Αδύνατη φαίνεται η εξασφάλιση της αυτοδυναμίας των 151 εδρών – Οι πολίτες επιθυμούν Κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής και συνεργασίας – Δεν περνά πλέον το διχαστικό μήνυμα (Μνημονιακοί-Αντιμνημονιακοί), ούτε ο διαχωρισμός των κομμάτων σε παλαιά και νέα – Νέος ο Τσίπρας, αλλά με παμπάλαιες ιδέες
Φαίνεται πια καθαρά, ότι οι βουλευτικές εκλογές στις 20/9, αποτελούν μία αναμέτρηση μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και Σύριζα, με βραβείο τις 50 έδρες πού παρέχει το καλπονοθευτικό σύστημα στο πρώτο κόμμα.
Ακόμη είναι σαφές, ότι κανένας από τους δύο μονομάχους δεν θα εξασφαλίσει αυτοδυναμία στη νέα Βουλή – τουλάχιστον 151 έδρες-ώστε να σχηματίσει μονοκομματική κυβέρνηση.
Αυτά σημαίνουν, ότι στην πράξη κανένα κόμμα δεν έχει την ιδιαίτερη δυναμική που απαιτείται για να καταλάβει μόνο του την εξουσία.
Άλλωστε οι δημοσκοπήσεις δείχνουν, ότι οι πολίτες επιθυμούν μία κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής και επομένως πολυκομματική, σε ποσοστό μέχρι και 70%.
Έτσι θα ψηφίσουν τα μικρότερα κόμματα, όχι γιατί έχουν κάποιο αξιόλογο και θελκτικό πρόγραμμα, αλλά για να σχηματιστεί μία κυβέρνηση πολλών κομμάτων.
Η κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ πολιτικών και κομμάτων, που απαιτεί η δύσκολη οικονομική συγκυρία της χώρας μας, επιβάλλεται από τα κάτω, από τους ψηφοφόρους, στους συνήθως εγωιστές αρχηγούς των κομμάτων.
Εξάλλου όλοι οι πολίτες γνωρίζουμε, ότι το κυβερνητικό πρόγραμμα είναι ένα και δεδομένο για την όποια κυβέρνηση σχηματιστεί: το τρίτο Μνημόνιο, με επενδύσεις δημοσιονομικές προσαρμογές, υφεσιακά μέτρα, αλλά και πολλές επενδυτικές δυνατότητες, με περίπου 127 δράσεις που πρέπει να υλοποιηθούν, επί ποινή διακοπής της χρηματοδότησης, όπως ήδη υπενθύμισε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζ.-Κλ. Γιούνκερ και η καγκελάριος της Γερμανίας Ά. Μέρκελ.
Επομένως, όσοι αρνούνται το Μνημόνιο και τη συνεργασία με την ΕΕ, η επιδιώκουν την επιστροφή στη δραχμή, βρίσκονται έκτος πραγματικότητας, έκτος τόπου και χρόνου και κυνηγούν παιδικά οράματα και ανεφάρμοστες θεωρίες, στα πλαίσια μιας ανύπαρκτης πλέον εθνικής οικονομίας.
Παρά ταύτα, ο πρόεδρος του Σύριζα Αλ. Τσίπρας, ζητάει ακόμη από τον λαό αυτοδυναμία για το κόμμα του, για να εφαρμόσει καλύτερα το νέο Μνημόνιο.
Συμπεριφέρεται αλαζονικά και επιθυμεί αυτοδυναμία ή τίποτα, αφού αρνείται να συνεργαστεί με τη ΝΔ, σε ένα μεγάλο ιστορικό συνασπισμό για τη σωτηρία της πατρίδας, ή έστω με άλλα μικρά κόμματα.
Τελευταίως που λόγω δημοσκοπήσεων, η αλαζονεία του άρχισε να καταπίπτει, δέχεται μέσω δηλώσεων συνεργατών του συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι, γιατί βλέπει ότι ο αγαπητό του εταίρος, οι ΑΝΕΛ, κινδυνεύουν να μείνουν εκτός Βουλής.
