Η Ν.Δ. δεν έχει ακόμα συνέλθει από το σοκ της 25ης Ιανουαρίου – Έχουμε μια κακή Κυβέρνηση και μια Αξιωματική Aντιπολίτευση ακόμη χειρότερη – Βαθαίνει το χάσμα
Δύο ακόμη επιβεβαίωσαν την εκτίμηση ότι η Νέα Δημοκρατία δεν έχει ακόμα συνέλθει από το σοκ της 25ης Ιανουαρίου.
“Ζαλισμένη” όπως αποτυπώνεται στα ποσοτικά ευρήματα, «αποπροσανατολισμένη» όσον αφορά τα ποιοτικά.
Προφανώς η Νέα Δημοκρατία δεν αποδέχθηκε την ήττα, γεγονός που την καθιστά ουσιαστικά αδύναμη να ασκήσει με συνέπεια και ευθύνη τα καθήκοντά της ως αξιωματική αντιπολίτευση.
Δεν έχει δική της ατζέντα, εξαρτάται από τις πρωτοβουλίες της κυβέρνησης και ως εκ τούτου εγκλωβίζεται στο αφήγημα της.
Εμφανώς η Ν.Δ. δεν μπορεί να υπερβεί τις ενοχές της κυρίως τη συμπεριφορά του αστικού πολιτικού συστήματος έναντι της αστικής τάξης, την απουσία του πριν και τη σιωπή του τώρα.
Τότε ο κυβερνητισμός συγκάλυπτε την απουσία.
Τώρα η σιωπή δεν είναι χρυσός.
Σκεφθείτε ότι διανύουμε τον πέμπτο χρόνο -με ευθύνη και της Νέας Δημοκρατίας- από τότε που η χώρα εισήλθε στην περίοδο της προσμονής ότι ο επόμενος χρόνος θα ήταν καλύτερος από τον προηγούμενο.
Μετά τρεις μήνες η Ελλάδα εξαντλείται διαπραγματευόμενη τα όποια αποθέματα εθνικής αξιοπρέπειας είχε εξασφαλίσει η Κεντροδεξιά, παρά τα λάθη της.
Κι αυτός είναι σοβαρός λόγος που η σιωπή δεν είναι χρυσός, για τον αστικό, πολιτικό κόσμο. Ιδιαίτερα για εκείνους που, όταν κατείχαν κυβερνητικές θέσεις και σήμερα καλούνται να ασκήσουν σοβαρή αντιπολίτευση, δεν τίμησαν και δεν τιμούν την πολιτική κληρονομιά του ιδρυτή της παράταξης.
Έχουμε μια κακή κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση που η στάση της την κάνει ακόμα χειρότερη, Κι ενώ θα περίμενε κανείς η Ν.Δ. Να αναλάβει τον ιστορικό της ρόλο, διασφαλίζοντας τα δικά της επιτεύγματα, τα οποία κινδυνεύουν από ακραίες αντιδημοκρατικές και λαϊκίστικες συμπεριφορές μειοψηφιών που ως πριν από λίγα χρόνια ήταν στο περιθώριο, αντιγράφει μεθόδους και
πρακτικές που χρησιμοποιούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση.
Κατ’ αυτόν όμως τον τρόπο κινδυνεύει άμεσα να βρεθεί στο περιθώριο των πολιτικών εξελίξεων που έρχονται και προβλέπονται ραγδαίες.
Κι όσο ο αστικός πολιτικός κόσμος σιωπά, αφήνοντας τον Αλ. Τσίπρα να σχεδιάζει ανενόχλητος τη λεηλασία του κοινωνικού και πολιτικού χώρου που εκπροσωπεί απ’ το 74 η Ν.Δ., τόσο θα διευρύνεται το χάσμα με τους ψηφοφόρους του.
Η Ν.Δ. ως έκφραση της αστικής παράταξης, από τη δημοκραηκή Δεξιά ως το κοινωνικό και πολιτικό Κέντρο, δεν νοείται να αποτελεί παράγραφο στο κυβερνητικό αφήγημα.
Και όσο η τακτική της διευκολύνει το φλερτ του Αλ. Τσίπρα με τα μεσαία αστικά στρώματα και επιπλέον κάποια στελέχη της «κολακεύονται» γιατί πρωθυπουργός αναγνωρίζει την προσφορά του Κωνσταντίνου Καραμανλή τόσο θα βαθαίνει το χάσμα με εκείνους που την ακολουθούσαν και θα κλείνει ο δρόμος για εκείνους που θα ήθελαν να τη συναντήσουν.
Συνεπώς δεν έχει νόημα μια Ν.Δ. που δεν αφορά κανέναν παρά μόνο μια ομάδα περί την ηγεσία, η
οποία συντηρείται σε συνθήκες «κομματικού θερμοκηπίου».
Αντιθέτως, θα είχε νόημα να ξαναγίνει μια μεγάλη παράταξη, που θα τολμούσε να αναλάβει την ευθύνη των λαθών της και θα προχωρούσε αποφασιστικά στην επανίδρυσή της.
Η Ν.Δ. Χρειάζεται ρεκτιφιέ. Με «πατέντες» προκειμένου να μείνει στην πίστα έστω και αγκομαχώντας, μήπως και «κλατάρει» η κυβέρνηση από λάστιχο, δεν θα αργήσει να «κάψει μπιέλες».
Χάρης Παυλίδης
