Μπορεί να είναι μεγάλες οι διαφορές του βιοτικού επιπέδου, σε σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας μας – Όμως απολαμβάνουμε ακόμη τις μικρές καθημερινές χαρές
Κοντινές αποστάσεις, γνώριμα και χαμογελαστά πρόσωπα, ιδιοκατοίκηση.
Τρία βασικά χαρακτηριστικά της ζωής στην επαρχία, μακριά από το κλεινόν άστυ.
Όλοι όσοι επισκέπτονται μικρές επαρχιακές πόλεις, έχουν να το λένε «Εσείς εδώ είστε μια χαρά!».
Και πράγματι, στην Αλεξανδρούπολη για παράδειγμα, είμαστε ακόμη καλά.
Όλοι σε γενικές γραμμές έχουμε το σπίτι μας, την οικογένειά μας δίπλα μας, κοντινές αποστάσεις για τις δουλειές μας…
Και το κυριώτερο, γνωριζόμαστε όλοι πάνω-κάτω μεταξύ μας και έτσι υπάρχει καλύτερη συνεργασία και βοήθεια σε οποιονδήποτε τομέα.
Οι οποιεσδήποτε υποχρεώσεις γίνονται με το χαμόγελο στα χείλη και μπορούμε να πούμε ότι ζούμε ακόμη ανθρώπινα.
Σίγουρα, οι συνθήκες και οι ρυθμοί της καθημερινότητας έχουν αλλάξει ως ένα βαθμό, όμως όσα κάποιος κερδίζει από την δουλειά του, του φτάνουν για να καλύψει κάποιες βασικές του ανάγκες και να του μείνουν και κάποια χρήματα στην άκρη.
Επιπλέον, καθοριστικός παράγοντας είναι η οικογένεια και οι συγγενείς, οι οποίοι βοηθούν κυρίως τους νέους, είτε με χαρτζηλίκι από την σύνταξη των παπούδων, είτε με την ανατροφή των παιδιών (διότι δε χρειάζονται οι νταντάδες), είτε ακόμη και μ’ ένα πιάτο σπιτικό φαϊ.
Έτσι λοιπόν, οι μέρες κυλούν, μα οι καφετέριες στην πόλη μας είναι πάντα γεμάτες. Ακόμη και αν γίνουν πιο δύσκολες οι μέρες – που σίγουρα το μέλλον δε διαγράφεται με φωτεινά χρώματα – εμείς οι επαρχιώτες θα έχουμε και χρόνο και χρήμα για ένα καφεδάκι.
Άλλωστε, η ζωή είναι στιγμές και πρέπει να τις ζούμε όσο το δυνατόν καλύτερα μπορούμε…
Μ. Κ.
