Άρκεσαν 100 ημέρες για να αναγκασθεί η Κυβέρνηση σε επώδυνη προσγείωση, στη σκληρή πραγματικότητα – Ο κ. Τσίπρας κατάλαβε ότι η χώρα μας (και κάθε χώρα, ακόμα και μεγάλη) χρειάζεται φίλους και συμμάχους και προπαντός όχι εχθρούς
Η κυβέρνηση ξεκίνησε με πολλή αλαζονεία και έπαρση και με συνεχείς επικλήσεις της θέλησης του ελληνικού λαού, που υποτίθεται ότι θα υλοποιούσε.
Όλα αυτά πήγαζαν περισσότερο από την απειρία της, παρά από την πραγματικότητα.
Γιατί σε τελευταία ανάλυση το 36%, που έλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στις βουλευτικές εκλογές, δεν συνιστά τον ελληνικό λαό ούτε στο σύνολό του ούτε καν κατά πλειοψηφία.
Και αν δεν ήταν το εκλογικό σύστημα καλπονοθευτικό, να δίνει 50 έδρες δώρο στο πρώτο κόμμα, δεν θα έπαιρνε 149 βουλευτικές έδρες, αλλά μόνο 99 και δεν θα μπορούσε ο Σύριζα να σχηματίσει κυβέρνηση έστω και με τη σύμπραξη των 18 ψεκασμένων βουλευτών των ΑΝ.ΕΛ.
Είναι λοιπόν, η συνεχής επίκληση της θέλησης τού λαού, επικοινωνιακό τρίκ, χωρίς ιδιαίτερη σημασία, τουλάχιστον για όσους γνωρίζουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα.
Άρκεσαν όμως 100 ημέρες για να αναγκαστεί η κυβέρνηση σε επώδυνη προσγείωση, στη σκληρή πραγματικότητα.
Βεβαίως παραμένουν ακόμη στα σύννεφα αρκετά στελέχη τής κυβέρνησης και των κομμάτων που τη στηρίζουν, κυρίως όσοι πάσχουν από παλαιοκομμουνιστική ιδεοληψία, καθώς και οι πολλαπλώς και βαθύτατα ψεκασμένοι.
Π.χ. υπουργοί και στελέχη της αριστερής πλατφόρμας και μονίμως αιθεροβάμονες καθηγητές-υπουργοί, που πέρασαν τη ζωή τους μακριά από την κοινωνία, την αγορά και την πραγματικότητα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα βίαιης προσγείωσης, αποτελεί ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, που με το νεανικό του σφρίγος, τη βαθιά πεποίθηση ότι εκπροσωπεί τον ελληνικό λαό και ότι η κυβέρνηση του Σύριζα θα εφαρμόσει στο ακέραιο τις υποσχέσεις της, αντιμετώπιζε την αντιπολίτευση, με υψηλή έπαρση και τα τεκταινόμενα με επικοινωνιακούς παραπλανητικούς λόγους.
Όμως, προσγειώθηκε, άλλαξε και δεν θυμίζει πλέον τον αλαζόνα υπουργό των πρώτων υπουργικών ημερών του.
Αντίθετα ο αρχηγός της αριστερής πλατφόρμας, αρνείται επίμονα την περαιτέρω ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ, με το αστείο επιχείρημα ότι δεν θα μπορεί να κατέβει στον Πειραιά· ενώ ως γνωστό, ο ΟΛΠ, είναι πολλαπλώς ιδιωτικοποιημένος και κινεζοποιημένος, η δέ κινεζική πολιτική ηγεσία επιθυμεί διακαώς την απόκτηση τουλάχιστο της μετοχικής πλειοψηφίας του λιμένα, όπως πολλάκις ο πρόεδρος και ο πρωθυπουργός της Κίνας έχουν δημόσια τονίσει, αλλά και ιδιαιτέρως στον πρωθυπουργό.
Βέβαια η είσοδος στον ΟΛΠ της κινεζικής Cosco, εκτίναξε στα ύψη την κίνηση του λιμένα και έδωσε δουλειά σε χιλιάδες Έλληνες, ενώ η συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων-ΟΛΘ, 14 περιφερειακά αεροδρόμια, Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης κλπ. – αποτελεί σταθερή απαίτηση των δανειστών μας, αλλά και των πολιτών που βλέπουν λίγο πιο μακριά από τη μύτη τους.
