Οι επικείμενες εκλογές θα δείξουν αν το φιλότιμο του Έλληνος, ανέχεται να τον εξαπατούν και να τον διασύρουν διεθνώς νέοι άπειροι, φανατικά παρασυρόμενοι από αριστερές ιδεοληψίες
Ας δούμε τα πράγματα με ρεαλισμό. Μία κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα το 2015 θα αποτελέσει οικονομικό και βαρύ ιστορικό πλήγμα για τη χώρα και το μέλλον της.
Διότι το κόμμα του κ. Τσίπρα φοβούμεθα ότι οραματίζεται μίαν Ευρώπη πού δεν υπάρχει.
Έτσι πιθανή άνοδος του στην εξουσία θα οδηγήσει την Ελλάδα σε αδόκητες περιπέτειες.
Και -ας προσέξουμε- μία πιθανή αποχώρηση της από την Εύρωζώνη θα προκαλέσει τεράστια εσωτερικά πολιτικά προβλήματα, με απροσδιόριστες συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Να αναλογισθούμε λοιπόν αυτές τις συνέπειες.
Σε μια χώρα με περιορισμένη παραγωγική βάση όπως η Ελλάδα, η έξοδος της από την Ευρωζώνη. οικειοθελή ή μη, θα εκτινάξει τον πληθωρισμό στα ύψη, ενώ θα έχει δραματικά αποτελέσματα στην ανάπτυξη.
Και βεβαίως θα συνοδευθεί από ελλείψεις αγαθών, ενώ παραλλήλως θα τινάξει κυριολεκτικά στον αέρα το τραπεζικό σύστημα της χώρας.
Άλλα είμαστε περίεργοι να μάθουμε τι λένε για όλα αυτά οι οικονομολογούντες.
Δεν βλέπουν ότι ο μόνος δρόμος ενισχύσεως της αναπτύξεως στην Ελλάδα δεν είναι άλλος από την ουσιαστική μεταρρύθμιση της Οικονομίας μας μέσω μιας γενναίας απελευθερώσεως της;
Όλες οι άλλες -συνταγές- και κυρίως αυτές τού αναπαλαιωμένου εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ θα έχουν ένα βαρύτατο αποτέλεσμα. Να κάνουν δραματικότατη τη σημερινή χρεωκοπία.
Επομένως. Έλληνες ψηφοφόροι διαλέγετε και παίρνετε έως ότου εκθεμελιωθεί ο τόπος.
‘Επειδή λοιπόν το διακύβευμα είναι σημαντικό στις εκλογές πού επίκεινται, θα πρέπει να αναζητηθούν πρόσωπα νέα σε ηλικία πού αναδείχθηκαν έξω από τους κομματικούς μηχανισμούς, διότι η ανάγκη ανανεώσεως τού στελεχικού δυναμικού της χώρας είναι αναμφισβήτητη.
Είναι εξαιρετικά δύσκολο για μία Κυβέρνηση πού ασκεί την εξουσία υπό συνθήκες οικονομικώς κρίσιμες, να επιχειρεί να αποκαταστήσει την εικόνα της.
Νέες ιδέες δεν είναι δυνατόν να υπάρξουν απλώς και μόνον διότι το πολιτικό σύστημα έχει εξαντλήσει την εφευρετικότητα του.
Η διαδικασία, εξάλλου εισαγωγής θεμάτων ηθικής τάξεως στην πολιτική ατζέντα έχει κλείσει τον κύκλο της, αφήνοντας στον μέσο Έλληνα πολίτη αίσθημα απογοητεύσεως.
Καλώς ή κακώς, το βάρος πέφτει πλέον στα πρόσωπα, γι’ αυτό και ασχολούμεθα τώρα πού οι εκλογές φαίνεται να αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα για την μελλοντική πορεία τού τόπου.
Θα μπορούσε να ισχυρισθεί κανείς, όχι αυθαίρετα, ότι στην Ευρωπαϊκή Ένωση οι Έλληνες δεν μετέχουμε απλώς. Τη χρησιμοποιούμε.
Συντηρούμε συμβατικά την ιδιότητα του μέλους και καρπωνόμεθα άπληστα τις προνομίες.
Δεν έχουμε ίσως καταλάβει ότι δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα ή Ευρωπαϊκή Ένωση να σιτίζει και να χαρτζιλικώνει παρασιτικές κοινωνίες.
Τα πολιτικά μας κόμματα, παρά την ψευδεπίγραφη συλλογικότητα την οποία συνήθως επαγγέλλονται, δεν διαθέτουν ούτε τη γνώση ούτε το ενδιαφέρον για να εκπαιδεύσουν το κοινό τους στην αρετή των Αρχαίων.
Η παλινδρόμηση τής Κοινωνίας στον κατακερματισμό των φατριών και των ομάδων βρήκε τα αντανακλαστικά της στη σύνθεση της Βουλής των Ελλήνων.
Έτσι η ικανοποίηση φατριαστικών συμφερόντων αποτελεί την κύρια μέριμνα των κομμάτων. Η αρετή τού Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ελάχιστα απασχολεί την Ελληνική Κοινωνία.
Στις μέρες που απομένουν μέχρι των εκλογών, οφείλουμε να προβληματισθούμε σοβαρά.
Μέσα στην αχαλίνωτη υστερία ιδιοτέλειας την προεκλογική των κομμάτων, ή ανθρώπινη αξιοπρέπεια του πολίτη εξαρτάται από τη μνήμη του.
Ας επιδιώξει να θυμάται και να ξέρει πώς να διασώσει την ευθυκρισία του, την εντιμότητα του, τον πατριωτισμό του.
Υπάρχει βέβαια πάντα εκείνο το τμήμα του Εκλογικού Σώματος -στην Ελλάδα απελπιστικά μεγάλο- πού ψηφίζει χωρίς σκέψη, χωρίς κρίση, με τον πρωτογονισμό ή την ψυχανωμαλια.
Είναι το δυσφόρτωτο βαρίδι πού κρατάει τη χώρα στην υποανάπτυξη, στην συνεχώς επιτεινόμενη υποβάθμιση τής ποιότητος. Ενώ υπάρχει και η κρίσιμη για το εκλογικό αποτέλεσμα μερίδα των ψηφοφόρων πού επιλέγει κάθε φορά το «μη χείρον», με τα υποκειμενικά του καθενός κριτήρια, του χείρονος.
Γι’ αυτούς τους μη εξανδραποδισμένους από την ιδιοτέλεια ή τον μικρονοϊκό φανατισμό ψηφοφόρων, ή εγρήγορση τής μνήμης, είναι άμυνα συλλογικής ελπίδας.
Οι επικείμενες εκλογές θα δείξουν αν το φιλότιμο του Έλληνος ανέχεται να τον εξαπατούν και να τον διασύρουν διεθνώς νέοι άπειροι, φανατικά παρασυρμένοι από ξεπερασμένες αριστερές ιδεοληψίες τύπου Τσίπρα.
Ας ελπίσουμε ότι οι Έλληνες στις κρίσιμες ώρες συνέρχονται και σκέπτονται την Πατρίδα παρά την οργή που μπορεί να έχουν για τα λάθη των κυβερνώντων.
