Οι στυγνοί δολοφόνοι του Αλλάχ θέλουν να μεταφέρουν το μίσος και στις δικές μας ψυχές – Ο ισλαμικός βόρβορος θέλει το απόλυτο σκοτάδι, χωρίς ίχνος Λογικής, Δικαίου και Ελευθερίας – Η λέξη “πολιτισμός” δεν είναι συμβατή με το Ισλαμικό τρομοκρατικό Κράτος
Ο φίλος του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα, Γάλλος ιδρυτής του Αριστερού Μετώπου κ. Ζαν-Λυκ Μελανσόν, μιλώντας στο γαλλικό τηλεοπτικό κανάλι FR2 για τα δραματικά γεγονότα της 13ης Νοεμβρίου στο Παρίσι είπε, μεταξύ άλλων, και τα εξής πολύ ενδιαφέροντα:
«Οι στυγνοί δολοφόνοι έναν και μόνον στόχο έχουν. Επιδιώκουν να μεταφέρουν το μίσος τους προς τις δημοκρατικές μας αξίες και στις δικές μας ψυχές. Θέλουν να μετατρέψουν τις κοινωνίες μας σε χώρους μίσους.
Θέλουν οι αχρείοι να προκαλέσουν εμφύλιες εσωτερικές συγκρούσεις.
Οι ειρηνικοί και πιστοί μουσουλμάνοι δεν έχουν καμμία απολύτως σχέση με αυτά τα καθάρματα.
Πρέπει να αποφύγουμε να πέσουμε στην καλοστημένη παγίδα τους.
Η δημοκρατία μας, όμως, πρέπει να είναι αμείλικτη απέναντί τους…».
Λίγες ημέρες αργότερα, ο γνωστός για τις αριστερές του συμπάθειες Γάλλος συγγραφέας, δημοσιογράφος και κύριος αρθρογράφος του περιοδικού Λε Πουέν, σε ειδική έκδοση του περιοδικού για την ισλαμική τρομοκρατία, έγραφε τα ακόλουθα:
«Η λέξη πολιτισμός σίγουρα δεν είναι διόλου συμβατή με το Ισλαμικό Κράτος. Το τελευταίο είναι μία βάρβαρη οργάνωση που από κάθε άποψη παραπέμπει στο σύστημα των ναζί.
Υπό αυτή την έννοια, βιώνουμε έναν πόλεμο για τον πολιτισμό. Και, αν θέλουμε να τον κερδίσουμε, θα πρέπει να αποφύγουμε δύο εμπόδια. Πρώτον, μακρυά από την ασθένεια των μέσων επικοινωνίας και την άρνησή τους να βλέπουν την πραγματικότητα.
Μακρυά, επίσης, από τους ψευτοδιανοούμενους, που προσπαθούν να μάς ενοχοποιήσουν “θυματοποιώντας” τους δολοφόνους.
Σήμερα, λοιπόν, ο πολιτισμένος κόσμος βρίσκεται σε πόλεμο.
Όχι γιατί κάποιοι εχθροί των “Ανοικτών Κοινωνιών” θέλουν να τις κλείσουμε, ούτε γιατί κάποιες πολιτικές παρατάξεις θέλουν να τοποθετήσουν εκεί όπου υπάρχει κοινοβουλευτική δημοκρατία και οικονομία της αγοράς κάποιες άλλες αυταρχικές μορφές πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.
Όχι, ο πολιτισμένος κόσμος δεν κινδυνεύει από νέες μορφές ολοκληρωτισμού με φαιοκόκκινη απόχρωση.
Οι σημερινοί εχθροί του πολιτισμένου κόσμου θέλουν να τον καταργήσουν. Θέλουν να μην υπάρχει στην οικουμένη ίχνος ορθού λόγου, ίχνος δικαίου, ίχνος ελευθερίας.
Ο ισλαμικός βόρβορος θέλει το απόλυτο σκοτάδι. Διότι δεν αντέχει το φως.
Θέλει μία ανθρωπότητα που θα κατάκειται από ζωή τζιχαντιστικού τύπου.
Κατά συνέπεια, οι διάφοροι αμπελοφιλόσοφοι και λοιποί γελωτοποιοί της «προόδου» πλανώνται πλάνην οικτράν όταν ερμηνεύουν τους καμικάζι τζιχαντιστές ως «θύματα» της πάλης των τάξεων.
Την τελευταία, όπως παραστατικά έλεγε και ένας Γάλλος, «την έχουν γραμμένη…» (ils n’ ont rien a foutre).
Αντιθέτως, οι τζιχαντιστές επιβεβαιώνουν πανηγυρικά τα όσα προφητικά είχε γράψει το 2001 η διάσημη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι (1929-2006) στο βιβλίο της Οργή Και Περηφάνεια, το οποίο στην Ελλάδα εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις Γκοβόστη.
Για τους μουσουλμάνους, η Οριάνα Φαλάτσι τονίζει πως «οι καλύτερα εκπαιδευμένοι και οι πιο ευφυείς από αυτούς δεν μένουν στις μουσουλμανικές χώρες, ούτε σε σπηλιές στο Αφγανιστάν, ή σε τζαμιά στο Ιράν ή το Πακιστάν.
Βρίσκονται στις δικές μας χώρες, στις δικές μας πόλεις, στα πανεπιστήμιά μας, στις επιχειρήσεις μας. Έχουν εξαιρετικές σχέσεις με τις Εκκλησίες μας, τις τράπεζές μας, τους τηλεοπτικούς μας σταθμούς, τις εφημερίδες μας, τους εκδότες μας, τις ακαδημαϊκές ή συνδικαλιστικές οργανώσεις μας και με τα πολιτικά μας κόμματα.
Φωλιάζουν στα γάγγλια της τεχνολογικής υποδομής.
Και ακόμη χειρότερα, ζουν στην καρδιά μιας κοινωνίας που τους φιλοξενεί χωρίς να διερωτάται για την διαφορετική νοοτροπία τους, χωρίς να ελέγχει τις κακές προθέσεις τους, χωρίς να τιμωρεί τον σκοταδιστικό φανατισμό τους».
Υπό αυτές τις συνθήκες, κατά την Οριάνα Φαλάτσι αλλά και αρκετούς Ευρωπαίους σήμερα, ο πόλεμος που ονομάζεται τζιχάντ είναι βεβαίως θρησκευτικός, αλλά δεν έχει στόχο την κατάληψη του πολιτισμένου κόσμου.
«Είναι ένας πόλεμος που στόχο έχει την κατάληψη της ψυχής μας, την κατεδάφιση των αξιών μας, την εξαφάνιση της ελευθερίας μας και εν τέλει την καταστροφή του πολιτισμού μας…
Οι τζιχαντιστές θέλουν να καθορίσουν πώς θα ζούμε και πώς θα πεθαίνουμε και, κυρίως, δεν θέλουν να απολαμβάνουμε την ζωή…
Έτσι, αν δεν υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, αν δεν πολεμήσουμε η τζιχάντ θα νικήσει».
Γίνεται κατανοητό αυτό; Ή μήπως χρειάζεται οι μαστουρωμένοι του Αλλάχ να ανατιναχθούν σε κάποιο γήπεδο;
Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλος
Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος
Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων
