Πρώτα ήλθε ο Γιάννης Βαρουφάκης που ζήτησε την παρακολούθηση των χρηστών του twitter και των πολιτών με facebook – Τώρα έρχεται ο Υπουργός Επικρατείας, κ. Ν. Παππάς, που με το άρθρο 18, γίνεται απόλυτος κυρίαρχος των Μ.Μ.Ε. και μπορεί να διατάζει τον “ξαφνικό θάνατό τους”
Την περασμένη εβδομάδα (βλέπε φύλλο 11 Μαρτίου 2015), η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ δημοσίευσε μια περίεργη, κατ’ εμάς, πληροφορία που αναφερόταν στην απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, κ. Γιάννη Βαρουφάκη, να αναθέσει σε ιδιωτική εταιρεία την παρακολούθηση 50.000 χρηστών του twitter και 918.000 πολιτών με σελίδες facebook.
Στο κείμενο αναφερόταν ακόμη η επιθυμία του κ. Υπουργού να έχει ενημέρωση για όλα όσα αναγράφονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να έχει άμεση πρόσβαση σε αυτά που τον αφορούν.
Μια φευγαλέα σκέψη πέρασε από το μυαλό μας και με το ερώτημα “λογοκρισία”;
Δεν το κρύβουμε ότι αυτό σκεφθήκαμε, και ίσως αυτή η σκέψη να ήταν υπερβολική.
Προχθές όμως αληθινά μας “έζωσαν τα φίδια” με το ρεπορτάζ του Κώστα Παπαχλιμίντζου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Δημοκρατία” με τον τίτλο: “Media: Για ποιον χτυπά η καμπάνα;”.
Διαβάστε όλο το κείμενο:
***
Το περίφημο νομοσχέδιο για την επανασύσταση της ΕΡΤ περιέχει 18 άρθρα.
Τα 17 αφορούν τη νέα Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, όμως το τελευταίο είναι άσχετο (;) και ρυθμίζει το ζήτημα της λύσης εταιριών.
Για ποιον όμως χτυπά η καμπάνα της «λύσης» και γιατί συμπεριλήφθηκε με τέτοιο κρυφό τρόπο αυτή η ρύθμιση;
Με τη συγκεκριμένη πρόβλεψη (και χωρίς κάποια προφανή αιτία, αφού η αιτιολογική έκθεση του νομοσχεδίου είναι προκλητικά ασαφής) ο υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για τα ΜΜΕ, Νίκος Παππάς αποκτά ξαφνικά την αρμοδιότητα να εισηγείται στη Δικαιοσύνη τη λύση εταιριών.
Το επίμαχο άρθρο του νομοσχεδίου έχει ως ακολούθως:
«Το τελευταίο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 48 του κ.ν. 2190/1920, όπως ισχύει, τροποποιείται ως εξής:
“Έννομο συμφέρον για τη λύση της εταιρίας έχουν και ο υπουργός Οικονομίας, Υποδομών, Ναυτιλίας και Τουρισμού καθώς και ο υπουργός Επικρατείας, αρμόδιος για θέματα Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης”».
Έως τώρα ο νόμος έλεγε ότι «έννομο συμφέρον για τη λύση της εταιρίας έχει και ο υπουργός Ανάπτυξης (σ.σ. νυν υπουργός Οικονομίας) ή η κατά περίπτωση αρμόδια εποπτεύουσα Αρχή».
Πλέον «η κατά περίπτωση αρμόδια εποπτεύουσα Αρχή» (π.χ. η περιφέρεια) δεν θα έχει καμιά αρμοδιότητα και το «παιχνίδι» θα εξαρτάται μόνο από τον Γιώργο Σταθάκη (που είχε και πριν την αρμοδιότητα) και τον Νίκο Παππά (δεξί χέρι του κ. Τσίπρα).
