Η μελέτη του 1821 χρειάζεται, όχι για να πράξουμε έργα μεγάλα και θαυμάσια, αλλά για να μην διαπράξουμε έργα αξιοθρήνητα – Πόσοι Έλληνες γνωρίζουν την σφαγή της Σαμοθράκης που προηγήθηκε της σφαγής της Χίου;
Στις 29 Μαΐου (επέτειος της Αλώσεως) του 2004 σε εφημερίδα ευρείας κυκλοφορίας των Αθηνών δημοσιευόταν η επιστολή ενός αναγνώστη, του κ. Απόστολου Λ. Αθανασίου με τίτλο “εξ οικείων τα βέλη…”
Ο επιστολογράφος αναφερόταν σε δηλώσεις γνωστού συγγραφέα πού έγιναν σε τηλεοπτικό σταθμό σχετικά με το πολυσυζητημένο τότε “Σχέδιον Άννάν”.
Κατά τον επιστολογράφο, ο εν’ λόγω συγγραφέας είπε τα ακόλουθα:
«Εγώ είμαι υπέρ του ναι, διότι τη σημερινή κατάσταση στην Κύπρο την προκάλεσαν οι Έλληνες. Αυτοί πρώτοι επετέθησαν κατά των Τούρκων.
Και γενικότερα, όπως μου είπε φίλος μου Τούρκος και όπως γνωρίζουμε, ουδέποτε οι Τούρκοι επετέθησαν κατά των Ελλήνων, εκτός από το 1453.
Αντίθετα, οι Ελληνες επιτέθηκαν κατά των Τούρκων το 1821, το 1897, το 1912 και το 1922. Να μην κατηγορούμε τους Τούρκους ότι πάντα φταίνε αυτοί».
Και σύμφωνα με τον ίδιο επιστολογράφο, όταν ο συγγραφέας ρωτήθηκε για τις καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού Εναέριου χώρου του Αιγαίου από τους Τούρκους, απάντησε:
“Αυτά είναι φαντασιώσεις των Ελλήνων. Καμία παραβίαση δεν γίνεται και καμμιά άλλη χώρα δεν παραδέχεται κάτι τέτοιο».
Και ο επιστολογράφος κλείνει την επιστολή του γράφοντας: «Ακούγοντας αυτά έμεινα άναυδος και αποσβολωμένος, και σκέφθηκα: Άμα έχουμε τέτοιους Έλληνες, τι τους θέλουμε τους Τούρκους;».
Το σωστό θα ήταν ο επιστολογράφος να έκλεινε αλλιώς: Άμα έχεις τέτοιους Έλληνες, γιατί να φοβόμαστε τους Τούρκους;
Η νέα άλωση θα γίνει από τα μέσα. Και ως ένα βαθμό έχει γίνει.
Πάντα και παντού, όπως διδάσκει ο Σουν Τσου, όλων σχεδόν των στρατιωτικών αλώσεων προηγούνται οι πνευματικές.
Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια περίπου εποχή άλλος αρθρογράφος είχε γράψει άρθρο, σχετικά με το ’21, υπό τον τίτλο: «Για ποια Επανάσταση μιλάμε»
Είχε δηλαδή, τεθεί υπό αμφισβήτηση και το αν η Επανάσταση του 21 ήταν… επανάσταση!
Δεν είναι τυχαίο αυτό. Όπως γράφουμε στην τετράτομη ιστορία μας της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821 (διότι προ του ’21 είχαν προηγηθεί και άλλες επαναστάσεις), οι παλαιότερα Τούρκοι ιστορικοί ονόμαζαν τον αγώνα του ’21 επανάσταση.
Αφότου άρχισε να διαχέεται μεθοδικά ο νεο-οθωμανισμός, οι Τούρκοι ινστρούκτορες ιστορικοί άρχισαν να μιλούν για ανταρσία, φυσικά κατά τής «νομίμου» εξουσίας, για μια απόσχιση από τη θερμή αγκαλιά της σουλτανικής εξουσίας, πού μας απέκοψε από τις ιερές παραδόσεις της δουλείας και ας όψονται εκείνοι που προετοίμασαν τον Αγώνα!
