Το νομοσχέδιο περί παροχής ιθαγενείας χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή – Πως μπορεί να προσδιορισθεί η διαφορά μετανάστη από πρόσφυγα, όταν οι εισερχόμενοι στο ελληνικό έδαφος δεν φέρουν ταξιδιωτικά έγγραφα; – Οι αλλοδαποί εγγράφουν υποθήκες αποκτήσεως της ελληνικής ιθαγενείας, απλώς με την είσοδό τους στην χώρα μας
Ενώ η προσοχή του πανελληνίου είναι στραμμένη στα ζητήματα της οικονομίας και στην διαπραγμάτευση με τους Ευρωπαίους εταίρους, διάφορα άλλα θέματα πολιτικής, εξελίσσονται χωρίς να προσελκύουν τα φώτα της δημοσιότητος.
Κάτι τέτοιο συνέβη με το φλέγον ζήτημα της μεταναστευτικής πολιτικής, για το όποιο η Κυβέρνησις κατέθεσε νομοθεσία ακριβώς τις ήμερες που η εξέλιξις της διαπραγματεύσεως έφθανε στην Βουλή. Η φάσις μάλιστα αυτή προεβλήθη ως «κρίσιμος».
Άλλα αν ανατρέξουμε στους τέσσερις τελευταίους μήνες, θα διαπιστώσουμε ότι τα σχετικά δημοσιεύματα προβάλλουν ως «κρίσιμη» κάθε φάση πού διέρχονταν οι διαπραγματεύσεις. Σχεδόν ανά δεκαπενθήμερο.
Αναλόγως βέβαια, εάν κοιτάξουμε πιο πίσω στο παρελθόν, θα δούμε ότι ανά πάσαν στιγμή θεωρούσαμε πως η οικονομία είναι σε «προβληματική κατάσταση», ενώ τα εθνικά θέματα είναι σε «κρίσιμη φάση». Καταστάσεις που παραπέμπουν στην γνωστή ιστορία του βοσκού πού καλούσε σε βοήθεια εν όψει ανυπάρκτου λύκου.
Έπρεπε να δούμε τα χειρότερα για να διαπιστώσουμε ότι αυτά πού κατά το παρελθόν θεωρούσαμε πιεστικά προβλήματα, ήσαν μάλλον ήσσονος σημασίας.
Ίσως και να μην ήσαν καν προβλήματα, συγκρινόμενα με την κατάσταση των τελευταίων έξι ετών.
Το πρόβλημα όμως που θα δημιουργηθεί εξ αίτιας μιας νομοθεσίας πού υποκρύπτει σκοπιμότητες ξένες προς την ορθολογική διαχείριση του μεταναστευτικού, θα το υφιστάμεθα για δεκαετίες.
Είναι γνωστές οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαιτέρως της αρμοδίας για την μετανάστευση αναπληρώτριας υπουργού κ. Αναστασίας Χριστοδουλοπούλου.
Έχουν ομιλήσει για αθρόες νομιμοποιήσεις παρανόμων μεταναστών, κατά τρόπον που θα μπορούσε να δημιουργήσει καθεστώς ασυδοσίας.
Έχουν μιλήσει ακόμη και για παραβίαση των ευρωπαϊκών κανόνων (συμφωνιών που έχει και η χώρα μας υπογράψει) σχετικά με την διακίνηση των μεταναστών,
Επ’ αυτού δε, έχουν και την δεδηλωμένη συναίνεση του δευτέρου κυβερνητικού κόμματος, των ΑΝΕΛ.
Εκ πρώτης όψεως, το νομοσχέδιο που καταρτίσθηκε από το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρυθμίσεως δεν φαίνεται να δημιουργεί επικίνδυνες προϋποθέσεις.
Προβλέπει κυρίως την παροχή ιθαγενείας σε πρόσωπα πού έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα και θέτει προϋποθέσεις, με πρώτη την νόμιμη είσοδο ενός μετανάστου στην Ελλάδα.
Όμως όπως συμβαίνει με κάθε νόμο του ελληνικού Κράτους, η εφαρμογή του εναπόκειται στις λεγόμενες «κανονιστικές διατάξεις» και κυρίας τις «εγκυκλίους» των υπουργείων που είναι κείμενα εν πολλοίς αυθαίρετα.
Δεν είναι λίγες, οι περιπτώσεις που έχει διαπιστωθεί ότι προκειμένου περί πολύ απλούστερων νόμων, η εγκύκλιος που προσπαθεί να τον ερμηνεύσει, μπορεί να διαστρεβλώνει το πνεύμα του.
Στο συγκεκριμένο ζήτημα, ένα πολύ λεπτό σημείο πού απαιτεί ιδιαιτέρα προσοχή είναι ο χαρακτηρισμός κάποιου ως μετανάστου ή ως πρόσφυγα.
Διότι στην δεύτερη περίπτωση δικαιούται άσυλου οπότε και η είσοδος του χαρακτηρίζεται ως νόμιμη.
Πώς όμως μπορεί να προσδιορισθεί, αν πράγματι είναι μετανάστης;
Διότι η συντριπτική πλειονότης των εισερχομένων δηλώνουν μεν ότι προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, αλλά δεν έχουν ταξιδιωτικά έγγραφα που να το επιβεβαιώνουν.
Συνήθως έχουν απαλλαγεί από αυτά, ώστε να μην είναι δυνατόν να διακριβωθεί από που ακριβώς ήρθαν.
Ως εκ τούτου, αναλόγως προς τον τρόπο με τον όποιο θα διατυπωθούν οι κανονιστικές διατάξεις, μπορεί να γίνεται δεκτή ακόμη και η απλή δήλωσις του εισερχομένου, ώστε η είσοδος του να χαρακτηρίζεται νόμιμος και να αρχίζει να εγγράφει υποθήκες αποκτήσεως ιθαγενείας.
Είναι εύλογο πάντως να υπόθεση κανείς, ότι ο πραγματικός πρόσφυγας κάνει ό,τι είναι δυνατόν, ώστε να μην χάσει τα έγγραφα του και να μπορεί να αποδείξει από που έρχεται.
Συνήθως όμως η λογική δεν έχει και πολύ σχέση με την πραγματικότητα. Πόσο μάλλον όταν μπαίνουν και θέματα πολιτικών ιδεοληψιών.
Άλλα και πέρα από αυτό, ο χειρισμός τέτοιων ζητημάτων έχει να κάνει και με το πόσο αποτελεσματικοί είναι οι διοικητικοί και ελεγκτικοί μηχανισμοί του Κράτους.
Και δυστυχώς στην Ελλάδα, δεν μας έχουν συνηθίσει στην θεσμοθέτηση αποτελεσματικών διαδικασιών.
Συνήθως βρισκόμαστε προ πεπλεγμένων γραφειοκρατικών καταστάσεων πού «διυλίζουν τον κώνωπα και καταπίνουν την κάμηλο».
Και αυτό ακριβώς πρέπει να αποφευχθεί στην διαχείριση του μεταναστευτικού.
Ευθ. Π. Πέτρου
