Η κύρια αιτία της οικονομικής κρίσεως, που έπληξε την χώρα το 2010, ήταν το ίδιο το κράτος και η διόγκωσή του, έναντι του ιδιωτικού τομέως – Οι Επιχειρήσεις καταδιώκονται και οι Επενδύσεις εκδιώκονται
Το αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγηθεί ο τόπος μας οφείλεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στις αριστερές αγκυλώσεις που κυριάρχησαν και εξακολουθούν να κυριαρχούν στο πολιτικό μας σύστημα.
Το γεγονός ότι επί έξι ολόκληρα χρόνια η ελληνική οικονομία δεν έχει κατορθώσει να ανακάμψει, ανάγεται στην πολιτική την όποια υπαγόρευσαν οι αριστερές ιδεοληψίες, κυρίως ως προς τον ρόλο του κράτους και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Η κύρια αίτια της οικονομικής κρίσεως που έπληξε την χώρα μας το 2010 ήταν το ίδιο το κράτος.
Το κακό άρχισε από τα τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα και το ανεξέλεγκτο δημόσιο χρέος.
Μία πραγματικά φιλελεύθερη κυβέρνηση ουδέποτε θα επέτρεπε να συμβούν αυτά.
Αλλά οι πολιτικές πιέσεις που ασκούντο ήταν τεράστιες.
Καθ’ όλη την διάρκεια του 2009, το σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ πίεζε την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας εξ αριστερών και υπενόμευε κάθε δημοσιονομική εξυγίανση.
Έτσι, φθάσαμε στην πτώση της Κυβερνήσεως Καραμανλή και την δημοσιονομική εκτροπή.
Έκτοτε, η χώρα έχει εμπλακεί σε ένα φαύλο κύκλο αριστερής κατά βάθος πολιτικής.
Όσοι χαρακτηρίζουν την πολιτική των μνημονίων ως «νεοφιλελεύθερη», μάλλον δεν έχουν αίσθηση της πραγματικότητος.
Το κύριο χαρακτηριστικό της πολιτικής που ακολουθήθηκε την τελευταία εξαετία ήταν οι φόροι και κατ’ επέκτασιν η διόγκωσις του κράτους ως μεριδίου στην οικονομία.
Παράλληλα, ενετάθησαν στο έπακρον οι κρατικές παρεμβάσεις σε όλο το φάσμα της λειτουργίας της οικονομίας.
Περισσότεροι έλεγχοι και γραφειοκρατία, λιγότερη ελευθερία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Όμως η κυριότερη συνέπεια της αριστερής νοοτροπίας που κυριαρχεί στην χώρα μας είναι το αντι-έπενδυτικό, αντι-επιχειρηματικό και αντι-έργοδοτικό κλίμα. Αντί να γίνονται τα πάντα για να προσελκυσθούν ξένοι και εγχώριοι επενδυτές, αυτοί διώκονται.
Οι επιχειρήσεις καταδιώκονται, με αποτέλεσμα να φεύγουν και αυτές ή να προσπαθούν να μεταφέρουν τις έδρες τους στο εξωτερικό.
Οι δε εργοδότες, όσοι απέμειναν, υπόκεινται σε ένα ασφυκτικό εργασιακό πλαίσιο το οποίο τους αποθαρρύνει να δημιουργούν νέες θέσεις εργασίας, λόγω των υπερμέτρων υποχρεώσεων που επωμίζονται.
Οι σημερινοί κυβερνήτες μας έχουν το θράσος να μιλούν για ανάπτυξη. Άραγε ποια ανάπτυξη;
Αυτήν πού τορπίλισαν οι ίδιοι, τόσο ως αντιπολίτευση όσο και ως κυβέρνηση κατά το πρώτο δωδεκάμηνο αφού ανήλθαν στην εξουσία;
Η Κυβέρνηση Σαμαρά με τα όποια λάθη της, όχι ευκαταφρόνητα, είχε κατορθώσει να δρομολογήσει τα πράγματα προς μία αναπτυξιακή πορεία. Η ελληνική οικονομία είχε αρχίσει σιγά-σιγά να εξέρχεται από την πενταετή ύφεση. Αλλά ήλθε ο Σύριζα να τα γυρίσει όλα έξι χρόνια πίσω.
Το 2015, αντί να είναι το πρώτο έτος ανακάμψεως, έγινε το έκτο έτος υφέσεως.
Η αιτία είναι τα «σκουριασμένα» αριστερά μυαλά, που δεν αντιλαμβάνονται πως επανεκκινείται μίαά αδρανοποιημένη οικονομία και πως δημιουργείται ο εθνικός πλούτος.
Δεν καταλαβαίνουν τι ρόλο παίζει το κλίμα εμπιστοσύνης, εξ ου και το καταστρέφουν.
Το απέδειξαν αυτό με τις Σκουριές…
Ζ.
