Ο παλαιοκομματισμός καταρρέει στην Ελλάδα – Εμφανίζονται νέα κόμματα και νέα πολιτικά στελέχη, με κουλτούρα συνεργασίας – Απαραίτητη πλέον η ίδρυση Συνταγματικού Δικαστηρίου, που θα ελέγχει κόμματα, συνταγματικότητα των νόμων και προϋπολογισμούς του κράτους, χωρίς παροχές και σπατάλες
Το πολιτικό σύστημα πού δημιουργήθηκε μετά τη μεταπολίτευση του 1974, βασίστηκε στον δικομματισμό και σε εκλογικούς νόμους πού έδιναν πλειοψηφία εδρών στη Βουλή στο πρώτο κόμμα, με ένα ποσοστό γύρω στο 40%, με μία μόνο εξαίρεση το 1989 και αργότερα με ένα μπόνους 40 εδρών και στη συνέχεια 50, στο πρώτο κόμμα, που συναρτιόταν με τον αριθμό των κομμάτων που έμεναν έκτος Βουλής.
Το εκλογικό σύστημα έγινε τελικά αναλογικότερο-και ευνοούσε σχετικά και τα μικρά κόμματα, μαζί με το πρώτο, λεηλατώντας έδρες από το δεύτερο, ενώ η απαίτηση του να λάβουν τα κόμματα τουλάχιστον 3% για να εισέλθουν στη Βουλή, απαγόρευε ουσιαστικά την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση μικρών σοβαρών κομμάτων και την ανανέωση του πολιτικού κόσμου.
Ο δικομματισμός θριάμβευε, χάρη στα εκλογικά μαγειρεία του υπουργείου Εσωτερικών.
Η πολιτική κουλτούρα, ήθελε και αναδείκνυε μονοκομματικές κυβερνήσεις και απέκλειε τις πολυκομματικές, πού παρουσιάστηκαν μετά την ουσιαστική πτώχευση της χώρας ως αναγκαίο κακό, χωρίς να μπορέσουν να καλλιεργήσουν κουλτούρα πολιτικής-κυβερνητικής συνεργασίας.
Έτσι στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση -25 Ίανουαριου 2015- ο ΣΥΡΙΖΑ με 36,34% των ψήφων, έλαβε χάρη στο μπόνους τον 50 εδρών του καλπονοθευτικού νόμου 149 έδρες και σχημάτισε κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, πού είχαν λάβει 4,75% και 13 έδρες, ενώ η συνεργασία τους διήλθε κάποιες εσωτερικές κρίσεις.
Στις ίδιες εκλογές, τα δύο τέως μεγάλα κόμματα πού εναλλάσσονταν στην εξουσία, η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, έλαβαν αντίστοιχα 27,81 % με 76 έδρες και 4,68% και 13 έδρες, πληρώνοντας την αναπόφευκτη φθορά τής μνημονιακής τους πολιτικής, άλλα και το τίμημα της πτώχευσης της χώρας, για την οποία σαφώς ευθύνονται.
Ειδικά το ΠΑΣΟΚ, που κυβέρνησε για πολλά χρόνια και δίδαξε την κρατική σπατάλη, τους μαζικούς διορισμούς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και την πολιτική και διοικητική διαφθορά, συρρικνώθηκε κατά πολύ και είναι άγνωστο το μέλλον του.
Οι τελευταίες εκλογές ανέδειξαν μόνο ένα νέο κόμμα, το Ποτάμι, με 6,05% και 17 έδρες, καινούργια πρόσωπα και διαφορετική κουλτούρα, που θέτει τη χώρα πάνω από το συμφέρον του κόμματος.
Λαμβάνοντας υπόψη την απρόσμενη άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, τις μετακινήσεις ψηφοφόρων, την καταβύθιση των δύο τέως μεγάλων κομμάτων και δη του ΠΑΣΟΚ και την ανάδυση του Ποτάμιου, ορισμένοι μίλησαν για το τέλος της μεταπολίτευσης και την απαρχή μιας νέας πολιτικής ζωής.
Σε αυτή την εκτίμηση, ίσως τους βοήθησε και το παλαβό δημοψήφισμα στις 5/7, που έγινε για ανύπαρκτη πρόταση και που το «Όχι» του ερμηνεύτηκε από την κυβέρνηση ως «Ναι» στο ευρώ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το αλλοπρόσαλλο του εγχειρήματος δεν μπορεί προφανώς να οριοθετήσει το τέλος της μεταπολίτευσης.