Απορρίπτει συνεργασία με τη Ν.Δ. γιατί ο αρχηγός της τον αποκάλεσε ψευτράκο, λέξη ανώδυνη, αν και είναι ψεύτης και λαϊκιστής, όπως τον αποκάλεσε ο πρόεδρος της ΕΕ.
Άλλωστε ο αρχηγός του Σύριζα και το κόμμα του, έχουν διατυπώσει ανυπόσπαστες κατηγορίες κατά των αρχηγών της ΝΔ και πραγματικές ύβρεις κατά της τ. κυβέρνησής της και των στελεχών της, που είναι έκτος πραγματικότητας, όπως γερμανοτσολιάδερ, τσολάκογλου, μερκελιστές και άλλα πολλά, πριν και κατά τις εκλογές στις 25/1, ώστε να πρέπει και αυτός να δεχτεί κάποιους χαρακτηρισμούς.
Ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Ευάγγελος Μεϊμαράκης, απλός, ρεαλιστής και κοντά στον λαό, έλαβε το μήνυμά του, που εκπέμπεται συνεχώς μέσω των δημοσκοπήσεων και τάσσεται σε κάθε ομιλία του υπέρ της συγκρότησης μιας κυβέρνησης ευρύτατης συνεργασίας και οπωσδήποτε με συμμετοχή ΝΔ και Σύριζα, καθώς και των άλλων ευρωπαϊκών κομμάτων, Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ, ώστε να εξαλειφθεί το πολιτικό κόστος και να ληφθούν τα επώδυνα και τα αναπτυξιακά μέτρα που απαιτεί το Μνημόνιο, αλλά και η πραγματική ελληνική οικονομία.
Η κουλτούρα συνεργασίας τον έχει κυριεύσει και γι’ αυτό δέχεται, χωρίς ίχνος αλαζονείας, τη συνεργασία, τη συγκυβέρνηση, ακόμη και αν είναι πρώτο το κόμμα του ή διαθέτει και αυτοδυναμία.
Είναι η πρώτη φορά, που αρχηγός μεγάλου κόμματος -με τη σημερινή πολιτική πραγματικότητα- μιλάει για ευρύτατη συνεργασία των πολιτικών-κομματικών δυνάμεων πού συμφωνούν -για χάρη τής πατρίδας- στο Μνημόνιο και το στήριξαν στην παρελθούσα Βουλή.
Ο πρόεδρος του Σύριζα βλέπει προφανώς ότι απομακρύνεται το όνειρο της αυτοδυναμίας, ενώ δεν μπορεί να κάνει χρήση του διχαστικού μνημονιακοί-αντιμνημονιακοί, αφού και αυτός είναι πια μνημονιακός και ιδιοκτήτης του τρίτου Μνημονίου και γι’ αυτό χρησιμοποιεί καινούργιο διχαστικό όρο, νέο-παλιό, για να τραβήξει ψηφοφόρους από τα παλαιά κόμματα και τους αναποφάσιστους.
Όμως και η Αριστερά είναι παλαιό και όλα τα κόμματα που αυτοθεωρούνται αριστερά -Σύριζα, ΛΑΕ, ΚΚΕ- αφού υπάρχουν από τη μεταπολίτευση και μετά και επιζούν με όλες τις μεταμορφώσεις τους και πληθώρα στελεχών.
Άλλωστε η Αριστερά ήταν πάντοτε παρούσα και επηρέαζε κρίσιμους τομείς της εθνικής ζωής, αλλά και δεχόταν ρουσφέτια από το δικομματικό σύστημα πού εμμέσως την ικανοποιούσε.
Πέρα από όλα αυτά η αριστερά -δημοκρατική και κομμουνιστογενής- κυβέρνησε τους τελευταίους 7 μήνες και όλοι τη γνωρίσαμε, ως ρουσφετολόγα, ιδεοληπτική, σπάταλη και ανίκανη να διοικήσει αποτελεσματικά τον τόπο.
Ανήκει επομένως και αυτή αυτό παλιό, που δοκιμάστηκε και απέτυχε παταγωδώς, όπως και ο πρόεδρος του Σύριζα ως πρωθυπουργός, ο όποιος αν και νέος στην ηλικία, έχει παμπάλαιες ιδέες και ιδεοληψίες. Φτάνουν πια οι διχασμοί.
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,
πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
