Επαναστατικές φαντασιώσεις

Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να συνεργάζεται πειθήνια με  τους Δανειστές μας, αλλά φαίνεται πως δεν έχει απαλλαγεί από τις νεανικές του φαντασιώσεις, που ήδη συστηματικά εφαρμόζει

 

Οι πολλές  συζητήσεις πάνω στα κείμενα που αναπτύσσουν την κομμουνιστική θεωρία και η συνήθως ελλιπής γνώση αυτών, προκαλούν σε νεαρά ιδίως άτομα, διάφορες φαντασιώσεις και διεγείρουν επιθυμίες για επαναστατικές κινήσεις, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη την οικτρή αποτυχία στην πράξη όλων αυτών των θεωριών και τη μετατροπή των κομμουνιστικών καθεστώτων σε μηχανές επιβολής αυταρχικών, τυραννικών και εγκληματικών, δικτατορικών κυβερνήσεων που αιματοκύλησαν μεγάλους και μικρούς λαούς, ούτε βεβαίως το γεγονός ότι ο κομμουνισμός πέθανε οριστικά το 1990, όταν κατέρρευσε στην Σοβιετική Ένωση και στην Ανατολική Ευρώπη.

Δεν θέλουν τα άτομα αυτά να γνωρίζουν ότι η Κίνα που κυβερνάται πάντα από το Κομμουνιστικό Κόμμα έχει υποστεί μία τρομερή μεταλλαγή και έχει καταστεί χώρα με ελεύθερη καπιταλιστική οικονομία, όπου συνυπάρχουν αρμονικά κρατικές και ιδιωτικές επιχειρήσεις μεγάλου-διεθνύς μεγέθους.

Και ακόμη, ότι η Βόρεια Κορέα που τάχα έχει κομμουνιστικό καθεστώς, είναι μία ιδιόρρυθμη οικογενειακή και εγκληματική δικτατορία τρίτης γενιάς, ενώ και η Κούβα, κομμουνιστική δικτατορία της οικογένειας Κάστρο μεταλλάσσεται, αφού μόλις πρόσφατα υποδέχθηκε τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπ. Ομπάμα.

Μόνο στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη, στα πλαίσια μιας πραγματικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, Κομμουνιστικό Κόμμα πού βασικά ζει στο περιθώριο, πλην όμως πρόσφατα γιόρτασε στο Λιτόχωρο την έναρξη του ξενοκίνητου ανταρτοπόλεμου 1946-1949 που κατέστρεψε και ισοπέδωσε την Ελλάδα.

Φαίνεται ότι τα γερόντια που το αποτελούν και το  κατευθύνουν, απέκτησαν ξαφνικά φαντασιώσεις για νέες επαναστατικές πρωτοβουλίες και νέους αιματοβαμμένους γύρους.

Υπήρχε χρονιά και ο σημερινός Σύριζα, που ζούσε στο περιθώριο ως ΚΚΕ εσ. ή Συνασπισμός, στην ουσία αναθεωρητικό κομμάτι του ΚΚΕ και που εξαιτίας του αντιμνημονιακού αγώνα του, έφτασε στο 36% και έγινε κυβέρνηση για να μεταλλαχθεί και αυτός και να μας φέρει το τρίτο και πιο επαχθές μνημόνιο που υλοποιείται πλέον σε νόμους-καρμανιόλες, στους τομείς της φορολογίας και του ασφαλιστικού.

Η αλλαγή του Σύριζα και κυρίως του αρχηγού του, δείχνει ότι η επαφή με την πραγματικότητα και κυρίως η άσκηση της εξουσίας αλλάζει άτομα και κόμματα.