Έμπειροι νομικοί επισημαίνουν στη ότι με τον τρόπο αυτό ο κ. Παππάς αποκτά τεράστια ισχύ απέναντι σε εταιρίες media (και όχι μόνο).
Και αυτό γιατί μπορεί να ζητήσει τη λύση μιας εταιρίας εάν, για παράδειγμα, δεν διαθέτει το ελάχιστο κεφάλαιο που ορίζεται κάθε φορά από τον νόμο, καθώς και εάν το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων της εταιρίας είναι κατώτερο του ενός δεκάτου του μετοχικού κεφαλαίου.
Έτσι, ο υπουργός Επικρατείας έχει πλέον ένα σημαντικό «όπλο» στα χέρια του: Μπορεί να ζητήσει από ένα δικαστήριο να βγάλει απόφαση και να διατάξει τον «ξαφνικό θάνατο» μιας υπερχρεωμένης εταιρίας ΜΜΕ.
Το δικαστήριο, μάλιστα, οφείλει να διατάξει τη λύση και την εκκαθάριση της εταιρίας.
Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος για να υπογράψει το τέλος συγκεκριμένων media (που έχουν ανοιχτές υποθέσεις) ή αν ψάχνει τρόπο να «διαπραγματευθεί» με μιντιάρχες.
Ο χρόνος θα δείξει.
***
Σημείωση Ε.Θ.:
Δεν νομίζουμε πως είναι πολλοί αυτοί που πρόσεξαν το παραπάνω κείμενο και εκτίμησαν την σημασία του άρθρου 18 για τη νέα ΕΡΤ, που κάνει τον Υπουργό Επικρατείας, κ. Νίκο Παππά, απόλυτο κυρίαρχο των Μ.Μ.Ε. στην Ελλάδα.
Γιατί είναι γνωστή σήμερα η δύσκολη οικονομική θέση στην οποία βρίσκονται όχι μόνο τα κανάλια της Επαρχίας αλλά και των Αθηνών, ιδιαίτερα τα τελευταία που έχουν ανοίγματα στους ισολογισμούς τους και χρωστούν εκατομμύρια ευρώ στις τράπεζες.
Είναι δηλαδή έτοιμα προς “καρατόμησιν”, εάν και εφόσον ο κ. Ν. Παππάς αποφασίσει το κλείσιμό τους.
Και το γεγονός αυτό, δηλ. της οικονομικής δυσπραγίας που διέρχονται, τα κάνει εύκολους συνομιλητές της κυβέρνησης, η οποία δεν θέλει να ακούγεται πλέον η λέξη “κούρεμα”, ούτε η λέξη “Τρόικα”, αλλά η λέξη θεσμοί κ.λπ.
Είναι χαρακτηριστικές άλλωστε οι οργίλες δηλώσεις του Ευρωβουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Παπαδημούλη, που εγκαλεί τα κανάλια, πως ατακτούν και πρέπει να πληρώνουν στο Δημόσιο κ.λπ.
Συγκεκριμένα μηνύματα στέλνει ο κ. Παπαδημούλης και τώρα το άρθρο 18 καθιστά κυρίαρχο των Μ.Μ.Ε. τον Υπουργό Επικρατείας που θα μπορεί να διατάζει τον «ξαφνικό θάνατό τους».
Αναρωτιόμαστε λοιπόν εύλογα:
Οδηγούμαστε μήπως σε φίμωση των Μ.Μ.Ε. με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ταλαίπωρη Δημοκρατία μας;
Που δεν πρέπει να αναφέρουν, ούτε τί λένε για την Ελλάδα, σε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα;
Ξεχνώντας βεβαίως την περίφημη ρήση του Βολταίρου που έλεγε:
“Διαφωνώ μ’ αυτά που λες, αλλά
θα αγωνισθώ μέχρι θανάτου, για
να μπορείς να τα λες”.
Μακάρι να είναι “λανθασμένες και βέβηλες” οι σκέψεις που κάνουμε για το μέλλον…
Σ.Κ.
