Ωραία θα ήταν! – Ας προσγειωθούμε όμως λίγο στην πραγματικότητα – Ας είμαστε λίγο επιφυλακτικοί, λίγο υποψιασμένοι – Ως Ιεραπόστολοι της Αγάπης είμαστε έτοιμοι να τα θυσιάσουμε όλα; – Ή μήπως πρέπει να σκεφθούμε και την έρημη Ελλάδα μας;
Φανταστείτε έναν κόσμο γεμάτο αγάπη, όπως έλεγε και ο Τζον Λένον στο τραγούδι του “Imagine” – Γίνεται όμως; – Εμείς τι κάνουμε γι’ αυτό;
Διαβάζω καθημερινά σε αναρτήσεις φίλων και γνωστών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την άποψή τους αναφορικά με το μείζον ζήτημα του προσφυγικού.
Οι απόψεις διίστανται ως προς τον σωστό τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος. Άλλοι ανησυχούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν για την χώρα μας και άλλοι (πιο ρομαντικοί) υποστηρίζουν ότι οι πρόσφυγες πρέπει να υποστηριχθούν με κάθε τρόπο.
Πολλάκις από την εφημερίδα μας έχουμε προσπαθήσει ν’ αναλύσουμε το ποιος φταίει σ’ αυτήν την ιστορία, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Το ερώτημα που προκύπτει (και με αυτήν την αφορμή γράφονται αυτές οι αράδες), είναι το εξής: Υπάρχει καλύτερος κόσμος; Η αγάπη μπορεί να κυριαρχήσει; Αυτά που πρεσβεύουν οι ανθρωπιστές-αλληλέγγυοι, είναι εφικτά;
Γιατί κι εγώ πολύ εύκολα μπορώ να λέω «Γιούπι, ανοίξτε τα σύνορα, ας αγαπηθούν οι λαοί, no war, only piece» και τα τοιαύτα. Πρακτικά, γίνονται όμως;
Ας προσγειωθούμε λίγο στην πραγματικότητα… «Πόλεμος εστί πατήρ πάντων» έλεγε ο Ηράκλειτος και δεν είχε άδικο. Όλα δημιουργούνται από τις διαμάχες που αυτές είναι αέναες.
Και κάτι τέτοιο παρατηρείται χιλιάδες χρόνια τώρα. Η ειρήνη-σταθερότητα είναι όνειρο μακρινό…
Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος μας σίγουρα μπορεί να γίνει καλύτερος, άμα όλοι κάνουμε μικρές πράξεις αγάπης καθημερινά. Και σε σχέση με το προσφυγικό, μπορώ να πω πως οι Έλληνες πολίτες έχουν δείξει μια αξιοθαύμαστη στάση.
Εντούτοις, πρέπει να είμαστε και λίγο επιφυλακτικοί. Λίγο υποψιασμένοι. Ως ιεραπόστολοι της αγάπης, είμαστε έτοιμοι να τα θυσιάσουμε όλα; Ή μήπως πρέπει να σκεφτούμε και την έρμη Ελλάδα, που όλοι σαν κοράκια θέλουν με κάθε τρόπο να ξεσκίσουν;
Ναι, εμείς είμαστε καλοί και φιλάνθρωποι… Οι ξένες δυνάμεις όμως είναι; Ή παίζουν το δικό τους παιχνίδι μέσω του προσφυγικού;
Εν κατακλείδι, ουδείς αμφισβητεί την επιθυμία και το δικαίωμα των ανθρώπων αυτών που έρχονται από εμπόλεμες ζώνες, να ζήσουν ένα καλύτερο αύριο.
Αλλά, εν έτει 2016, η απύθμενη καλωσύνη και αθωότητα, ίσως δεν οδηγεί πάντα σε καλό… Να είμαστε και λίγο ρεαλιστές.
Ας τραγουδούμε λοιπόν το υπέροχο τραγούδι «Imagine» του Τζον Λένον, ωστόσο ας έχουμε πάντα μάτια και αυτιά ανοιχτά, ενθυμούμενοι πάντα ότι το όφελος της πατρίδος μας είναι πάνω απ’ όλα.
ΜΑΡΙΝΑ ΚΟΝΔΥΛΗ