Πλην, όμως, οι παλιές νεανικές φαντασιώσεις που αναπτύχθηκαν στις ατέλειωτες συζητήσεις, στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και στις αριστερές ουζοποσίες, επανέρχονται τρυπώντας το βερνίκι της εξουσίας, με το οποίο όλοι έχουν καλυφθεί στον Σύριζα, πολλές κυβερνητικές ενέργειες και κινήσεις δείχνουν ότι οι παλιές φαντασιώσεις και οι επαναστατικές διεγέρσεις δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά παραμένουν, και πολλοί, όπως η κίνηση 53+ και ορισμένοι υπουργοί και βουλευτές, τις ενεργοποιούν και τις φέρουν στο προσκήνιο.

Προφανώς, ιδιαίτερη σημασία έχει η στάση του πρωθυπουργού, που ναι μεν συνεργάζεται αρμονικά και πειθήνια με την Ευρωπαϊκή Ένωση της ελεύθερης οικονομίας, αλλά δεν φαίνεται να έχει απαλλαγεί από τις νεανικές φαντασιώσεις του, αν και τώρα πια δείχνει να ενδιαφέρεται, μόνο για την εξουσία.

Αλλά ποτέ δεν ξέρεις: ακροβατεί μεταξύ φαντασιώσεων και εξουσίας ή έγινε καθαρός εξουσιαστής, θυσιάζοντας τις παλιές θεωρίες;

Όμως, ας δούμε, που και πώς έρχονται στην επιφάνεια οι επαναστατικές φαντασιώσεις των στελεχών του Σύριζα.

α) Η Κυβέρνηση του Σύριζα δημιουργεί κομματικό κράτος, με διορισμούς ημετέρων σε θέσεις κλειδιά, με περιθωριοποίηση Ανεξάρτητων Αρχών που δεν μπορεί να ελέγξει με φωτογραφικές τροπολογίες στη Βουλή, με την προσπάθεια μετατροπής των ιδιωτικών σχολείων σε δημόσια, με το νομοσχέδιο για την Παιδεία που της δίνει άλλη κατεύθυνση, με τους διορισμούς κομματικών οργάνων στις διευθύνσεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τώρα με τους διορισμούς κομματικών διοικητών και υποδιοικητών στα κρατικά νοσοκομεία κ.ά.

β) Με την σταλινικού τύπου προπαγάνδα μέσω τής κρατικής ΕΡΤ και τη λασπολογία κατά των αντιπάλων, καθώς και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα για να δικαιολογήσει τις πρωθυπουργικές κωλοτούμπες, όπως με τη μετατροπή του Όχι του δημοψηφίσματος σε Ναι.

γ) Με την προσπάθεια φίμωσης και πλήρους ελέγχου των τηλεοπτικών σταθμών: με τον ψηφισθέντα νόμο προχωρεί η αδειοδότηση μόνο 4 καναλιών πανελλήνιας εμβέλειας, ενώ υπάρχουν 8 και επομένως θα κλείσουν και τα 8 ή τα 4 υφιστάμενα.

Η δημοκρατία των αδειών επίκειται με τιμή εκκίνησης 3 εκατ. ευρώ και θα δούμε ποιοι θα διεκδικήσουν τις άδειες και την τύχη των υφισταμένων, ενώ με το εφαρμοζόμενο ψηφιακό σύστημα, μπορούν να λειτουργήσουν δεκάδες κανάλια πανελλήνιας εμβέλειας.

Στα πλαίσια του εκφοβισμού των δημοσιογράφων εντάσσονται και οι πειθαρχικές ποινές πού επέβαλε το πειθαρχικό συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ προσφάτως.

δ) Με προβολή κομμουνιστικών, θεσμικών, επονίτικων τίτλων χωρίς προσόντα διοριζομένων ημετέρων.

ε) Με τακτικές βολές κατά των ιδιωτικοποιήσεων, δύο τουλάχιστον αρμοδίων υπουργών, βουλευτών και κομματικών στελεχών.

στ) Με λαϊκίστικες, αριστερού τύπου, συμπεριφορές της κυβέρνησης, έναντι των λαθρομεταναστών και προσφύγων, αλλά και των δανειστών.

Παναγιώτης Μποκοβός

Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,

πρώην Υφυπουργός Οικονομικών