Η σημερινή Κυβέρνηση θυμίζει την Ένωση Κέντρου του 1963-1964, που αποτελούνταν από κομματίδια και πολιτικές ομάδες με πολλούς φιλόδοξους αρχηγούς, που μοναδικό στόχο είχαν την κατάληψη της εξουσίας
Το έχω γράψει σε παλαιότερο άρθρο μου και το έχουν πει πολλοί από παλιά:
οι Αριστεροί είναι καλοί στα λόγια, άλλα απεχθάνονται τα έργα.
Η σημερινή αριστερή κυβέρνηση έχει και ένα άλλο σοβαρό μειονέκτημα:
αποτελείται από πολλά κομματίδια που ονομάστηκαν από την αρχή συνιστώσες και η καθεμιά τους έχει δικές της απόψεις, στα πλαίσια ενός θολού αριστερού οράματος πού βασίζεται σε θεωρίες και πολλά προσωπικά θέλω, πού δεν έχουν καμμιά σχέση με την πραγματικότητα.
Θυμίζει την Ένωση Κέντρου του 1963-1964 πού αποτελούνταν από πολλά κόμματα, κομματίδια και πολιτικές ομάδες, με πολλούς φιλόδοξους αρχηγούς και που η ένωση τους είχε επιτευχθεί για να καταφέρουν να καταλάβουν την εξουσία.
Και όταν αναρριχήθηκαν σε αυτή, ξέσπασαν οι εσωτερικές έριδες, οι διχογνωμίες, τα συντροφικά μαχαιρώματα και βεβαίως η θανατηφόρα πάλη για τη διαδοχή του γηραιού αρχηγού.
Σύντομα κατέληξαν στη διάσπαση, στη γνωστή αποστασία, που οδήγησε στον εξευτελισμό του κοινοβουλίου, στη δικτατορία των συνταγματαρχών, στο πραξικόπημα στην Κύπρο και στην εισβολή των Τούρκων και τέλος στη de facto διχοτόμηση της Μεγαλονήσου το 1974. (Eν έτει 2015 ορισμένοι ακόμη προσδοκούν την επανένωση της Κύπρου, την οποία ενθαρρύνει ο ΟΗΕ, για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του και την καλοπέραση των υπαλλήλων του και συνομιλούν με τους εγκληματίες Τούρκους, προφανώς χωρίς καμμία προοπτική).
Τότε, όταν άρχισε να σήπεται η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, είπε ο καλών προθέσεων αρχηγός της, πλην άβουλος, το γνωστό: εγίναμε η χλεύη των ηττημένων..
Δεν ξέρω τι θα πει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ αν συνεχίσει τη σημερινή κυβερνητική πορεία, αλλά ο αρχηγός της ΝΔ δικαίως προσδοκά μία αριστερή παρένθεση.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζει εικόνα διάλυσης δύο μόλις μήνες μετά τις εκλογές.
¨λα τα μέλη της λαλούν, τα κομματικά στελέχη προτείνουν από οικονομικές παροχές, μέχρι επιστροφή στη δραχμή, ενώ δύο υπέρ σταρ επικαλύπτουν τους πάντες και τα πάντα: ο υπουργός Οικονομικών και η πρόεδρος της Βουλής, που ο εριστικός χαρακτήρας τους τους οδηγεί στη συνεχή αναζήτηση εχθρών, με βασικό στόχο τη Γερμανία.
Επιτέλους ο αρχηγός τους τους έβαλε πάγο: η πρόεδρος αναγκάστηκε να πάρει πίσω απόφαση της αντίθετη προς τον κανονισμό της Βουλής και ο υπουργός δεν ταξίδευσε μαζί του στις Βρυξέλλες για την προχθεσινή μίνι σύνοδο.
Εκείνο πού είναι εξίσου ανησυχητικό, είναι το γεγονός ότι οι κουκουλοφόροι, οι αντιεξουσιαστές, οι αναρχικοί και άλλοι παλαβοί, αλωνίζουν τη χώρα ελευθέρως και ακωλύτως, ενώ η αστυνομία ή είναι απούσα ή, καίτοι καλούμενη, δεν εμφανίζεται ή αν και παρούσα δεν επεμβαίνει, όπως τον Δεκέμβριο του 2008 πού οι αναρχικοί έκαιγαν την Αθήνα και ο τότε υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Τάξης κρατούσα τα ΜΑΤ ακίνητα ως μολυβένια στρατιωτάκια και έλεγε ότι δεν κινούνται, δεν επεμβαίνουν.
