Η περιοχή της Σμύρνης θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα, με δημοψήφισμα – Και αν δεν συναινούσαν οι Οθωμανοί, τότε η κυριαρχία επί της Κωνσταντινούπολης, θα περιερχόταν στην Ελλάδα – Όμως εμείς αντί να κάνουμε υπομονή πέντε χρόνια, προχωρήσαμε στην καταστροφική Μικρασιατική εκστρατεία – Οι ομοιότητες με την σημερινή Κυβέρνηση είναι συγκλονιστικές
Η Ελλάδα διαθέτει το θλιβερό προνόμιο στο πρόσφατο παρελθόν της, της διάπραξης ενός κορυφαίου διεθνώς πολιτικού σφάλματος, το οποίο πλήρωσε πρώτα από όλα ο μικρασιατικός ελληνισμός.
Ο οξυδερκής Έλλην πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος (λίγο μετά την ήττα των Βρετανών στη μάχη της Καλλίπολης, η οποία δημιούργησε τότε αξεπέραστο ρήγμα στις σχέσεις Βρετανίας και Τουρκίας) επέτυχε να υπογραφεί, στις 28 Ιουλίου 1920, η περίφημη Συνθήκη των Σεβρών, με τη σύμφωνη γνώμη της Τουρκίας, υπό τον σουλτάνο Μεχμέτ Στ’.
Τη Συνθήκη υπέγραφαν επίσης το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Ιταλία, η Ιαπωνία, η Αρμενία, το Βέλγιο, η Πολωνία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Γιουγκοσλαβία και η Τσεχοσλοβακία.
Με τη Συνθήκη αυτή παραχωρούνταν στην Ελλάδα τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, η Ανατολική Θράκη μέχρι τη γραμμή της Τσατάλτζας κοντά στην Κωνσταντινούπολη, η περιοχή της Σμύρνης έμενε υπό την ονομαστική επικυριαρχία του σουλτάνου, αλλά θα διοικούνταν από Έλληνα αρμοστή ως εντολοδόχο των συμμάχων και θα μπορούσε να προσαρτηθεί στην Ελλάδα μετά από πέντε, χρόνια με δημοψήφισμα, δηλαδή το 1925.
Το άρθρο 26 της Συνθήκης όριζε ακόμα ότι εάν οι ‘Οθωμανικές Αρχές δεν συναινούσαν στην εφαρμογή της, θα εξέπιπταν από την κυριαρχία τους στην Κωνσταντινούπολη, την οποία θα μπορούσε να καταλάβει η Ελλάδα.
Τον ευφυή αυτό όρο είχε έντεχνα προωθήσει ο Έλλην πολιτικός Ελευθέριος Βενιζέλος, προς εξασφάλιση της εφαρμογής της Συνθήκης των Σεβρών.
Η μόνη λεπτή τεχνική που απαιτείτο από τις ελληνικές κυβερνήσεις ήταν να περιμένουν από το 1920 μέχρι το 1925, ώστε να διενεργείτο το δημοψήφισμα για τη Σμύρνη και την ενδοχώρα αυτής, καθώς επίσης να κυρωνόταν η Συνθήκη αυτή από το ‘Ελληνικό Κοινοβούλιο, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Ωστόσο, η Ελλάδα επέτυχε εις βάρος της το ακατόρθωτο.
Ανέτρεψε η ίδια το διπλωματικό αυτό επίτευγμα του Ελευθερίου Βενιζέλου δια της ενάρξεως και μόνο της Μικρασιάτικης Εκστρατείας, αφού από ύπατοι αρμοστές και τοποτηρητές της ασφάλειας της περιοχής της Σμύρνης, μετατραπήκαμε σε επιθετικούς εκστρατεύοντες, προς κατά κράτος ήττα της Τουρκίας.
Στην πολιτική δεν συγχωρείται ούτε άγνοια, ούτε Εύηθεια.
Με τη συμπεριφορά της Ελλάδος, όχι μόνο παραβιάσαμε, και επομένως ματαιώσαμε, τη Συνθήκη των Σεβρών που υπογράψαμε, αλλά εκθέσαμε και όλες τις άλλες χώρες που προαναφέρθησαν, οι οποίες τίμησαν την Ελλάδα με την εμπιστοσύνη τους, αναθέτοντας σε εκείνη να αναλάβει τον ρόλο του ύπατου αρμοστή, ήτοι του εγγυητή της ασφάλειας στη Σμύρνη και την ενδοχώρα της.
