Η δημιουργία επιχειρήσεων αποσκοπεί στο κέρδος – Κανένας δεν ιδρύει επιχείρηση για να ζημιώνει – Όμως το κέρδος στην Ελλάδα παραμένει υπό διωγμόν
Για να εισέλθει μία οικονομία σε πορεία αναπτύξεως πρέπει να συντρέχουν πολλοί παράγοντες, πολύ περισσότερο όταν έχει προηγηθεί μία εξαετία υφέσεως.
Οι παράγοντες αυτοί ανάγονται πρωτίστως στα κίνητρα προς επενδυτές και οικονομικώς δρώντες πολίτες, προκειμένου να αναλάβουν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες που δημιουργούν ανάπτυξη.
Άραγε ποια κίνητρα υπάρχουν σήμερα για να αναληφθούν τέτοιες πρωτοβουλίες στην χώρα μας;
Μάλλον αντικίνητρα υπάρχουν, και μάλιστα σοβαρότατα.
Η φορολογία, πού είναι ένας από τους παράγοντες, παραμένει βαρύτατη. Και το χειρότερο, δεν είναι σταθερή.
Εισήλθαμε στο 2016 και κανένας δεν γνωρίζει ποιό φορολογικό καθεστώς θα ισχύσει εφέτος, με αποτέλεσμα να επικρατεί αβεβαιότης.
Υπό τέτοιο κλίμα, ούτε επενδύσεις διενεργούνται ούτε επιχειρηματικές πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται.
Άλλος παράγων που πρέπει να συντρέχει είναι η αξιοπιστία και το αίσθημα εμπιστοσύνης. Για να αναλάβουν οι οικονομικώς δρώντες πολίτες οποιαδήποτε πρωτοβουλία πρέπει να αισθάνονται ότι το οικονομικό περιβάλλον είναι σταθερό και ασφαλές.
Να μην φοβούνται αιφνιδιασμούς και παλινωδίες. Τέτοιο περιβάλλον ούτε υπήρχε κατά την τελευταία εξαετία ούτε υπάρχει σήμερα.
Αντίθετα επικρατεί ανασφάλεια για το τι μπορεί να συμβεί αύριο, η οποία επίσης λειτουργεί ως αντικίνητρο αναπτύξεως.
Η ανάπτυξη είναι σύμφυτη με την δημιουργία θέσεων εργασίας, αφού αυτός είναι ένας από τους κεντρικούς στόχους της.
Να απασχολούνται δημιουργικά και παραγωγικά οι πολίτες, να εξασφαλίζουν εισόδημα και αυτό να διαχέεται σε ολόκληρη την κοινωνία.
Άραγε ποιά κίνητρα έχει κάποιος σήμερα στην χώρα μας για να προσφέρει θέσεις εργασίας;
Οι εργοδότες είναι στο στόχαστρο. Η μισή κοινωνία τους μισεί και η εργατική νομοθεσία τους θέτει υπό ασφυκτικό πλαίσιο.
Γιατί λοιπόν να προσλάβουν εργαζομένους;
Τα ίδια ισχύουν και για το ευρύτερο επιχειρηματικό περιβάλλον. Πλην ορισμένων εξαιρέσεων, η δημιουργία επιχειρήσεων αποσκοπεί στο κέρδος.
Αυτός ο στόχος περιγράφεται στα καταστατικά τους. Κανένας δεν ιδρύει επιχείρηση για να μην κερδίζει ή να ζημιώνει.
Όμως το κέρδος, που είναι η κινητήριος δύναμις της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας και της αναπτύξεως, στην Ελλάδα παραμένει είδος υπό διωγμόν.
Θεωρείται κακό να δραστηριοποιείται κανείς για να κερδίζει και καταδιώκεται παντοιοτρόπως.
Αυτοί είναι οι γενικοί παράγοντες που πρέπει να συντρέχουν για να επανεκκινηθεί μία οικονομία και να επανέλθει σε πορεία αναπτύξεως.
Όμως υπάρχουν και πρόσθετες προϋποθέσεις, εξ ίσου σημαντικές; Η εξασφάλιση του υγιούς ανταγωνισμού, το νομοθετικό πλαίσιο, οι παρεμβάσεις του κράτους, η γραφειοκρατία, τα εμπόδια που πρέπει να υπερκεράσει κανείς για να φθάσει στο επιθυμητό αποτέλεσμα και πολλά άλλα.
Ως προς αυτά, το πλαίσιο στην χώρα μας εξακολουθεί να είναι άκρως αρνητικό.
Ακούμε διαρκώς από τους κυβερνώντες τον όρο «ανάπτυξη».
Όμως το ερώτημα είναι κατά πόσον η πολιτική τους μπορεί να οδηγήσει σε αυτήν, ή μήπως είναι το αντίθετο: Πολιτική μή αναπτύξεως.
Ζ.
