λόγω αλάτων βλαβερό και επικίνδυνο, νόστιμα και τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες αλλά το σάκχαρο κτυπάει βόρειο πόλο, νόστιμα και τα μωρά της πίστας και όλα τα ξέκωλα, αλλά η πίεση γίνεται καλοκαιρινή ντομάτα.
Τα επιτρεπόμενα όμως ιδίως από γιατρούς, είναι όλα άνοστα.
Παραδείγματος χάριν: η αξιοπρέπεια, η δίαιτα, η καλές συμβουλές, οι φάτσες ορισμένων υπουργών, οι παπάρες και τα μαλλιά αγγέλου με τους φιδέδες, και οι γυναίκες μας.
Στα παλιά χρόνια, θυμάμαι ότι το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι πλαισίωναν και το φρικασέ με μακαρόνι και ρύζι, έτσι για να φτουρίσει το κρεατικό.
Επίσης στον μαχαλά μας τα Μνηματάκια – Τσιμεντένια συμπλήρωνε το γιορτινό μενού και ο καπαμάς για να δικαιολογήσει τη συνειδητή μαγείρισσα νοικοκυρά.
Σήμερα όμως με τη μελαγχολία της οικονομικής κρίσης που δεν φτάνουν τα λεφτά για να πάρεις όσα θέλεις το μυστήριο πράγμα είναι ότι το Αλεξ/πολίτικο τραπέζι βρίσκει το “κολάϊ” και τρώει πλαντα καλά.
Το λέει χαρακτηριστικά η γιατί της γειτονιάς μου.
“Νάχα το Πάσχα νάτρωγα και τη Λαμπρή να φόραγα”.
Πάσχα εννοεί τα Χριστούγεννα, τη Λαμπρή την Πασχαλιά.
Αριθμοί και νούμερα δεν θέλετε ωραίες μου κυρίες της Ε.Θ. Πάρτε τα.
Πόσα χρήματα ξοδεύονται στις γιορτές Μέσος όρος. Το διήμερο, 15 ευρώ το άτομο. 70.000 Αλεξ/πολίτες μας κάνει ένα εκατομμύριο πενήντα χιλιάδες ευρώ.
Άλλοι αριθμοί για το Χριστουγεννιάτικο φαγητό.
Πενήντα οκτώ άτομα διακομίσθηκαν πέρυσι τα Χριστούγεννα στο νοσοκομείο λόγω διαταραχών, στομαχικών και εντερικών που προκλήθηκαν από την πολυφαγία.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ξεφτίλα από τι να φας στο σπίτι σου και να τα βγάλεις στο νοσοκομείο.
Και μετά αναλογίζεται ηλιθίως ο Αλεξ/πολίτης ότι τον πείραξε εκείνη η κατσιασμένη κοκκινιστή γαλοπούλα και δεν μπόρεσε να ξημερωθεί.
Όταν όμως ξημερώνει και σηκώνεται αισθανόμενος βαρύς και ασήκωτος ρωτάει εναγωνίως.
“Σήμερα τι θα φάμε;”
Καλές γιορτές.
Ο ΣΧΟΛ-ιαστής
