Έχουμε πλατύτερους δρόμους, αλλά στενότερες αντιλήψεις.
Ξοδεύουμε πολλά και έχουμε λίγα.
Αγοράζουμε πολλά, αλλά απολαμβάνουμε λίγα.
Έχουμε μεγαλύτερα σπίτια και μικρότερες οικογένειες.
Περισσότερες ανέσεις, αλλά λιγότερο χρόνο.
Έχουμε περισσότερα πτυχία, αλλά λιγότερους λογικούς ανθρώπους.
Περισσότερη γνώση, μα λιγότερη κρίση.
Έχουμε πολλούς ειδήμονες, αλλά περισσότερα προβλήματα.
Πολλαπλασιάσαμε τα υπάρχοντα μας και μειώσαμε τις αξίες μας.
Μιλάμε πολύ, αγαπούμε σπάνια και μισούμε συχνά.
Μάθαμε πως θα εξασφαλίζουμε τα προς το ζην, αλλά δεν μάθαμε να ζούμε.
Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή μας, αλλά όχι ζωή στα χρόνια μας.
Διανύσαμε την απόσταση Γη- Φεγγάρι, αλλά δυσκολευόμαστε να διασχίσουμε ένα δρόμο για να συναντήσουμε το γείτονα μας.
Κατακτήσαμε το Διάστημα και χάσαμε το δικό μας πλανήτη.
Διασπάσαμε το άτομο, αλλά όχι και τις προκαταλήψεις.
Έχουμε υψηλότερα εισοδήματα, αλλά χαμηλότερες ηθικές αξίες.
Ζούμε στην εποχή των υψηλών κερδών και των ρηχών ανθρωπίνων σχέσεων.
Υπάρχουν περισσότερα τρόφιμα, αλλά χειρότερη διατροφή.
Κτίζουμε πολυτελή σπίτια, αλλά διαλύουμε την οικογένεια.
Η βιτρίνα της ζωής μας φαίνεται πλούσια και γεμάτη. Η αποθήκη της είναι έρημη και άδεια…
Έχουμε πολλά Πανεπιστήμια και Σχολές αλλά όχι καταρτισμένους πτυχιούχους.
Αναπτύξαμε την ηλεκτρονική τεχνολογία αλλά ξεχάσαμε να γράφουμε και να διαβάζουμε.
Δημιουργήσαμε πολλές δουλειές αλλά δεν αναπτύξαμε τη διάθεση για δουλειά και καταλήξαμε να έχουμε μια επιλεκτική ανεργία.
Προστατεύουμε την εργασία αλλά με το ιδεολογικό σύνθημα «Νόμος είναι το δίκαιο το εργάτη» υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεων να κλείσουν.
Στα Σχολεία και στα Πανεπιστήμια διδάσκονται οι φοιτούντες σε αυτά για τα δικαιώματα τους αλλά ποτέ για τις υποχρεώσεις, το χρέος και το καθήκον τους.
Αντικατέστησαν τον σεβασμό προς τους καθηγητές τους με το άδειασμα σκουπιδιών στα Γραφεία τους ή με το κτίσιμο των θυρών των Γραφείων τους, όταν αυτοί είναι μέσα.
Θυσιάζουμε την υγεία μας για να βγάλουμε λεφτά και μετά θυσιάζουμε τα λεφτά για να αποκαταστήσουμε την υγεία μας.
Αγχωνόμαστε για το μέλλον και δεν απολαμβάνουμε το παρόν με αποτέλεσμα να μη ζούμε ούτε το παρόν, ούτε το μέλλον.
Αγωνιζόμαστε να αποκτήσουμε λεφτά για να αγοράσουμε
κρεβάτι αλλά όχι ύπνο, βιβλία αλλά όχι μυαλά, φαγητό αλλά όχι όρεξη, φάρμακα αλλά όχι υγεία
καλοπέραση αλλά όχι ευτυχία
Αρεσκόμαστε στον διάλογο αλλά συζητούμε για να απορρίψουμε κάθε τι λογικό και όχι για να διδαχθούμε.
Διαπρέπουμε στις δουλειές του ποδαριού αλλά όχι στις δουλειές του μυαλού και του χεριού μ’ εξαίρεση το «κλέπτειν».
Ακολουθούμε προγράμματα διαιτητικής για να μην παχαίνουμε σωματικά και αδιαφορούμε για το γεγονός ότι αδυνατούμε πνευματικά αφού η μόνη δίαιτα που εφαρμόζουμε είναι αυτή της πνευματικής νηστείας.
Νίκος Δήμου
Φιλίστωρ – Οικονομολόγος
Ιανουάριος 2015