Όταν στις 25 Ιανουαρίου 2015 εξελέγη η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, επισκέφθηκε μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα την Ελλάδα αντιπρόεδρος του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ.
Η προνομιακή αυτή συμπεριφορά του προέδρου του Eurogroup δεν έχει επαναληφθεί ποτέ προς καμμία άλλη χώρα η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση των χωρών μελών της Ευρωζώνης.
Και τότε ακριβώς ακριβώς, ήτοι τις πρώτες μέρες της διακυβέρνησης από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, χάθηκε αμετακλήτως η ευκαιρία για ότι περαιτέρω παραχωρήσεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας υπέρ της Ελλάδος.
Θα μπορούσε δηλαδή, στη φάση εκείνη που επισκέφθηκε ο πρόεδρος του Eurogroup νεοεκλεγείσα κυβέρνηση, η τελευταία αφενός μεν να δείξει ότι σέβεται τη συνέχεια του κράτους και των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει, αφετέρου να διεκδικήσει τη μείωση του χρέους τουλάχιστον στο ποσό που αγοράζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα τα Ελληνικά Ομόλογα, και όχι στην ονομαστική αξία αυτών.
Θα μπορούσε δηλαδή να επιτύχει τότε η Ελλάδα να περιοριστεί η οφειλή της στην πραγματική αξία αγοράς των Ομολόγων πού συγκεντρώθηκαν τελικά στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.
Αντί τούτου, η ελληνική κυβέρνηση έσπευσε να αμφισβητήσει τις δεσμεύσεις της Ελλάδος, που είχαν αναληφθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, απώλεσε ευκαιρίες και χρόνο και κατέληξε στο τέλος σε υπογραφή επαχθέστερου μνημονίου και όρων για τη χώρα.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με διαφορετικούς διαφορετικούς πρωταγωνιστές, περιστασιακά γεγονότα, ωστόσο μπορεί κανείς να παρατηρήσει ότι και για την ανατροπή της συμφωνίας των Σεβρών προηγήθηκε έντονος λαϊκισμός και διχασμός στην Ελλάδα.
Οι οπαδοί του Γούναρη κυριάρχησαν με το φαύλο και ψεύτικο σύνθημα «Οίκαδε», δηλαδή να επιστρέψουν οι στρατιώτες στα σπίτια τους (μερικοί εκ των οποίων πολεμούσαν οκτώ και εννέα έτη), ενώ αμέσως μετά την εκλογή τής κυβέρνησης Γούναρη, το «Οίκαδε» μετετράπη στην ανεκδιήγητη, κατά τα ανωτέρω, μικραστιακή Εκστρατεία.
Ο δε διχασμός και φανατισμός έφτασε στο σημείο του αναθέματος, ήτοι του λιθοβολισμού ομοιώματος του Ελευθερίου Βενιζέλου στον λοφίσκο που υφίσταται, στην περιοχή του Γκύζη, άνωθεν της σημερινής οδού Μουστοξύδη.
Οι ομοιότητες με τη σημερινή κυβέρνηση είναι συγκλονιστικές, παρούσα συγκυβέρνηση ανέλαβε την εξουσία με το ψευδεπίγραφο σύνθημα ότι θα καταργηθούν τα μνημόνια «με ένα άρθρο και έναν νόμο», ενώ αντ’ αυτής της καταργήσεως οδηγηθήκαμε στον λαβύρινθο επασχθέστερων μνημονίων και οικονομικών μέτρων.
Στη φάση δε της αντιπολιτευτικής ρητορείας του ΣΥΡΙΖΑ, αναπτύχθηκε πάλι ένας ιδιαίτερος φανατισμός και διχασμός, με τα γνωστά συνθήματα περί μνημονιακών γερμανοτσολιάδων κλπ.
Τα πολιτικά εγκλήματα συχνά δεν τιμωρούνται, τα πολιτικά λάθη όμως πληρώνονται πάντα, και δυστυχώς πληρώνονται από τους λαούς των εκπροσωπούντων αυτούς πολιτικών.
Αθαν. Μιλτ. Β. Κόκκινος
Δικηγόρος Οικονομολόγος
Διδάκτωρ Νομικής
