Προέβλεπε κατάργηση όλων των ασφαλιστικών εισφορών – Κατάργηση όλων των Ασφαλιστικών Ταμείων – Καθιέρωση μιας ελάχιστης σύνταξης 700 ευρώ από τον κρατικό προϋπολογισμό, από τα 67 χρόνια – Χρειαζόμαστε μείωση φόρων επί της εργασίας
Από το 2000 έως και το 2014 διετέθησαν από τον προϋπολογισμό του κράτους 201,5 δισ. ευρώ (!!) στα διάφορα ασφαλιστικά ταμεία για να μπορέσουν να καταβάλουν συντάξεις, επιδόματα και εφάπαξ στους συνταξιούχους.
Ενδεικτικά, στο ΙΚΑ δόθηκαν 45,3 δισ., στον ΟΓΑ 73,7 δισ., στον ΟΑΕΕ 17,3 δισ., κ.ο.κ.
Το ιλιγγιώδες αυτό ποσόν, πραγματική βόμβα στα δημόσιά οικονομικά, θα είχε ελαχιστοποιηθεί εάν προ δεκαπενταετίας οι κρατιστές όλων των κομμάτων, με προεξάρχουσα την «ανεύθυνη» Αριστερά, δεν είχαν ματαιώσει την μεταρρύθμιση Γιαννίτση.
Το σχέδιο αυτό, ως γνωστόν, προέβλεπε την καθιέρωση του 65ου έτους ηλικίας ως γενικού ορίου συνταξιοδότησης, την συνταξιοδότηση μετά από 40 χρόνια εργασίας χωρίς όριο ηλικίας, την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων (με εξαίρεση τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα) και τον υπολογισμό των συντάξεων με βάση τον μέσον όρο των τελευταίων δέκα ετών εργασίας.
Σύμφωνα με αποκαλυπτικά στοιχεία που προσφάτως δημοσιοποίησε ο ΣΕΒ, ένας εργαζόμενος με μεικτές μηνιαίες αποδοχές 1.100 ευρώ εισπράττει καθαρά 869 ευρώ, ενώ κοστίζει στην επιχείρηση 1.370 ευρώ.
Το κράτος (εισφορές εργαζόμενου και εργοδότη συν φόρος μισθωτών υπηρεσιών συν έκτακτη εισφορά) εισπράττει 501 ευρώ, δηλαδή το 36,6% του συνολικού κόστους.
Εάν ο εργαζόμενος έχει μικτές αποδοχές 2.500 ευρώ, το ποσοστό αυτό ανέρχεται σε 46%.
Για μεικτές αποδοχές 3.500 ευρώ, το μερίδιο τού κράτους ανεβαίνει στο 50,8%!!
Και ενώ η υπερφορολόγηση της εργασίας οδηγεί συστηματικά σε απώλεια θέσεων εργασίας και σε παγίδα φτώχειας, οι διάφοροι «σοφοί» και κυβερνητικοί φωστήρες κάνουν λόγο για περαιτέρω αύξηση των εισφορών!…
Οι άνθρωποι αδυνατούν να αντιληφθούν τα προφανή. Αυτό που χρειάζεται είναι ακριβώς το αντίθετο:
μείωση των φόρων επί της εργασίας, όπως και αν ονομάζονται, μείωση των φόρων γενικώς και ισόποση μείωση δημοσίων δαπανών.
Μία δραστική λύση είναι αυτή που είχε προτείνει προ ετών ο Στέφανος Μόνος, πρωτοπόρος ως συνήθως σε πολλά θέματα: κατάργηση όλων των ασφαλιστικών εισφορών, κατάργηση των ασφαλιστικών ταμείων, εξασφάλιση μίας ελάχιστης σύνταξης (π.χ. 700 ευρώ) από τον κρατικό προϋπολογισμό για καθένα που συμπληρώνει το 67ο έτος της ηλικίας του (που θα μπορεί, αν θέλει, να συμπληρώνει το ποσόν αυτό μέσω ιδιωτικής ασφάλισης), με μεταβατικές διατάξεις για τους σημερινούς ασφαλισμένους και συνταξιούχους.
Η αναπτυξιακή επίδραση αυτής της μεταρρύθμισης θα ήταν δραματική και η αποκλιμάκωση της
ανεργίας ταχύτατη.
Εμείς, όμως, προτιμάμε να είμαστε Επιμηθείς και όχι Προμηθείς.
Κώστας Χρηστίδης
Νομικός Οικονομολόγος
