Το καλαμπούρι με τις μαθητικές παρελάσεις, πρέπει να σταματήσει – Γιατί οι παρελάσεις αποτελούν εκδηλώσεις συλλογικής μνήμης και ιστορικού χρέους – Και σ’ αυτές πρέπει να παίρνουν μέρος, όσοι αισθάνονται Έλληνες και είναι υπερήφανοι για την εθνική τους συνείδηση
Το κακό με τις μαθητικές παρελάσεις δεν ξεκίνησε δυστυχώς στις μέρες του ΣΥΡΙΖΑ. Στις μέρες του Σημίτη ξεκίνησε, με πρωτοστάτη τον Πάγκαλο που ήθελε να δώσουμε ελληνική υπηκοότητα «εντός 24ώρου» σε ένα δασκαλεμένο γειτονόπουλο για να κρατάει τη σημαία στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου δηλώνοντας περήφανο ως…Αλβανός!
Κάπου εκεί άρχισαν τα μίνι και τα κολάν. Η ευρωπαϊκή… «προσαρμογή» στις επιταγές των καιρών.
Και οι παρελάσεις, αντί για ελάχιστο φόρο τιμής των νεοτέρων στους εθνικούς αγώνες, έγιναν ένα είδος παρδαλού χάπενινγκ, όπου το κάθε πιτσιρίκι κάνει ό,τι του κατέβει στο κεφάλι.
Ανύπαρκτος ενδυματολογικός κώδικας, χαλαρό τελετουργικό και βεβαίως ελάχιστη επίγνωση του βαρύτατου ιστορικού φορτίου. Ιδανική ευκαιρία δηλαδή, για νεοελληνικό μαθητικό χαβαλέ, μαγκιά και εξυπνάδα αντικομφορμιστικού δήθεν τύπου, που εντοπίζεται σε μια -εντελώς αταίριαστη προς την περίσταση- επίδειξη ανυπακοής.
Κάθε χρόνο τέτοια εποχή αυτό ακριβώς το αταίριαστο και ασεβές μονοπωλεί χαζοχαρούμενα και τα βραδινά «δελτία ειδήσεων».
Έφηβοι που δηλώνουν την αντίθεσή τους προς το σύστημα μουντζώνοντας ανέξοδα την εξέδρα των επισήμων, κοριτσόπουλα που νομίζουν ότι έγιναν γυναίκες επειδή τους δόθηκε η ευκαιρία να διασχίσουν την Λεωφόρο με το μίνι ως τον… αφαλό, και κερασάκι στην τούρτα η «hot» καθηγήτρια της χρονιάς!
Όλα αυτά, στην επέτειο της παλιγγενεσίας, ήμαρτον, Παναγιά μου!
Χωρίς αμφιβολία έχουμε χάσει τον μπούσουλα. Φταίνε ασφαλώς κάποιοι γονείς που δυσκολεύονται να εξηγήσουν στα παιδιά τους ότι οι μαθητικές παρελάσεις δεν προσφέρονται για «αντίσταση εκ του ασφαλούς». Ακριβώς επειδή συμβολίζουν πράξεις αντίστασης και αυτοθυσίας που στοίχισαν ζωές.
Φταίνε και οι λιγοστοί εκπαιδευτικοί που αφήνουν τέτοιο χάλι, ενθαρρύνοντας μερικές φορές τις «εκκεντρικές εμφανίσεις», σαν η επέτειος του ’21 να προσφέρεται για ένα είδος gay parade. Kαθόλου μην εκπλαγείτε στο μέλλον αν μετά την απόγονο του Ιμπραήμ με τη μαντίλα δούμε και κάνα παλικαρόπουλο με φούστα. Μέσα στο κόλπο της πρόκλησης και της ισοπέδωσης θα εντάσσεται…
Γι’ αυτό λοιπόν, έστω και αργά, το καλαμπούρι πρέπει να τελειώσει. Οι μαθητικές παρελάσεις είναι εκδηλώσεις συλλογικής μνήμης και ιστορικού χρέους. Σ’ αυτές πρέπει να παίρνουν μέρος σεβόμενοι ένα -στοιχειώδες έστω- «πρωτόκολλο» όσοι αισθάνονται Έλληνες και είναι περήφανοι για την εθνική τους συνείδηση. Ανεξαρτήτως χρώματος και θρησκείας.
Οι υπόλοιποι που θέλουν απλώς να προκαλέσουν, ας κρατήσουν την ορμή τους για μια άλλη περίσταση…
Γιώργος Χαρβαλιάς
