Οι ρίζες της “Νέας Δημοκρατίας” βρίσκονται στο Συνέδριο της Χαλκιδικής και στις υποθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή
Οι υποψήφιοι αρχηγοί της Νέας Δημοκρατίας, θέλουν να προσδιορίσουν την ιδεολογία, την προσωπική τους και του κόμματος, προφανώς γιατί κάτι τέτοιο ζητούν ΜΜΕ και πολίτες.
Το γεγονός ότι πρόσφατα και οι τέσσερις μετείχαν στη Σύνοδο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, στη Μαδρίτη, αποδεικνύει την προσήλωσή τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωπαϊκή ιδέα γενικότερα.
Η ιδεολογική καταγωγή της Νέας Δημοκρατίας είναι γνωστή και την προσδιορίζει σαφώς και η προσωπική πολιτική πορεία του ιδρυτή της, του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Ξεκινά από το Λαϊκό Κόμμα, αμέσως μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνεχίζεται με τον Ελληνικό Συναγερμό τού στρατάρχη Αλέξανδρου Παπάγου, που αφομοίωσε σχεδόν το σύνολο του Λαϊκού Κόμματος και στελέχη των φιλελευθέρων και καταλήγει στην Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που κυριάρχησε στην πολιτική ζωή επί χρόνια, χάρη στον δυναμισμό του αρχηγού της και στο σύνθημα «Έργα, όχι λόγια», πού έγινε πράξη και ξεπέρασε την όποια ιδεολογία εξέφραζε ο ριζοσπαστισμός του κόμματος.
Άλλωστε η ρημαγμένη Ελλάδα, από τον πόλεμο του 1940-1941, την τριπλή κατοχή και την τρελή ξενοκίνητη κομμουνιστική ανταρσία, χρειαζόταν βασικά έργα υποδομής και επενδύσεις στον αγροτικό τομέα, στη βιομηχανία, στον τουρισμό, που θα έδιναν δουλειά στους ανέργους και θα ανάσταιναν τη μεσαία τάξη ΠΥ πάντα υπήρξε η ραχοκοκαλιά της χώρας και της οικονομίας και όχι θεωρητικές αναζητήσεις και προσήλωση σε πολιτικές θεωρίες.
Μετά τη δικτατορία, η Νέα Δημοκρατία εξέφρασε ανανεωμένη, τη μεγάλη αστική παράταξη που οδήγησε τον τόπο στην πρόοδο και στην τότε ΕΟΚ, νυν Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Νέα Δημοκρατία έφερε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την πραγματική ευρωπαϊκή, δυτικού τύπου δημοκρατία, καθώς και τη σύγχρονη προηγμένη τεχνολογία.
Οι ρίζες της Νέας Δημοκρατίας βρίσκονται στο Συνέδριο της Χαλκιδικής και στις υποθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Στον καινούργιο κόσμο που πλέον ζούμε, οι παλιές ετικέτες δεξιός, κεντρώος, αριστερός και όποια άλλη, έχουν ξεθωριάσει, έχασαν τη σημασία τους και δεν μπορούν να συναρπάσουν τα πλήθη, πολύ περισσότερο τους τους ενήμερους ενεργούς πολίτες.
Γι’ αυτό οι πολιτικοί πρέπει να ομιλούν με ειλικρίνεια, να τοποθετούνται με σαφήνεια για τα καυτά προβλήματα του τόπου, να χαρακτηρίζει διαφάνεια τις ενέργειας και τους κάθε είδους χειρισμούς τους, να ανακυκλώνονται πραγματικά στην υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και στην προώθηση της ευημερίας των πολιτών. Για όλα αυτά δεν χρειάζονται λόγια, ούτε νεφελώδεις θεωρίες, ούτε λέξεις-κλειδιά.
Το κυβερνητικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας, πρέπει να ομνύει στη διαφάνεια, την πάταξη της πολιτικής και διοικητικής διαφθοράς, στην εξάλειψη της γραφειοκρατίας στον δραστικό περιορισμό των δημοσίων υπηρεσιών και των δημοσίων υπαλλήλων, στην παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους τους νέους-πολίτες.
Πρέπει να δρομολογεί την επανίδρυση της δημόσιας εκπαίδευσης-στοιχειώδους, μέσης, ανωτάτης- με βαθιές τομές, σε ό,τι άφορα τους εκπαιδευτικούς -προσλήψεις, μετεκπαίδευση, έλεγχος, αξιολόγηση-, τη χωροταξική κατανομή των εκπαιδευτικών μονάδων, ιδίως στην ανωτάτη
-κατάργηση πανεπιστημίων και ΤΕΙ, συγχωνεύσεις, σύνδεση με τις τοπικές κοινωνίες και τις επιχειρήσεις-, τα διδακτικά βιβλία και την εμφύσηση ενός νέου δημιουργικού πνεύματος, σε διδάσκοντες και διδασκόμενους.
Να μεριμνά για την ανασυγκρότηση της δικαιοσύνης που βρίσκεται στην τελευταία φάση κατάρρευσης και διάλυσης.
Να αναθέτει την οικονομική ανάπτυξη στην ιδιωτική πρωτοβουλία, ελληνική και ξένη.
Να προωθεί την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, καθώς και των εθνικών κληροδοτημάτων, και να ολοκληρώνει τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων και εκτάσεων.
Να προτείνει νέα, πάγια και δίκαιη φορολογική νομοθεσία, πάταξη της φοροδιαφυγής και του λαθρεμπορίου, κίνητρα για μικρές και μεγάλες επενδύσεις, άμεση αδειοδότηση των νέων επιχειρήσεων, ελευθερία στο επιχειρείν, ώστε να εξέλθει η οικονομία από την ύφεση και να καταπολεμηθεί η αεργία.
Οι προτάσεις αυτές αποτελούν την ιδεολογία της προόδου και της ευημερίας,
κατά τη γνώμη μου.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
