Αν δεν αποβάλλουμε τον Κρατισμό που μας πνίγει και δεν επανέλθουμε στην ελεύθερη οικονομία, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον – Ας σταματήσει επιτέλους η επιμονή στις “κόκκινες γραμμές” – Χάνονται μοναδικές ευκαιρίες χρηματοδότησης από το Σχέδιο Ντράγκι, με μηδενικά επιτόκια
Αν μας ρωτούσαν οι δανειστές «από πού θα ξεπληρώσετε αυτά πού σας δανείσαμε», και θέταμε και εμείς το ερώτημα «πώς θα ζήσουμε από εδώ και πέρα”, τι θα απαντούσαμε;
Διότι ύστερα από το μεγάλο φαγοπότι της 30-έτους Μεταπολίτευσης, με τα μεγάλα ελλείμματα και το χάος του Χρέους πού συσσωρεύτηκε και την απορρύθμιση των πάντων, συν την αυτοσχεδιαστική διακυβέρνηση ερασιτεχνών τελευταία, τα δύο αγωνιώδη ερωτήματα έρχονται επιτακτικά στο προσκήνιο.
Διότι πέντε ολόκληρα χρόνια «αγρός ήγοραξετο» καί καμμιά μέριμνα δεν λαμβανόταν. Κανένας σχεδιασμός δεν εκτελέστηκε και κανένας προγραμματισμός δεν ορίζεται;»
Και τώρα τι κάνουμε;
Μας είπαν πώς υπάρχει «ένας άλλος δρόμος εφικτός», (ποιος;). Ότι «πίσω από τους αριθμούς υπάρχουν άνθρωποι», και άλλα τέτοια συγκινητικά.
Περηφάνια δανεισμένων,-αξιοπρέπεια ζητιάνων, και κάποιοι πιο πατριώτες ζήτουλες, ανεξάρτητοι. Αλλά και πώς οι δανειστές του 2% είναι τοκογλύφοι, και ότι υποφέρουμε διότι έκαμε λάθος το ΔΝΤ στον «πολλαπλασιαστή», και ότι όλοι οι άλλοι φταίνε και όχι εμείς, κτλ, κτλ.
Θα αποφεύγονταν οι θυσίες του Ελληνικού λαού, πού δεν θυσιάστηκε μόνος του αλλά τον «θυσίασαν» με οριζόντιο ξύρισμα, -πού αποδόθηκε αισχρότατα σαν εισηγήσεις της Τρόικα, ενώ είναι γνωστό ότι απεδόθη σε αυτήν, για να αποσείσουν τις ευθύνες από τους εαυτούς των.
Αποκαλύπτεται υστέρα από 5 χρόνια χαμένα ότι δεν φτιάχτηκε ποτέ ούτε σχεδιάστηκε τίποτε για να απαντηθούν τα δύο βασανιστικά ερωτήματα.
Από όσο θυμόμαστε και διαβάζουμε από την ίδρυση του Κράτους και μετά, η Χώρα μη ούσα αυτάρκης, αγωνιζόταν να επιβιώσει με συνδυαστικούς τρόπους, πέραν από την προσπάθεια μείωσης Εισαγωγών, αύξηση της Παραγωγής, με συμπληρώματα δανεικών, και από ανέλπιστες δωρεές όπως του Σχεδίου Μάρσαλ.
Ενώ ευθύς από το 1830, ξεπληρώναμε συνέχεια προηγούμενά δάνεια της Εξέγερσης. Αλλά και μετά τον Β’ Π.Π. ο ΔΟΕ ξοφλήθηκε μόλις στα τέλη του 20οΰ αιώνα.
Η μόνη περίοδος πού βελτιωθήκαμε, παρά την κοινωνική καταβαράθρωση και ρεμπελιό εξ αιτίας της ανταρσίας του ΚΚΕ και των μετέπειτα ανωμαλιών, ήταν η περίοδος 1953-1972/80, πού πραγματικά εκβιομηχανοποιήθηκε η Ελλάδα, άλλα πού με τις δύο πετρελαϊκές κρίσεις και την ανάδυση της Πασοκικής αθλιότητας, ανατράπηκαν τα πάντα, και πέσαμε σταθερά σε κατρακύλα παρακμής, η οποία συνεχίζεται και θα συνεχισθεί αν δεν αποβάλουμε τον κρατισμό πού μας πνίγει.
Αν δεν επανέλθουμε στην καθαρή Ελεύθερη Οικονομία, με απόρριψη της μεικτής σοσιαλιστικής, στις υγιείς οικονομικές σχέσεις, και την μηχανοποιημένη/αυτοματοποιημένη Παραγωγή.