Γι’ αυτό έξω πετάχθηκαν οι εικόνες τους από τα περισσότερα σχολεία, γι’ αυτό βεβηλώνονται από τα μπουλούκια των νεο-γενιτσάρων οι προτομές και οι ανδριάντες τους.
Ενδεικτικό παράδειγμα η βεβήλωση του ανδριάντος του Ρήγα και ο ακρωτηριασμός του ανδριάντος του Κοραή προ του Πανεπιστημίου. Αφήνω την απόσπαση των σπαθιών από τους ανδριάντες του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου και του Μακρυγιάννη!
Κι ενώ στα σχολεία μας γίνεται εκτενής λόγος για τη σφαγή της Τριπολιτσάς (λες και οι επαναστάσεις γίνονται με κομφετί!), συστηματικά αποσιωπάται η σφαγή τής Χίου (νεαρά διπλωμάτις προ ετών διέκοψε την ομιλία περί της καταστροφής τής Χίου φίλου μου στρατηγού, λέγοντας του ότι «αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε»!). Και φυσικά τα ξεχνάμε.
Πόσοι Έλληνες, ακόμη κι αυτοί που απεδέχονται τον όρο Έλληνες (γιατί κι αυτός τείνει προς υποκατάσταση)γνωρίζουν τη σφαγή της Σαμοθράκης, που προηγήθηκε στης σφαγής της Χίου;
Επί μια 20ετία και πλέον τα “μήντια” ασχολούνται κατά την επέτειο της Επαναστάσεως, με το τι έκανε ο Π.Π. Γερμανός στην Αγία Λαύρα, αν ήταν ή δεν ήταν ή που ήταν!
Και δεν κάνουν οι δήθεν τούτοι ερμηνευτές τον κόπο να διαβάσουν τα “Απομνημονεύματά” του, για να πάρουν τις πληροφορίες που θέλουν από πρώτο χέρι.
Ενθυμούμαι προ ετών μαι συμμετοχή μου – κακό της κεφαλής μου – σ’ έναν κύκλο συζητήσεων (ελληνιστί “πάνελ” της τηλοψίας, μία θελκτική κυρία πανεπιστημιακό, πού διέπρεψε και σαν πολιτικός, να μαίνεται κατά του Παλαιών Πατρών.
Και όταν την ρώτησα «προς τι το Παλαιών Πατρών, ποιες οι παλαιές και ποιες οι Νέες Πάτρες;», η κυρία μου απάντησε ευσθενώς: «Ανάκριση θα μου κάνετε;».
Υποχρεώθηκα όμως, λόγω έμμονης του παρουσιαστή να εξηγήσω ότι Παλαιαί Πάτραι είναι η αχαϊκή πρωτεύουσα, ενώ Νέαι Πάτραι ήταν το Πατρατζίκι, δηλαδή η σημερινή… Ύπατη.
Διαισθάνομαι ότι και φέτος, ίσως και από σήμερα, θα έχουν τα κανάλια πάρει φωτιά για το ζήτημα των παρελάσεων. Δεν θα μπω στο θλιβερό αυτό θέμα.
Απλώς θα θυμίσω ότι ή πρώτη συντεταγμένη παρέλαση έγινε στη διάρκεια του Αγώνα από το «Τακτικό» πού οργάνωσε στην μετέπειτα Οθωνούπολη ονομασθείσα ο φιλέλληνας Γάλλος συνταγματάρχης Κάρολος Φαβιέρος.
Θα προτιμούσα, λοιπόν, να αναφερθώ στο ερώτημα πού μου έθεσε προ ημερών με μια ευγενική επιστολή αναγνώστης της «Εστίας»: Μας χρειάζεται το ’21; Σε τι μπορεί να ωφελήσει η μελέτη του;
Θα απαντήσω παραβολικώς: Δίδασκα προ πολλών ετών σε γνωστά Εκπαιδευτήρια. Ένα πρωί ανέλυα σε μια τάξη Β’ Λυκείου τον πλάγιο λόγο (τ’ αγαπημένο μου μάθημα), όταν η ευγενική γραμματέας μου ανακοίνωσε ότι πρέπει να οδηγήσω μαθητές και μαθήτριες στο αμφιθέατρο, όπου θα τους μιλούσε μια κυρία, σταλμένη από το υπουργείο, για τα ναρκωτικά. Απάντησα κοφτά: «Οι μαθητές μου θα μείνουν εδώ. Δεν πάνε πουθενά…».
