Τα μόνα που δεν φορολογούνται ακόμα, είναι ο Ήλιος και ο Αέρας που αναπνέουμε – Ακόμη και το νερό της βρύσης επιβαρύνεται με 13% – Όμως δεν γίνεται καμμία μείωση στις Δημόσιες δαπάνες – Η Κυβέρνηση είναι ανένδοτη
Λίγες ήμερες προ των εκλογών της 18ης Ιουνίου 1989, τις οποίες εθεωρείτο βέβαιο ότι θα έχανε το ΠΑΣΟΚ μετά από οκτώ χρόνια στην εξουσία, ο Α. Παπανδρέου κατέφυγε στην παροχολογία.
Σε προεκλογική ομιλία του στο Περιστέρι και χωρίς καμμία αίσθηση υπευθυνότητας, εξεστόμισε το περιβόητο «Τσοβόλα δώστα όλα».
Και έδωσε το σύνθημα στον τότε υπουργό Οικονομικών να τα «δώσει όλα» και να σταματήσει να εισπράττει φόρους!
Σήμερα που η Ελλάς έχει πτωχεύσει, το σύνθημα εκείνο θεωρείται αδιανόητο. Κανένας δεν θα τολμούσε να το εκστομίσει, αφού θα εσήμανε την παράταση της οικονομικής κρίσεως η οποία αγγίζει όλους τους Έλληνες.
Όμως από του σημείου τούτου μέχρι του άλλου άκρου, υπάρχει απόσταση. Και κατά τα φαινόμενα, η Κυβέρνηση Τσίπρα έχει φθάσει σε αυτό.
Η δική της πολιτική θα μπορούσε άνετα να χαρακτηρισθεί ως πολιτική του «παρ’ τα όλα»!
Δεν υπάρχει κάτι το οποίο να μη θέλει να φορολογήσει η Κυβέρνηση. Το εισόδημα εις το έπακρον, την ακίνητη περιουσία, τα καύσιμα, τα αυτοκίνητα, τα κινητά, τα πάντα.
Για δε τα περισσότερα προϊόντα ισχύει ο εξοντωτικός ΦΠΑ 23%. Για κάθε 100 ευρώ που πληρώνουμε, το κράτος ενθυλακώνεται τα 23 ευρώ. Τα μόνα που δεν φορολογούνται ακόμη, είναι ο ήλιος και ο αέρας που αναπνέουμε. Ακόμη και το νερό της βρύσης επιβαρύνεται με ΦΠΑ 13%
Όλα αυτά οι κυβερνώντες προσπαθούν να τα αποδώσουν στην «κακή» τρόικα-κουαρτέτο και ιδιαίτερα στο «κατάπτυστο» Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το όποιο θέλουν πάση θυσία να εκδιώξουν.
Όμως ο κύριος λόγος για τον οποίο έχουμε την παρούσα φορολογική ομοβροντία, είναι ο Σύριζα.
Προτού αποφασίσει να ρίξει την Κυβέρνηση Σαμαρά, τα υπό διαπραγμάτευση δημοσιονομικά μέτρα ήταν ύψους 1,5 δις ευρώ. Τώρα έγιναν 5,4 δει ευρώ.
Οι αιτίες που φθάσαμε εδώ είναι σαφείς:
Πρώτον η αναστάτωση από τις πρόωρες εκλογές, που πήγαν πίσω την οικονομία.
Δεύτερον το χαμένο πρώτο εξάμηνο της Κυβερνήσεως Τσίπρα, με την διαπραγμάτευση.
Τρίτον το δημοψήφισμα και οι κεφαλαιακοί περιορισμοί.
Τέταρτον οι νέες εκλογές του Σεπτεμβρίου, που προκάλεσαν πρόσθετη αβεβαιότητα.
Και πέμπτον η έκτοτε επιδειχθείσα κυβερνητική αδράνεια, που έχει παγώσει την οικονομία
Η οικονομική και δημοσιονομική ζημιά που προκλήθηκε κατά το 14μηνο αυτό είναι τερατώδης.
Η πρώτη καταγράφεται από την επιστροφή της οικονομίας στην ύφεση, όταν στα τέλη του 2014 είχε δείξει τα πρώτα σημάδια ανακάμψεως.
Και η δεύτερη, η δημοσιονομική, αποκαλύπτεται από τους ίδιους τους αριθμούς.
Δηλαδή από το γεγονός ότι φθάσαμε να απαιτούνται σήμερα μέτρα τετραπλασίου ύψους από ό,τι στα τέλη του 2014.
Πάντως η ευθύνη για τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις ανάγεται αποκλειστικώς στην Κυβέρνηση Τσίπρα.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο δεν έχει παύσει να επισημαίνει ότι η οικονομία δεν αντέχει άλλους φόρους και ότι προέχει να μειωθούν οι δημόσιες δαπάνες.
Όμως η Κυβέρνηση είναι ανένδοτη.
Πλην ελαχίστων περικοπών, επιμένει στην πολιτική των φόρων και του «παρ’ τα όλα», η οποία οδηγεί την οικονομία σε περαιτέρω μαρασμό.
Ζ.