Εξάλλου ανατροπή των κινεζικών σχεδίων στον ΟΛΠ, θα καταστήσει την Κίνα εχθρό της χώρας μας και θα εξαφανίσει πολλά επενδυτικό σχέδια.
Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση, δημιούργησε εχθρούς στο εσωτερικό και κυρίως στο εξωτερικό, με τη στάση και τη συμπεριφορά της, γιατί πίστευε ότι μπορεί να ηγηθεί μιας επανάστασης των λαών της νοτίου Ευρώπης, εναντίον του καπιταλιστικού κατεστημένου του σκληρού πυρήνα της Ευρώπης.
Ευτυχώς ο πρωθυπουργός, που είναι περισσότερο ευφυής από τους υπουργούς και τα στελέχη του, κατάλαβε ότι αυτό είναι αδύνατο και ότι άλλο οι μετά ούζου συζητήσεις για την επανάσταση και άλλο η βίαιη πανευρωπαϊκή ανατροπή.
Άλλωστε ο πρωθυπουργός μαθήτευσε επαρκώς πλέον, κατά τα τελευταία ευρωπαϊκά ταξίδια του, στη σχολή και στις πολιτικές εμπειρίες της κ. Μέρκελ και του κ. Γιούνκερ, που δικαίως κυριαρχούν επί σειρά ετών στην Ε.Ε..
Κατάλαβε ασφαλώς ότι η χώρα μας -η κάθε χώρα, ακόμη και οι ισχυρές από οικονομική και στρατιωτική άποψη- χρειάζεται φίλους και συμμάχους και όχι εχθρούς. Οπωσδήποτε όχι εχθρούς.
Αυτές τις 100 ημέρες της διακυβέρνησης Σύριζα, η κυβέρνηση κατάφερε να κάνει πολλούς εχθρούς και μεταξύ των παραδοσιακών φίλων.
Ιδίως ο υπουργός-σταρ των Οικονομικών που απομονώθηκε από τους άλλους 18 υπουργούς στο Eurogroup και διακωμωδήθηκε στα κανάλια και στις λαϊκές εφημερίδες της Ευρώπης, έκανε κακό στην προσπάθεια συνεννόησης με τους εταίρους-δανειστές μας.
Και ο διασυρμός του συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρόκειται βέβαια, για αρνητική δημοσιότητα, που την προκάλεσε και την προκαλεί ο ίδιος.
Ευτυχώς ο πρωθυπουργός τον παραμέρισε από επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας.
Φοβερό ολίσθημα έναντι του εσωτερικού δημοσίου αισθήματος περί δικαίου, άλλα και έναντι φιλικών χωρών, αποτέλεσε το νομοσχέδιο του υπουργού Δικαιοσύνης, που με την πρόφαση της αποσυμφόρησης των φυλακών, αποφυλακίζει μέχρι και ισοβίτες τρομοκράτες.
Εξεγέρθηκαν κόμματα και πολίτες, αλλά και οι ΗΠΑ και η Βρετανία για την πρόθεση αποφυλάκισης του Σάββα Ξηρού, τρομοκράτη της 17 Νοέμβρη, καταδικασμένου σε ισόβια δεσμά για τη δολοφονία 5 ανθρώπων.
Ύστερα από την ισχυρή αντίδραση των ΗΠΑ, που και παλιά και τώρα βρέθηκαν στο πλευρό μας και δημόσια απαίτησαν την οικονομική διάσωση της χώρας μας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ, ο υπουργός Δικαιοσύνης -προφανώς ύστερα από επέμβαση του πρωθυπουργού- εξαίρεσε από την κατ’ οίκον έκτιση της ποινής με ηλεκτρονικό βραχιολάκι, τους ισοβίτες, δηλ. τον παραπάνω δολοφόνο-τρομοκράτη.
Πρέπει η κυβέρνηση να εγκαταλείψει την πρακτική, ζητούνται εχθροί και να αναζητά παντού φίλους.
Και το πιο ουσιώδες: να τελειώσει τη διαπραγμάτευση με τους εταίρους-δανειστές ταχύτατα, γιατί αλλιώς θα οδηγήσει τη χώρα στην πτώχευση και στην καταστροφή.
