Κυριαρχούν πλέον οι κουκουλοφόροι στις πάλαι ποτέ ισχυρές κομματικές νεολαίες – Όμως ποιος δίνει πλέον το καλό παράδειγμα, για την εμφύσηση ιδανικών και πίστης στους νέους μας;
Ο Πρόεδρος της ΝΔ διέλυσε την οργάνωση της κομματικής νεολαίας, της ΟΝΝΕΔ, την οποία θα επανασυστήσει σε νέες βάσεις, γιατί κατά το πρόσφατο συνέδριό της, συνέβησαν διάφορα αντικαταστατικά φαινόμενα από ομάδες και ομαδούλες και τελικά εξελέγη νέα διοίκηση χωρίς κάλπες.
Πώς; Διά βοής υποθέτω, όπως προ ημερών η Βουλή των Ελλήνων, ο Ναός -υποτίθεται- της Δημοκρατίας, συνέστησε Εξεταστική Επιτροπή για τα δάνεια κομμάτων και ΜΜΕ.
Θα μου πείτε ότι τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ πράττουν σύμφωνα με όσα βλέπουν τόσα χρόνια και αντιγράφουν το πολιτικό σύστημα που είναι φαύλο, διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, γεμάτο ίντριγκες, κομπίνες, οικονομικούς παράγοντες, συντροφικά μαχαιρώματα, αρχηγικές αυθαιρεσίες και αντιδημοκρατικές ενέργειες. Παιδιά του κομματικού σωλήνα είναι, τί περιμένετε;
Στο συνέδριο της ΟΝΝΕΔ μετείχαν πάνω από 1.000 άτομα, αριθμός πολύ αξιόλογος, αν σκεφτείτε ότι οι κομματικές νεολαίες έχουν προ πολλού τελειώσει, ίσως ως αντίδραση στην αναξιοπιστία και στη διαφθορά των κομμάτων, με τελευταία πράξη του δράματος, τη σύσσωμη αποχώρηση της νεολαίας του Σύριζα, όταν ο αρχηγός του και πρωθυπουργός άρχισε τις γνωστές κωλοτούμπες για να αγκαλιάσει το τρίτο Μνημόνιο.
Οι νέοι μπορεί να εγκατέλειψαν τις κομματικές νεολαίες, άλλα ύψωσαν επαναστατικά και αντιεξουσιαστικά μπαϊράκια, διεκδικώντας την ανατροπή τού κατεστημένου, που βέβαια είναι σάπιο ή άπλα αντιδρώντας και καταστρέφοντας για την επιβεβαίωση της ύπαρξης τους και την απόλαυση της ηδονής της καταστροφής.
Αυτή η ηδονή της καταστροφής και της σύγκρουσης με τις δυνάμεις καταστολής τού πολιτικού κατεστημένου, ενδυναμώνει και τους χούλιγκανς του ποδοσφαίρου, που και αυτοί είναι οργανωμένοι και κρυπτόμενοι πίσω από μεγάλες και μικρές ποδοσφαιρικές ομάδες.
Όλοι τους είναι παιδιά της αδιαφορίας των οικογενειών τους και της ανεκτικότητας τής δημοκρατικής πολιτείας.
Κυριαρχούν πλέον οι κουκουλοφόροι και οι αντιεξουσιαστές, στα πεδία των πάλαι ποτέ ισχυρών κομματικών νεολαιών, οι όποιοι δεν διστάζουν τις κάθε είδους καταστροφές, να τις συνδυάζουν με πλιάτσικο καταστημάτων, πανεπιστημιακών κτιρίων και εργαστηρίων και με συνεργασίες με ποινικούς σε ληστείες, για την εξοικονόμηση των χρημάτων πού απαιτούνται για τους αγώνεςγ κατά του κατεστημένου.
Τα προβλήματα των προσφυγών και λαθρομεταναστών στην Ειδομένη, στον Πειραιά, στη Χίο, ανέδειξαν και τη δράση των ακτιβιστών που χώθηκαν και εκεί ως μία διεθνής μαφία κατά του πολιτικού κατεστημένου, δημιουργώντας και Έλληνες ακτιβιστές, αλληλέγγυους προς τους λαθραίους, καθώς και «εθελοντές», μέλη άγνωστων μή κυβερνητικών οργανώσεων που βγάζουν δίσκο επαιτείας στο διαδίκτυο.
Οι νέοι και όχι μόνο, βράζουν από θυμό σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση και ζητούν αυτόνομα ως ακτιβιστές ή και μέσω κομμάτων διαμαρτυρίας, πράγματα μάλλον ακατόρθωτα από τις κυβερνήσεις τους, γιατί βλέπουν την προκλητικότητα του διεθνούς πλούτου που φέρνει κοντά τους η εμπορική τηλεόραση και οραματίζονται μία παρόμοια παραμυθένια ζωή, με αφθονία αγαθών, υπηρεσιών και κάθε είδους ηδονές.
Έτσι καλύπτονται από ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή άπλα από μίσος και διάθεση εκδίκησης και καταστροφής.
Για τους ξένους, συνήθως μουσουλμάνους, ακόμη και γεννημένους και σπουδαγμένους στις χώρες της ΕΕ, η διολίσθηση στις τάξεις του Ισλαμικού Κράτους και των τρομοκρατών, είναι σχετικά εύκολη.
Πού οδεύει, λοιπόν, η νεολαία; Και τί κάνουν η οικογένεια, το σχολείο, το πανεπιστήμιο και οι ανώτερες σχολές, η κοινωνία, η Εκκλησία;
Έχουν χάσει εν όλω ή εν μέρει, το παιδαγωγικό και καθοδηγητικό τους ρόλο;
Δίνει κανείς στα παιδιά το καλό παράδειγμα, ενδιαφέρεται για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους και την εμφύσηση κάποιων ιδανικών και μίας πίστης;
Φοβούμαι, ότι όλοι αυτοί οι παράγοντες, είναι από χαλαροί έως αδιάφοροι ως προς τη νεολαία.
Βεβαίως υπάρχουν παιδιά που σφυρηλατούν την προσωπικότητά τους, τις γνώσεις, τα ιδανικά και τα πιστεύω τους, μόνα ή και σε συνεργασία με την οικογένειά τους, πλην τα περισσότερα τα κερδίζουν οι ξένες χώρες.
Βασικά φταίει το κράτος που επιτρέπει τη διάλυση και την παρακμή του και που αφήνει ασύδοτους να αλωνίζουν κουκουλοφόρους, αντιεξουσιαστές, χούλιγκανς, ακτιβιστές, ληστές, κακοποιούς.
Χρειάζεται μία νέα κυβέρνηση που να σφίξει τα λουριά και να επιβάλει κράτος τάξης, ασφάλειας και δικαίου.
Παναγιώτης Μποκοβός
Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,
πρώην Υφυπουργός Οικονομικών
