“Παρατηρούσα με προσοχή την αντιπαράθεση εκπροσώπων του ΣΥΡΙΖΑ, σε τηλεοπτική εκπομπή – Όταν ο αριστερός επετίθετο, ασυναίσθητα σήκωνε το άνω χείλος, ακριβώς όπως κάνουν σκύλοι και άλλα ζώα όταν αισθάνονται απειλούμενα”
Προσπαθώ να κατανοήσω – πράγματι και ειλικρινώς προσπαθώ – να ερμηνεύσω τον τρόπο του σκέπτεσθαι και την διανοητική κατάσταση, ή τον τρόπο λειτουργίας του μυαλού του πλήθους των συμπολιτών μας που ευαγγελίζονται μία κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Προειδοποιώ ότι η διαδικασία δεν είναι διασκεδαστική, ούτε χιουμοριστική, μολονότι ένας θεός ξέρει ότι το πεδίον εκεί είναι απέραντο, εύκολο και ξεκαρδιστικό.
Πρέπει λοιπόν να αφαιρέσει κανείς αμέσως τους καιροσκόπους που δηλώνουν ότι συμμετέχουν στην σανίδα σωτηρίας, σαν τους ναυαγούς της «Μέδουσας» -αν θυμάστε τον ομώνυμο πίνακα του Gericault. (Ο πίνακας είναι πιο εύγλωττος από οποιοδήποτε άρθρο.)
Ξεσκαρτάρουμε, επίσης, τους πολιτικά άστεγους, των «γκρουπούσκουλων» γραφικών, οι οποίοι συμμαζεύτηκαν στο ρακοσυλλεκτικό ΣΥΡΙΖΑ γιατί δεν αξίζει τον κόπο να χάσουμε τον καιρό μας.
Ως υπόθεση εργασίας λοιπόν δέχομαι ότι υπάρχει μία ομάδα ανθρώπων, μορφωμένων, οι οποίοι πιστεύουν ότι μία δική τους κυβέρνηση θα έσωζε τον τόπο από τα βάσανα του και θα τον οδηγούσε σε μία κατάσταση ευημερίας.
Με λίγα λόγια μπορεί να πει κανείς ότι η πίστη τους είναι ακριβώς όμοια με του αφυδατωμένου ταλαίπωρου που περιπλανάται χαμένος στην Σαχάρα, και αιφνιδίως βλέπει στον ορίζοντα, θολή και τρέμουσα, την εικόνα μιας οάσεως καταπράσινης. Με φοίνικες και την υπόσχεση πηγαδιών με δροσερό νερό.
Η οφθαλμαπάτη αυτή είναι ο λεγόμενος αντικατοπτρισμός, το mirage.
Εκεί ακριβώς βρίσκεται, παραστατικά, η διαφορά των διαφόρων αριστερών με τους άλλους.
Η ψευδαίσθηση (παραίσθηση, αυταπάτη ή πλάνη-illusion) αυτή, είναι κωμική και τραγική συγχρόνως. Δεν υπάρχει αντίφαση.
Κωμική ως παράσταση, τραγική ως αποτέλεσμα.
Μικρό παράδειγμα ο Δον Κιχώτης ή ένας άνθρωπος που πατάει μία μπανανόφλουδα στο πεζοδρόμιο.
Ή, στην πρόσφατη ιστορία, το παράδειγμα του εφηρμοσμένου υπαρκτού Σοσιαλισμού.
Κάθε άνθρωπος έχει μία εικόνα της πραγματικότητας κατασκευασμένη στο μυαλό του.
Η εικόνα του κόσμου που έχει ο αριστερός είναι κάποτε στο μέλλον και σε έναν διαφορετικό τόπο που δεν υπάρχει, θα γίνει όμως, και είναι βέβαιος ότι θα φθάσει – σαν τον πεζοπόρο της ερήμου.
Οι άλλοι βλέπουν το, δύσπεπτο, εδώ και τώρα.
Με μεγάλη προσοχή παρατηρούσα αντιπαράθεση εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ με αντίστοιχη κυρία της ΝΔ σε τηλεοπτική εκπομπή.
Όταν ο αριστερός επετίθετο, ασυναίσθητα σήκωνε το άνω χείλος ακριβώς όπως κάνουν σκύλοι και άλλα ζώα όταν αισθάνονται απειλούμενα πριν επιτεθούν.
Άλλοι συνάδελφοι του – μεταξύ των οποίων και πρώην πρύτανης – κάνουν το ίδιο ή (στο κοινοβούλιο) κατεβάζουν το κεφάλι κοιτώντας τους «εχθρούς» από κάτω προς τα πάνω, με μοχθηρία.
Ο εκπρόσωπος, όταν η αντίπαλος του προσπάθησε να τον προσγειώσει στην υπαρκτή, σημερινή, πραγματικότητα, απέστρεψε το πρόσωπο του ενοχλημένος.
Η σημερινή πραγματικότητα είναι αφόρητη για το ΣΥΡΙΖΑ. Αποσυντονίζονται σε τέτοιο βαθμό ώστε αδυνατούν να συντάξουν λογικές φράσεις και επαναλαμβάνουν την κασέτα της «ανθρωπιστικής κρίσης», την καταστροφή και την δυστυχία.
Όταν δεν έχουν πια τίποτε να πουν επαναλαμβάνουν: «Μα τι λέτε τώρα;!»
-Τι είχε πει η κυρία της ΝΔ;
Ότι κανένα προγνωστικό ή δημοσκόπηση δεν προβλέπει αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από εκλογές, άρα, χωρίς αμφιβολία, θα οδηγηθούμε σε καταστροφικές επαναληπτικές εκλογές επ’ αόριστον.
Ο αριστερός μόλις πήρε τον λόγο απογειώθηκε στον κόσμο των ονείρων και των φαντασιώσεων – βλέποντας το 30% που δηλώνουν ότι τους προτιμούν (χωρίς τον αρχηγό τους!), αλλά αγνοώντας το …υπόλοιπο 70% που δεν τους θέλει και που περιέργως η ΝΔ δεν τονίζει.
Ο εκτροχιασμός του από την πραγματικότητα ήταν τόσος ώστε – λάμποντας από ενθουσιασμό – προέβλεψε ότι «οι λαοί» της Ευρώπης θα τους ακολουθήσουν σε μία ανατροπή του συστήματος (της υφηλίου!), εκ βάθρων.
Τόση που ούτε η Γαλλική ούτε καμία άλλη επανάσταση δεν κατόρθωσε μέχρι σήμερα.
Αλίμονο, πρόταση ψηφίσματος μομφής κατά του κ. Γιουνκέρ στο Ευρωκοινοβούλιο δεν κατόρθωσε να συγκεντρώσει το μίνιμουμ των απαιτούμενων ψήφων για να συζητηθεί.
Τους οποίους όμως συγκέντρωσε με ευκολία η άκρα δεξιά. Και αυτή είναι η πραγματικότητα στον σημερινό υπαρκτό κόσμο.
Στην σχεδία των ναυαγών του «Medusa» που αναφέραμε είχαν παρουσιαστεί κρούσματα κανιβαλισμού.
Στο βάθος του ορίζοντα φαίνονται, ή φαντάζονται ότι βλέπουν, τα πανιά ενός πλοίου…
Τηλέμαχος Μαράτος