Από το 2010, αλλά και πριν, παρά τα τόσα ΜΟΠ, Α’,Β’,Γ’ ΚΠΣ, ΕΣΠΑ, και τόσες άλλες ενισχύσεις για Δημόσια Έργα, για συμμετοχή στο ΤΕΝ-Τ, το Δι-Ευρωπαϊκό Δίκτυο Σιδηροδρομικών και Οδικών Μεταφορών, ΕΓΝΑΤΙΑ Οδός, Γέφυρα Ρίου, Αεροδρόμιο Σπάτων, κτλ, πού μας παρέσχε η συμμετοχή μας ως ισότιμου μέλους στην ΕΟΚ, ΕΕ, ζούμε δανειζόμενοι και επιδοτούμενοι για να καλύπτουμε τα ετήσια ελλείμματα, την αρνητικού αποτελέσματος διαφορά Εισροών μείον Δαπάνες.
Τα στοιχεία δείχνουν πώς τα συνολικά έσοδα τής χώρας μας από κοινοτικές επιχορηγήσεις έφτασαν τα 200 δισ. ευρώ. Άλλα 40 Δις ευρώ, αναμένονται μέχρι το 2020. Τα μισά είναι από τα ΜΟΠ, Α,Β,Γ, ΚΠΣ και ΕΣΠΑ, επιδοτήσεις στον Αγροτικό Τομέα και άλλες επιχορηγήσεις. Δεν περιλαμβάνονται τα δάνεια από το 2010 στο πλαίσιο τής τρόικας, ύψους 240 δισ. ευρώ, τα όποια η χώρα μας οφείλει να επιστρέψει.
Από το 2001 έως το 2009, το κράτος στο σύνολο του ξόδεψε 820 δισ. ευρώ και εισέπραξε 690. Μπήκε μέσα 130 δισ.! Για να καλύψει τη διαφορά δανείστηκε.
Για μια πρακτική αίσθηση του αριθμού 130 δισ. επισημαίνεται από τον κ. Κώστα Στούπα ότι ισούται με 50 φορές τον ετήσιο ΕΝΦΙΑ.
Πολύ καθυστερημένα οι δανειστές το 2010 κατάλαβαν ότι η κατάσταση δεν πάει άλλο. Έτσι φτάσαμε στην δανειακή σύμβαση, το ψάρι = μνημόνιο βαφτίστηκε κρέας.
Για να μη βουλιάξουμε, δέχθηκαν να μας δανείσουν ξανά, έως ότου συνέλθουμε, αν εμείς συμφωνήσουμε να μη συνεχίσουμε να κάνουμε όσα μας οδήγησαν στη χρεωκοπία. Η Συμφωνία κατεγράφη σε Μνημόνιο.
Στη συνέχεια οι αναξιόπιστοι-κυβερνήτες βάλθηκαν να μην τηρούν όσα συμφωνήθηκαν. Έσκιζαν το τέρας-δράκο, Μνημόνιο.
Στην πενταετία, ξοδέψαμε 90 δισ. ευρώ περισσότερα από όσα εισπράξαμε.
Η Ελλάδα σαφώς-άλλαξε με αυτόν τον δωρεάν πακτωλό αλλά εξαιτίας …πολιτικών σκοπιμοτήτων, δεν προχώρησε στις Επενδύσεις παρά στην Κατανάλωση, σαν μέσο ανάπτυξης!
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτό πού «καίει» όλους μας τώρα αμέσως, κυβέρνηση, (όχι την πλατφόρμα, αυτοί βρίσκονται στον κόσμο τους!), αντιπολίτευση, ανθρώπους, καλούς, κακούς, απαξάπαντες, είναι παρόμοιο με αυτό πού λέγεται στην επίκληση στο Πάτερ Ημών: Δός Ημίν Σήμερον.
Αυτό είναι το πρωταρχικό, που χρήζει άμεσης λύσης. Ας την βγάλουμε τώρα, και βλέπουμε μετά.
Γιατί αν δεν γλυτώσουμε και δεν καταβληθούν οι μισθοί και οι συντάξεις τον Μάιο, τι να τα κάνουμε τα προγράμματα και τους σχεδιασμούς;
Θα εξοβελιστούμε από την Ευρώπη και θα ψωμοζήσουμε σε ένα πανάθλιο τρίτο κόσμο.
