Η διαμαρτυρία Γάλλων καθηγητών για την κατάργηση διδασκαλίας, των αρχαίων ελληνικών – Όταν ένας λαός χάσει τις λέξεις του, σβήνει από τον χάρτη της ιστορίας
Η αλήθεια είναι πως είτε αγνοούν είτε σκοπίμως παραπλανούν, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των εκπαιδευτικών οι οποίοι κάθε φορά που υποβάλλουν αιτήματα, το πράττουν επικαλούμενοι την Παιδεία.
Όμως αίτημα για Παιδεία (δηλαδή την βαθειά μόρφωση, την καλλιέργεια ήθους) σπάνια είδα, ενώ όλα είναι για την Εκπαίδευση, για τον τρόπο και τις μεθόδους διδασκαλίας δηλαδή, όπερ σημαίνει -σε όλες τις περιπτώσεις στην Ελλάδα- καταβολή ήσσονος προσπάθειας διδασκόντων και διδασκομένων, με την μάταιη ελπίδα πρόσκτησης μέγιστου οφέλους (και φυσικά, ο αγώνας γίνεται για το πρώτο).
Η θλιβερή αυτή διαπίστωση γίνεται αυτή την φορά, με την είδηση της διαδήλωσης χιλιάδων καθηγητών στην Γαλλία, με ένα από τα λίγα αιτήματα να είναι η αποφυγή της προτεινόμενης κατάργησης από την γαλλική κυβέρνηση, των Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών.
Τέτοια εικόνα ποτέ δεν είδαμε από τους Έλληνες εκπαιδευτικούς, απεναντίας θορυβώδης εκπαιδευτική και πολιτικός κυρία αποκάλεσε την αρχαία μορφή της ελληνικής γλώσσας, «νεκρή».
Συμφώνως προς δημοσίευμα της εφημ. «Έθνος» εκτός από την αντικατάσταση στην Γαλλία των Αρχαίων Ελληνικών και Λατινικών που θεωρούνται από το υπουργείο «ελιτίστικα» μαθήματα, η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του κ. Ολάντ προβλέπει επίσης την κατάργηση του ενισχυμένου προγράμματος ξένων γλωσσών για τα 12χρονα παιδιά που έχουν κλίση στις γλώσσες (σε μεγαλύτερη τάξη προστίθεται η επιλογή δεύτερης γλώσσας).
Μερικά από τα μεγαλύτερα συνδικάτα καθηγητών αλλά και πολλοί γονείς επικρίνουν έντονα την «κατάργηση» των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών. Θεωρούν ότι αυτές οι αλλαγές θα παρακινήσουν τις μεσοαστικές οικογένειες να στείλουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά καθολικά σχολεία, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τον διαχωρισμό των τάξεων αντί να τον μειώνουν, όπως υποτίθεται είναι ο στόχος του υπουργείου.
Να σημειώσω, ότι γενικότερα στην Ευρώπη παρατηρείται μια αναταραχή για τις μεταρρυθμίσεις που επιχειρούν οι κυβερνήσεις στην εκπαίδευση (τι σύμπτωση κι αυτή, όλοι συγχρόνως οι υπουργοί Παιδείας να αποφασίσουν μεταρρυθμίσεις!), ιδιαιτέρως δε για το γεγονός, ότι στα καινούργια προγράμματα σπουδών προωθείται περισσότερο το ισλάμ από τον χριστιανισμό και ότι «παρουσιάζει την Ευρώπη μόνο μέσα από το πρίσμα της αποικιοκρατίας και του εμπορίου σκλάβων».
Αξίζει πάντως να σημειωθεί πως τα Αρχαία Ελληνικά αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του κύκλου των ανθρωπιστικών σπουδών σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, είτε ως μάθημα υποχρεωτικό στα γυμνάσια θεωρητικής κατεύθυνσης ή σε επιλεγμένα σχολεία, είτε ως μάθημα επιλογής.
Πέρα από τα ανωτέρω, οφείλω να υπενθυμίσω την προσπάθεια που γίνεται για εξαφάνιση από την ελληνική ιστορία -μόνον από την ελληνική όμως, επειδή κανείς Βαλκάνιος δεν ανταποκρίθηκε- κάθε αρνητικού στοιχείου για τους γείτονες.
Η ιστορία του διαβόητου Center for Democracy and Reconciliation in Southeast Europe (CDRSEE), με έδρα την Θεσσαλονίκη σε νεοκλασικό που παραχώρησε ο Δήμος, είναι γνωστή. Κατάφερε ως πρώτο αποτέλεσμα τον “συνωστισμό” της Σμύρνης, τα ντοκιμαντέρ του ΣΚΑΪ -που με μεγάλο ενθουσιασμό υποδέχθηκαν Αλβανοί και Σκοπιανοί- και πλήθος άλλων.
Να μού επιτραπεί να παραθέσω δυο παραγράφους από ένα σπουδαίο κείμενο, το οποίο γράφηκε πριν από αιώνες, από τον Σέρβο Βασιλιά Στέφανο Νεμάνια προς τον γιο του, στο οποίο περιγράφει την σπουδαιότητα της διατήρησης της εθνικής γλώσσας αναλλοίωτης.
«Μην πιάνεις ξένη λέξη στο στόμα σου.
Αν πιάσεις ξένη λέξη στο στόμα σου, να ξέρεις ότι δεν την κατέκτησες, αλλά ότι αποξενώθηκες από τον εαυτό σου. Καλύτερα είναι για σένα να χάσεις τη μεγαλύτερη και την ισχυρότερη πόλη της χώρας σου, παρά την πιο μικρή και την πιο άγνωστη λέξη της γλώσσας σου.
» Οι χώρες και τα κράτη δεν κατακτιώνται μόνο με τα σπαθιά, αλλά και με τις γλώσσες.
Να ξέρεις ότι ο εχθρός σ’ έχει τόσο περισσότερο κυριεύσει και κατακτήσει, όσο σού έχει σβήσει τις λέξεις και τις έχει εξαφανίσει.
Ένας λαός που έχει χάσει τις λέξεις του παύει να είναι λαός».
Ο Μακεδών
