Η πονεμένη ιστορία του Ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, που χρειάζεται να ξαναθυμηθούμε – Αιτία της κακοδαιμονίας μας, οι κομματικοί στρατοί στον Δημόσιο τομέα – Αν συνειδητοποιήσουμε αυτή την Αλήθεια, ίσως μπορέσουμε να δούμε φως στο τούνελ
Η πονεμένη ιστορία του Ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, δεν είναι κάτι καινούργιο.
Αντίθετα, είναι πολύ παλιά και ξεκινά από τα μετεμφυλιακά χρόνια.
Τότε που η Ελλάδα ήταν κατεστραμμένη περισσότερο από το ανταρτικό της Αριστεράς, παρά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η χώρα χρειαζόταν δρόμους, γεφύρια, υποδομές, αλλά η παραγωγή ήταν διαλυμένη.
Τότε, ο Κων/νος Καραμανλής χρησιμοποίησε τα αποθέματα των Ασφαλιστικών Ταμείων (π.χ. τα αποθεματικά του Ταμείου Νομικών δεν μπορούσαν να επενδυθούν, αλλά ήσαν μπλοκαρισμένα στην τράπεζα της Ελλάδος με επιτόκιο δύο τους χιλίοις) για να κτίσει ξανά την Ελλάδα.
Τα μεγάλα πλήγματα στο Ασφαλιστικό μας σύστημα δόθηκαν από το 1981 και μετά, δηλ. από την επικράτηση του ΠΑΣΟΚ, όταν προσελήφθησαν όλοι οι “πρασινοφρουροί” και διογκώθηκε υπέρμετρα το Δημόσιο.
Γι’ αυτό και αρχίσαμε να δανειζόμαστε, για να ισορροπήσουμε τους προϋπολογισμούς.
Πάλι επί ημερών ΠΑΣΟΚ γίνονται δύο εγκλήματα.
Το πρώτο έγινε με την ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωζώνη με ισοτιμία 340,75 δρχ. για ένα ευρώ.
Το δεύτερο έγινε με το “παίξιμο” των αποθεματικών των Ασφαλιστικών Ταμείων στο… χρηματιστήριο και που έγιναν καπνός.
Η χώρα βέβαια συνέχισε να δανείζεται για να καλύπτει τα ελλείμματα του Δημοσίου.
Στην σύντομη περιγραφή που κάνουμε, δεν πρέπει να παραλείψουμε και τον μηδενισμό από το κούρεμα της αξίας των Ομολόγων του Δημοσίου, που είχαν στα χέρια τους τα Ασφαλιστικά Ταμεία.
Και ύστερα ήρθαν τα Μνημόνια, γιατί για την Ελλάδα είχαν κλείσει οι πόρτες του Δανεισμού από τις Αγορές.
Τα χρέη μας είχαν φθάσει σε δυσθεώρητα ύψη και η κρίση ήταν έτοιμη να καταπιεί την Ελλάδα, οδηγώντας την σε πτώχευση.
Η κρίση λοιπόν έφερε τα Μνημόνια και όχι τα Μνημόνια την κρίση.
Και από εκεί και πέρα ζήσαμε τον εφιάλτη των τελευταίων έξι (6) χρόνων, που η εύκολη λύση για τους Κυβερνώντες ήταν η περικοπή μισθών και συντάξεων.
Ήτανε δηλαδή μέχρι τότε το “στραβό κλίμα”.
Μέχρις ότου εμφανίσθηκε ο “γάϊδαρος” κατά την λαϊκή παροιμία, για να το φάει όλο.
Επί επτά μήνες η για πρώτη φορά Αριστερή Κυβέρνηση, με επικεφαλής εκείνο τον ανεκδιήγητο Βαρουφάκη, διαπραγματευόταν “σκληρά” με την Τρόικα, χωρίς να ανανεώσει την δανειακή σύμβαση που είχαμε.
Η τρόικα έκλεισε τους κρουνούς του χρήματος και η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που επαναλαμβάνουμε διαπραγματευόταν…. “σκληρά” και έβαζε “κόκκινες γραμμές” για το καλό του Ελληνικού Λαού, προκειμένου να ανταποκριθεί στις δανειακές υποχρεώσεις της, στράγγιξε όλα τα αποθέματα, όχι μόνο των Ασφαλιστικών Ταμείων, αλλά και των άλλων Δημόσιων Οργανισμών, καθώς και των Δήμων της Χώρας.
Αυτή ήταν η χαριστική βολή που δόθηκε στο Ασφαλιστικό μας σύστημα.
Γι’ αυτό το έγκλημα που έγινε πάλι, δεν θα πληρώσει κανείς;
Ο “Γάϊδαρος” λοιπόν, τώρα τρώγει τις σάρκες μας, με το Νόμο Κατρούγκαλου.
Αυτού του κ. Καθηγητού στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης, που φρόντισε να επαναπροσληφθεί στο Δημόσιο, όλη η πελατεία του Δικηγορικού του Γραφείου.
Καμμία προοπτική Ανάπτυξης της χώρας δεν υπάρχει.
Γι’ αυτό και η Ελλάδα βέβαια εξακολουθεί να παραμένει με τον κίνδυνο του GREXIT, δηλ. της πτώχευσης, όπως επιμένουν να μας λένε οι ξένοι οικονομικοί αναλυτές.
Και ο Λαός, ο επιπόλαιος Λαός, ψάχνει απεγνωσμένα για λύση, για διέξοδο από το αδιέξοδο.
Μόνο που καμμία διέξοδος δεν μπορεί να υπάρξει, αν δεν μειωθεί ο κομματικός στρατός του Δημοσίου Τομέα, που είναι η πραγματική αιτία της κακοδαιμονίας μας.
Αν το συνειδητοποιήσουμε, ίσως μπορέσουμε να δούμε φως στο τούνελ.
Σ.Κ.