Όμως αν αυτό περάσει σχετικά αβρόχοις τότε είναι επικτακτικότατο και υπερεπείγον γα ασχοληθούν όλοι, μα όλοι, αμέσως μετά, αφήνοντας τις αηδίες περί διαφορών, αφού διαφορές δεν υπάρχουν άλλα μόνον ιδιοτελή χαμερπή πολιτικάντικα μικροσυμφέροντα, στο να βρουν πώς θα γίνουμε αυτόνομοι Παραγωγοί καλύπτοντας τις ανάγκες μας, ως κράτος και ως άτομα, αφού θα έχουμε αποδεχθεί και συμφωνήσει να μη συνεχίσουμε να κάνουμε όσα μας οδήγησαν στη χρεωκοπία, τις κόκκινες γραμμές, πού σοσιαλιστικότατα επιμένουν οι του Σύριζα ακόμα.
Ενώ η Τεχνολογία θέριεψε, εμείς μείναμε μακάριοι πίσω, αποβιομηχανοποιηθέντες εντελώς, διότι η Πασοκαρία, μας πρόσφερε με τα εύκολα δανεικά το Μεγάλο Φαγοπότι της Μεταπολίτευσης.
Τώρα όμως με τα απανωτά σφάλματα ανίδεων πολιτικών στο σύνολο τους, αναδύονται οι αδυσώπητες ανάγκες με την μορφή ερωτήματος: Τι θα πρέπει να κάνουμε για να ζήσουμε αυτοδύναμα;
Κανείς δεν δίνει βοήθεια εκτός από την ανέλπιστη Ένωση στην οποίαν μας έβαλε άκοντες, ο οραματιστής πολιτικός Καραμανλής.
Ελπίζουμε να δοθεί τελευταία πρόσθετη ενίσχυση, για να βγούμε από την κρίση απραξίας, και να μην επιμένουμε να είμαστε το μαύρο πρόβατο στα 18 και 27 λευκά των συναδέλφων μελών-κρατών. Ο συσχετισμός 18/1 δεν εγείρει αμφιβολίες;
Βέβαια τα Στρατηγεία σε καιρό πολέμου, φροντίζουν να μην υπάρξει απώλεια σε ένα περιορισμένο τμήμα του Μετώπου, άλλα και δεν εγκαταλείπουν απροετοίμαστο τον γενικό στρατηγικό σχεδιασμό.
Συνεπώς, ανεξάρτητα από τους τακτικούς ελιγμούς για την ρευστότητα, είναι απαραίτητο να αντιμετωπισθεί το συνολικό πρόβλημα επιβίωσης της Χώρας, ήτοι να αποφασισθεί ομόφωνα:
α) από όλες τις κοινωνικές ομάδες, σε πανεθνική συνεννόηση όλων των κόμματων, και
β) να χαραχθεί ένα Σχέδιο ‘Ενεργειών δημιουργίας πλούτου πού θα καλύψει τα δύο ερωτήματα.
Και κυρίως να προγραμματισθεί η εφαρμογή τους.
Ασφαλώς οι ενέργειες αυτές είναι για την Οικονομία, αλλά το σοβαρότερο θα είναι για την πρέπουσα κοινωνική συμπεριφορά, την επαναφορά των Αξιών και του Ήθους πού πετάξαμε ως άχρηστα.
Καταντήσαμε τριτο-κοσμική χώρα με έντονα στοιχεία άναρχο-μηδενιστικής συμπεριφοράς. «Απέραντο Φρενοκομείο»!!!
Η κουραστικά πλέον μονότονα επαναλαμβανόμενη επίκληση νωπής εντολής, ούτε νωπή είναι πια, ούτε από όλο το λαό δόθηκε.
Ήταν τιμωρητική από τους αηδιασμένους για τα δυο κόμματα πού κατακρεούργησαν και διέλυσαν τον τόπο, και από μικρή μερίδα αφελών πού είπαν, «ας δώσουμε την ευκαιρία και σε κάποιους πού ποτέ δεν διοίκησαν».
Γι’ αυτό, αντί να συνεχίζεται η επιμονή σε «κόκκινες γραμμές», πού μπορεί από στιγμή σε στιγμή να επιφέρουν ένα μοιραίο «ατύχημα», ας αφήσουν να ξεθωριάσουν οι «κόκκινες γραμμές» στο ρόζ, διότι χάνονται ευκαιρίες μοναδικές χρηματοδότησης χαμηλότατου επιτοκίου, Σχέδιο Draghi, ενώ τεράστιες διαφορές παραμένουν από τους άλλους PIGS, χωρίς το G, πού βρέθηκαν σε παρόμοια με μας θέση άλλα ήδη απολαμβάνουν τα οφέλη από την ΕΚΤ και ταυτόχρονα βγήκαν στις «Αγορές» με μηδενικά επιτόκια, ενώ εμείς πεισματικά και βλακωδώς παραμένουμε βυθισμένοι στο σκοτεινό τούνελ την ασάφεια και την έλλειψη προοπτικής.
Βασ. Διον. Αναστασίου
*e-mail: bil.anastasiou@yahoo.gr