Το τέλος θα επέλθει με την εμφάνιση νέων κομμάτων και νέων πολιτικών στελεχών, με διαφορετική νοοτροπία και κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ τους.
Άλλα για να επιτευχθούν όλα αυτά, πρέπει να ωριμάσει ο ελληνικός λαός και να ψηφίσει και προωθήσει νέα κόμματα αρχών, με άφθαρτους αρχηγούς και στελέχη, με σύγχρονη νοοτροπία, με σοβαρά προγράμματα που δεν λαϊκίζουν και με διάθεση να συγκρουστούν με όλα τα κατεστημένα και με όλες τις συντεχνίες για το καλό του τόπου και αγνοώντας το λεγόμενο πολιτικό κόστος.
Πώς όμως θα ωριμάσει ο λαός, όταν καταδιώκουν την αριστεία και ισοπεδώνουν τους πολίτες προς τα κάτω, ενώ τα κόμματα που λαϊκίζουν περισσότερο και υπόσχονται τα πάντα στους πάντες -βλ. το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ- και διοργανώνουν παλαβά δημοψηφίσματα ανταμείβονται από τους ψηφοφόρους;
Στο πρόσφατο δημοψήφισμα, που ήταν η αποθέωση του λαϊκισμού και της προπαγάνδας, το «Όχι» που υποστήριξε ανοιχτά κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ έλαβε 61,31 %, ενώ το «Ναι» που ήταν ορφανό και χωρίς αρχηγό, γιατί τα τρία κόμματα που το υποστήριζαν -ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ- έμειναν μακριά και διακριτικά και άφησαν τα πάντα σε άτομα καλής θέλησης, άλλα χωρίς πείρα και χρήματα, περιορίσθηκε στο 38,69%.
Η ωρίμανση ενός λαού, επέρχεται με τη σωστή και σοβαρή παιδεία, με την πολιτιστική καλλιέργεια, με τη μελέτη βιβλίων, με την καταβολή πνευματικών προσπαθειών.
Στη χώρα μας οι πολλοί δεν διαβάζουν ούτε εφημερίδες, προτιμώντας τις ανάλαφρες τηλεοπτικές εκπομπές, τις πορείες και τις καταλήψεις, ως ανήλικοι μαθητές και φοιτητές και ενήλικες εργαζόμενοι.
Πρέπει επομένως να υπάρξει σοβαρή κρατική προσπάθεια μέσω τής δημόσιας εκπαίδευσης και της δια βίου παιδείας, κάτι που δεν πιστεύω ότι μπορεί να γίνει με την παρούσα κυβέρνηση και το χαλαρό εκπαιδευτικό σύστημα.
Υπάρχει και ένας δεύτερος τρόπος, της επιβολής αυστηρών κανόνων λειτουργίας των κομμάτων και συνεχών έλεγχων των πεπραγμένων τους.
Αυτό μπορεί να γίνει με την αναθεώρηση του Συντάγματος και την ίδρυση ενός Συνταγματικού Δικαστηρίου, το όποιο έκτος από τον έλεγχο της συνταγματικότητας των νόμων, θα ελέγχει τα κόμματα, ως προς την ύπαρξη καταστατικών που θα διασφαλίζουν την εσωτερική δημοκρατική λειτουργία τους, ως προς τη σύνταξη κυβερνητικών προγραμμάτων, που δεν θα λαϊκίζουν, ούτε θα παρέχουν υποσχέσεις οικονομικού περιεχομένου που δεν μπορούν να υλοποιηθούν.
Ο Συνταγματικό Δικαστήριο θα μπορεί να ελέγχει τους προϋπολογισμούς του κράτους, ώστε να είναι ισοσκελισμένοι και να μην κάνουν παροχές και σπατάλες, καθώς και την τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού.
Χρειάζεται ένα ανώτατο συνταγματικό όργανο, που να επιβάλλει τη διαφάνεια, την εντιμότητα, την ορθή πορεία του κράτους της κυβέρνησης και των κομμάτων, ώστε να μην παρασύρουν και εκμαυλίζουν τον λαό.