Τα παιδιά, άρχισαν με τσαχπινιά να διαμαρτύρονται πώς τους στερούσα την ενημέρωση και πώς δεν θα μπορέσουν μελλοντικά να αντιμετωπίσουν τα ναρκωτικά!
Είχα ασχοληθεί επί μια δεκαετία με το ενδεχόμενο εισβολής των ναρκωτικών και στο χώρο της ελληνικής νεολαίας. Κι είχα γράψει ειδικό δοκίμιο στο πρώτο διδακτικό μου εγχειρίδιο (1969). Για πληρέστερη ενημέρωση είχα μετά το 1974 μακρά συζήτηση μ’ ένα ξένο γνώστη του θέματος.
Όταν του είπα ότι στην Ελλάδα θα αρχίσουμε μεγάλη διαφωτιστική εκστρατεία, μου αποκρίθηκε: «Μιλάτε, ηλίθιοι, μιλάτε. Διαφήμιση κάνετε»! Η ενημέρωση πρέπει να γίνεται όχι μαζικά, διότι τότε κυριαρχεί ανάμεσα στα παιδιά ο εξυπνακισμός του «χαβαλέ».
Αλλ’ ας επανέλθουμε στην τάξη. Σταμάτησα να μιλώ για τον πλάγιο λόγο και με πλάγιο τρόπο (ήταν 9/10 Απριλίου) άρχισα να εξιστορώ στα παιδιά την Έξοδο του Μεσολογγίου.
Τα παιδιά συγκλονίστηκαν. Κρέμονταν από τα χείλη μου και όταν κτύπησε το κουδούνι μου έκλεισαν την πόρτα και δεν με άφηναν να βγω. Με έπνιξαν στις ερωτήσεις.
Τελικά, με μια επιτυχή έξοδο κατόρθωσα να βγω. Πήγα αμέσως στο γραφείο να δώσω εξηγήσεις στον υπέροχο Λυκειάρχη πού λεγόταν Ματιάτος.
Ενθυμούμαι ότι του εξήγησα τους λόγους για τους οποίους δεν πρέπει να γίνονται μαζικές ενημερώσεις σε θέματα ναρκωτικών και του ανέφερα τι έπραξα στην τάξη την ώρα της ενημερώσεως.
Θυμάμαι καλά ότι έκλεισα τη συζήτηση με τη φράση:
– Κύριε Διευθυντά, αν φυτέψουμε ένα Μεσολόγγι στην ψυχή των παιδιών, δεν υπάρχει γι’ αυτά κίνδυνος ναρκωτικών…
Και εμμένω σ’ αυτό.
Το ’21 αν το σπουδάσουμε σωστά δέν προσφέρει γνώσεις παρελθόντος, προσφέρει γνώσεις μέλλοντος.
Οι όροι παρελθόν, παρόν και μέλλον είναι συμβατικοί. Ο χρόνος είναι ενιαίος,
Γι’ αυτό πάντα στα μαθήματα μου ετόνιζα και πάντα τονίζω ότι αυτό πού λέγεται μέλλον είναι το παρελθόν πού μπαίνει από άλλη πόρτα. Κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το… παρελθόν!
Χρειάζεται, λοιπόν, η μελέτη του ’21, αν όχι για να πράξουμε έργα «μεγάλα και… θωμαστά», όπως θα έλεγε ο Ηρόδοτος άλλα για να μη διαπράξουμε έργα αξιοθρήνητα, όπως οι τότε Εμφύλιοι και η σύναψη δανείων υπό λεοντείους όρους.
Σαράντος Καργάκος
