Από το Κέντρο Υποδοχής Επενδυτών της Νομαρχίας Έβρου, φτάσαμε στην πλήρη αποβιομηχάνιση του Νομού μας, που συνεχώς ερημώνει…
Την πινακίδα που βλέπετε στην φωτογραφία μας, την ανακάλυψε το τηλεοπτικό συνεργείο του ΘΡΑΚΗ ΝΕΤ, πεταμένη στα υπόγεια της Νομαρχίας Έβρου.
Βλέποντάς την σήμερα μοιάζει σαν ένα… κρύο και ανούσιο ανέκδοτο.
Γιατί από τα μεγαλόπνοα σχέδια προσέλκυσης επενδυτών στον Έβρο (Γερμανών, Ισραηλινών, Βραζιλιάνων, κ.λπ.) καταντήσαμε σήμερα στην κλιμακούμενη ερημοποίηση του ακριτικού Νομού μας.
Ενός Νομού δίπλα στα σύνορα της Τουρκίας και της Βουλγαρίας, που θα έπρεπε να αποτελεί πρότυπο Ανάπτυξης για όλες τις άλλες περιοχές της Ελλάδος, απλά και μόνον για λόγους εθνικής σημασίας.
Αυτή η εφημερίδα που αγωνίζεται επί 70 ολόκληρα χρόνια, εδώ στις εσχατιές της Ελληνικής Πατρίδος, εξακολουθεί να φωνάζει και να διαμαρτύρεται.
Φωνάζει για τις απέραντες πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει ο τόπος μας (ακόμα και σε ορυκτά, πετρέλαια και σπάνιες γαίες) που μπορούν να ταΐσουν ολόκληρη την Ελλάδα, σε σιτηρά, κρέατα, γαλακτοκομικά, ιχθυηρά, οπωρολαχανικά κ.λπ.
Και διαμαρτύρεται γιατί όλος αυτός ο μεγάλος πλούτος της γης μας, με τους άφθονους υδάτινους πόρους, εξακολουθεί να μένει παραμελημένος και αντί να πηγαίνει μπροστά, πηγαίνει πίσω.
Συνακόλουθο είναι και το αρνητικό πρόσημο στην αύξηση του πληθυσμού μας.
Όπως έγραφε πρόσφατα η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΘΡΑΚΗ (βλέπε φύλλο 5 Δεκεμβρίου 2015) “ερημώνει η Περιφέρεια και γιγαντώνεται η Αττική”.
Συγκεκριμένα γράφαμε ότι ο πληθυσμός της Αθήνας αυξήθηκε 37%, ενώ στο Τρίγωνο Έβρου μειώθηκε 23,6%, στη Νέα Βύσσα 9,1%, στο Σουφλί 7%, στο Τυχερό 4,3 % και στο Διδυμότειχο 3,7%.
Αναμετρώνται πλέον δύο αντίπαλα κράτη:
Το κράτος των Αθηνών και η υπόλοιπη Ελλάδα.
Τα αποτελέσματα είναι ορατά και εις βάρος μας.
Ξαναγυρίζουμε όμως στην πινακίδα “Υποδοχής Επενδυτών” που μας θύμισε και άλλα πράγματα, όπως η περίφημη ΔΕΒΖΟΣ, το Εργοστάσιο Στρατιωτικών Ενδυμάτων, την ΒΙ-ΠΕ της Αλεξανδρούπολης και της Ορεστιάδος που έμειναν άδειες και την φυγή σχεδόν όλων των Βιομηχανικών-Βιοτεχνικών μονάδων του Έβρου, στην γειτονική Βουλγαρία, προκειμένου να επιβιώσουν από τα αρπακτικά νύχια της άγριας φορολογίας και του συστήματος κυνηγητού της Επιχειρηματικότητας, χάριν του αδηφάγου, σπάταλου και αντιπαραγωγικού Δημοσίου.
Και ό,τι απέμεινε, το έφαγαν τα αλλεπάλληλα πλημμυρικά φαινόμενα και οι ζωονόσοι, που αφάνισαν τις καλλιέργειες και το ζωϊκό κεφάλαιο του τόπου μας.
Ακόμη και το “φύλλο συκής” που απέμεινε, δηλ. της επιδότησης του 12% του εργατικού κόστους για τις επιχειρήσεις της Θράκης, το οποίος έμεινε απλήρωτο από το β’ εξάμηνο του 2010, κατέπεσε κι αυτό δείχνοντας τη γύμνια των κυβερνώντων της Αθήνας.
Πάει, καταργήθηκε κι αυτό.
Ποιες επενδύσεις λοιπόν μένει να περιμένουμε στον ακριτικό Νομό Έβρου;
Η πινακίδα που καταχωνιάστηκε στα υπόγεια της νομαρχίας Έβρου, δείχνει τον δρόμο μας.
Σ.Κ.