Οι κουκουλοφόροι είχαν καταλάβει προσφάτως το κτίριο της Νομικές για πέντε ημέρες και οι «αρμόδιοι» περίμεναν να κουραστούν από τις καταστροφές πού προξενούσαν και να φύγουν μόνοι τους, όπως και έγινε, παρουσία μάλιστα του δικηγόρου τους!
Άλλοι κουκουλοφόροι εγκλώβισαν τα μέλη της συγκλήτου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης για 4 ώρες τραυματίζοντας δύο φύλακες, εντελώς ανεμπόδιστα. Όταν το θέλησαν απήλθαν!
Γνωστοί παλαβοί που ασχολούνται με τα γκράφιτι (=μουντζοΰρες), βανδάλισαν το Πολυτεχνείο στην Αθήνα, το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτου, βυζαντινό εκκλησάκι, τον ανδριάντα του Κ. Παλαμά και άλλους χώρους με τα γκράφιτι, ενώ δημοτικοί σύμβουλοι του δήμου Αθηναίων,
διαμαρτυρήθηκαν στον Δήμαρχο για την εμμονή του στους καθαρισμούς από τις μουντζούρες και στην ευταξία.
Να σημειωθεί ότι μόνο ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Γ. Καμίνης, έδρασε κατά των βανδαλισμών των μνημείων και διαμαρτυρήθηκε εμπράκτως, καθαρίζοντας με δημοτικά συνεργεία τις μουντζούρες, ενώ δεν ακούστηκαν οι υπουργοί Πολιτισμού, Παιδείας και Δημόσιας Τάξης.
Να συμπεράνουμε ότι συμπλέουν με τους βανδάλους;
Όλα τα παραπάνω, από την κυβερνητική απραξία, τον ουσιαστικό παραγκωνισμό της δικαιοσύνης και της αστυνομίας, μέχρι την κοινωνική ασυδοσία και εγκληματική επιθετικότητα περιθωριακών στοιχείων, την αναζήτηση εχθρών από κυβερνητικούς παράγοντες και τη συνειδητή πορεία προς τον γκρεμό και την καταστροφή τής οικονομίας, ως την προσπάθεια εμπαιγμού των εταίρων-δανειστών, αποδεικνύουν ότι η χώρα μας βρίσκεται σε βαθιά παρακμή και ακολουθεί την οδό της εθνικής απώλειας.
Πέρα από όλα αυτά, η κυβέρνηση δεν τηρεί ούτε όσα η ίδια πρότεινε: τίποτε δεν υλοποίησε από δ
όσα πρότεινε στις 20 Φεβρουαρίου στο Eurogroup και έγιναν από αυτά δεκτά.
Αντιθέτως ζήτησε μίνι σύνοδο με συμμετοχή των κ.κ. Άλ. Τσίπρα, Α. Μέρκελ, Φρ. Ολλάντ, Ζ.-Κ. Γιούνκερ, Μ. Ντράγκι, Ντ. Τούσκ και Γ. Ντάϊσελμπλουμ που πραγματοποιήθηκε στις 19/3, ελπίζοντας σε καθαρά πολιτική λύση, άλλα τέτοια δεν δόθηκε και η λύση παραπέμφθηκε σε έκτακτο Eurogroup.
Βέβαια, η κ. Μέρκελ είχε προαναγείλει ότι το θέμα της Ελλάδας δεν θα λυθεί στην επταμερή σύνοδο, ούτε στις 23/3 κατά τη συνάντηση της με τον κ. Τσίπρα.
Πιο άπλα: όλοι μας παραπέμπουν στα γνωστά όργανα: τρόικα και Eurogroup, πράγμα πού γνωρίζει καλώς ή κυβέρνηση. Τότε γιατί όλο αυτό το θέατρο;
Στο πίσω μου μυαλό, πού λέει ο λαός, κρατώ μια σκεψη-ερώτημα: μήπως ο κ. Τσίπρας παίζει όλο αυτό το θέατρο, για να μας οδηγήσει τελικά στην πτώχευση, στη δραχμή και σε ό,τι άλλο, έξω από τη Δύση, ποθεί ο αριστεροκομμουνιστικός του εαυτός, ρίχνοντας τις ευθύνες στους εταίρους-δανειστές μας;
Αυτό αν το επιχειρήσει θα είναι πιο αφελές και από τα αριστερά του οράματα. Όμως είναι άπειρος…
Παναγιώτης Μποκοβός
